Ortadoğu ve Balkanların en tehlikeli iki ajanının üstün zekalı kızları ile otizm hastası bir çocuğun hikayesi.
Kasırga ve Kıyı Ortadoğu ve Balkanların en korkulan iki ajanıydı. Ülkedeki kriz sebebiyle bir araya gelen bu iki ajanın da zirveyi paylaş...
Cesur için bir yara bandı bırakalım o zaman bu satıra. Uzun zamandır çok üzgün ve yaralarının sarılmasına ihtiyacı var. 🩹
Bu sefer Dila keyifli okumalar diliyor.
Sınır: 3️⃣0️⃣
***
Yıllar sonra... Cesur'un ağzından...
Sessizlik.
Gürültüyü sevmezdim. Konuşmayı, aydınlığı... Kendimi bildim bileli bu tesisteydim. Annem yoktu, ölmüştü. Babam vardı ama yoktu. Sessizliğimi duyan kimsem yoktu. Doğduğumdan beri, kendimi bildim bileli ben hep yalnızdım.
Babam için kim bilir ne kadar zordu benim gibi bir çocuğa sahip olmak. Acaba kaç kere isyan etmişti?
Kaç kere keşke hiç doğmasaydı, doğmasaydı da eşim ölmeseydi, demişti?
Demiş olsa da ona kızmazdım. Haklıydı çünkü. Kimse benim gibi kusurlu bir çocuğa sahip olmak istemezdi.
Ben babamı çok seviyordum. Ama bunu gösteremiyordum. Bunun için kendimi suçlu hissediyorum. Dışarıya karşı duygularımı yansıtmadığım için kendimden nefret ediyorum.
İfadesiz duran yüzümden nefret ediyordum.
Sessizliğimden nefret ediyordum. Ama konuşmaktan da nefret ediyordum.
İçimden nefret kelimelerini tekrarlarken bir anda nefret duygusunu sorgulamaya başladım.
Nefret neydi?
Hoşlanmadığınız bir çok şey olurdu hayatta. Ama gerçek anlamda nefret duygusu çok güçlü bir duygu değil miydi?
Hoşlanmadığınız şeyler ile ilgilenmezdiniz fakat nefret ettiğiniz bir şey hayatınızın merkezinde yer alırdı.
Görünüşünüzden nefret ediyorsanız devamlı görünüşünüzü kafaya takar, hayatınız bu düşüncenize göre şekillenir ve duygularınız oluşurdu.
