MYSTERIOUS PURPLE EYED GIRL

34th CHAPTER

Amethyst's POV

It’s been weeks since the renovation of the school started. May mga kaunti akong pinabago at pinaayos sa paaralan katulad ng palaruan. Para parin syang palaruan ngunit ang kaibahan ay ang lalaruin ng mga bata. Kung noon ay swing, slides, seesaw, at kung ano ano pa ang makikita ngayon ay mga pang training na.

"Anong masasabi mo?" biglaang tanong ni Vince na nasa tabi ko.

"Wala, may dapat bang sabihin?" balik na tanong ko.

"Wala kang pupunahin?" tanong muli nito.

"Gusto mo bang mapuna?" sagot ko naman.

Sya kasi ang namuno na gumawa ng renovation. Sinabi ko lamang ang mga bagay na gusto kong mangyari at mapalitan at sya na ang trumabaho ng lahat. May ilan din syang idinagdag na gusto ko naman kaya hindi ko inangalan.

"I didn't know you have this kind of skill." saad ko sakanya.

"Well, now you know." sagot nya habang nakangisi, tinaasan ko lang sya ng kilay bilang sagot.

Umalis na kami doon at bumalik sa mansyon. Naabutan naman namin ang ilan sa kanila na nag-uusap kasma ang mga namumuno.

"Anong meron?" tanong ko sa isa.

"Bglaang pagpupulong lang." sagot naman ng isa.

Iilan lang ang nandito, malamang ay nagroronda ang ilan at ang mga nandito ay yung mga itinuturing nilang malakas.

"Next week, gaganapin na ulit natin ang buwanang palaro." panimula ni Mark, "At kailangan natin ng mga bagong ideya ng palaro, so we need suggestions." saad pa nito.

Ilang minuto ng katahimikan at walang nagbalak na magsalita.

"Why not place a box, a paper, and a pen at the center of the town and ask for other's opinions and suggestions as well?" biglang saad ni Vince na nasa likod ko.

"Manahimik ka bambira, hindi ka kabilang dito." saad ng isa. Naramdaman ko naman ang pagtigil ni Vince at kahit hindi ko makita ay siguradong nakayuko na sya ngayon.

"I'll excuse myself then." saad ni Vince sa likod ko.

"No, stay." I said firmly. "Actually, I agree with Vince's suggestion. It's better if we'll ask everyone's opinion." saad ko.

"He has no right to be-" saad ng lalaki na agad ko naman pinutol.

"And you have no right to prohibit anyone to speak out their ideas." saad ko dito at tinignan sya mata sa mata.

"You have no right to speak up your ideas, you're not one of us, you don't belong here." sagot naman nito.

"Oh, you bet I do." sagot ko sakanya habang nakangisi.

"That's enough." saad ni Hadeus na pumutol sa masamang palitan namin ng tingin. "We'll follow Vince's suggestion." dagdag nito at umalis na, senyales na tapos na ang meeting. "Amethyst, follow me." saad pa nito bago tuluyang makalayo.

Nakipagpalitan pa ako ng masamang tingin sa lalaking nakasagutan ko bago umalis at sinundan si Hadeus. Nagtungo kami sa opisina nya at kampante akong umupo kahit hindi nya ako inalok. Napatingin pa sya saakin bago napabuntong hininga.

"You're stubborn." saad nya. Napaangat ang isang kilay ko dahil sa sinabi nya.

"Excuse me?" saad ko.

Umiling naman sya bago nagsalita. "Anyway, you'll coming with me tomorrow. We're going to leave at 3 AM." saad nya na ikinataka ko.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko dito.

"We're going to the city and do some business. The reason why I am always absent every Buwanang Palaro." malabong paliwanag nya.

"You mean business like with money and trading and such?" tanong ko naman na sinuklian nya lang ng pagtango. "Then why would you want me to come? Why not Mark or Peter or any of them?" tanong ko naman ng nakakunot ang noo kasi bakit nga ako?

"Because I want to?" sagot naman nito na preskong nakatingin saakin.

"No, I'm not coming." sagot ko naman.

"See, I told you. You're stubborn." sagot naman nya.

"Yeah… yeah… say what you wanna say. I'm not coming." sagot ko at napairap.

"Sasama ka and that's my decision, end of conversation." saad nya na nagpainit ng ulo ko.

He's my mate but he can't control my life.

"I'll do what I want to do, no one decides for me Hadeus. So, if I said I'm not coming, I'm not coming." mariing saad ko at tumayo na bago tumalikod sakanya upang layasan na sana sya.

"I-I just don't…" napabuntong hingina pa sya bago itinuloy ang sasabihin nya,

"I just don't want to be away from you." saad nya na nakapagpatigil saakin.

My heart beat became faster and louder. Naestatwa ako sa kinatatayuan ko at tanging pagkurap nalang ang nagawa ko dahil pati paghinga ay pinigilan ko. Ang kamay kong pipihit sana ng seradura ng pinto ay napatigil din sa hangin

Tama ba yung narinig ko? He just doesn’t want to be away from me?

Help!!! Kinikilig ako ackkkk!

"Just…" bahagya akong umikot paharap sakanya ngunit hindi ko sya tinignan bagkus nasa sahig lang ang mga mata ko.