‼️LÜTFEN OKUYUN ‼️
Öncelikle çok uzun zaman oldu biliyorum bunun için özür dilerim fakat kısa bir yurt dışı işim oldu ondan bölüm yazmaya vakit bulamadım. Lütfen beni mazur görün. 💗
Bu bölüm milat gibi bir bölüm çünkü bu bölümden sonra bir işler aksiyona biniyor ve zaman atlamaları olacak. Hikayede unuttuğunuz ayrıntılar olabilir bu süreçte bana sorarsanız hemen cevap veririm çünkü ayrıntılar önemli hikayeyi anlamanız açısından. (Devlet meselesi gibi konuşmam...)
Umarım okuyorsunuzdur kızz ben kendi halimde deli gibi takılıyor muyum acaba şuan kslsjslsjslsnsl
Varlığınızı hissetmeye ihtiyacım var sadece burada olduğunuzu belirtsez ve hikayenin gidişatını yorumlasanız olur muuu 🥺
Bir de merak ettiğiniz bir şey var mı karakterlerle, gelmemiş sahnelerle, ayrıntı verilmemiş durumlarla ilgili?
Umarım hala buradasınızdır...
Ben bur-da-yım jspshslshsosj haberiniz olsun yani :D
Cesur sizi çok özlediğini söyledi ve keyifli okumalar diledi... 🦋
***
Rüzgarın ağzından...
Düşünüyordum.
Eskiden ne kadar huzurlu bir hayatım olduğunu düşünüyordum. Her gün, her gece...
Okuldan eve gelirdim. Sokakta abimle -o zamanlar kim olduğunu bilmiyordum- karşılaşır; onunla bazen laf dalaşına girer bazen dertleşir bazen yemeğimi paylaşırdım. Ardından akşam olupta eve gidince neden geç kaldığımı soran anneme mahallenin delisiyle oynadığımı söylerdim.
Ona mahallenin delisi diyordum. Belli bir yaşa kadar hep o gözle bakmıştım ona. Annemse dalga geçtiğimi sanıp gülüyordu.
Akşam gelince babama mahallenin delisiyle yaptıklarımı anlatıyordum. Bu sırada annem bize meyve soyuyordu. Babam bana inanmadığı halde gülümseyerek beni dinleyip, karşılık veriyordu.
Şimdi ne annem vardı ne babam ne de abim...
Bir ben kalmıştım şu dünyada yaşayan ben de yaşamak istemiyordum.
Keşke ben ölseydim ama abim yaşasaydı. Onun bir hayatı vardı. Güzel bir eşi ve kızı... Allah kahretsin ki herkesten çok o yaşamayı hakediyordu ama ölmüştü.
En çok o hakediyordu huzuru. Çünkü yıllardır bir kafeste işkence ile tutulan ve canavarlaştırılmaya çalışılan bir tutsaktı.
Onun çocukluğunu öldürmüşlerdi.
Küçük bir çocuğun eline silah verip masumları vurmasını istemişlerdi. Eline bir kumanda tutuşturup bir bombayı patlatmasını istemişlerdi. Yıllarca ona bir canavarmış gibi davranmışlardı.
Oysa o sevdiği biri ağladığında dayanamayıp çocuk gibi yanına oturup birlikte ağlayacak kadar masumdu.
Ben değildim.
O huzurlu yaşamayı hakedecek kadar çok direnmişti hayatın acımasızlığına.
Ben direnememiştim. Ben kötülüğe teslim olmuştum. Bu yüzden vicdan azabı çekiyordum her gece.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
En Özel Halinle
AzioneOrtadoğu ve Balkanların en tehlikeli iki ajanının üstün zekalı kızları ile otizm hastası bir çocuğun hikayesi. Kasırga ve Kıyı Ortadoğu ve Balkanların en korkulan iki ajanıydı. Ülkedeki kriz sebebiyle bir araya gelen bu iki ajanın da zirveyi paylaş...
