bankzitters stories

deel 5

POV Nick

De klas waar je in gaat heeft iemand die ook in zo'n tehuis zit maar al langer. De klas weet dus hoe ze met de situatie om moeten gaan. En ook als iemand thuis les gaat volgen. Diegene is precies zoals jouw en is er naar 6 maanden mee om leren gaan. De klas is heel chill. Docenten houden altijd rekening met deze klas. De maandag na de zomervakantie heb ik een gesprek met je mentor met jouw erbij dat wordt hoog waarschijnlijk gewoon op school zeg ik. Oké dat stelt me wel iets gerust, maar wat als ze me raar vinden, ik weet helemaal niks zegt Robbie zacht en bang. Daar gaan we de komende weken aan werken. Ik heb wat dingen van je komende mentor gekregen want heb hem al gesproken. Het zijn simpele dingen wat je moet weten en anders willen de jongens je ook helpen zeg ik rustgevend. Robbie knikt, ik wil morgen wel met Matthy praten om hem te proberen te vertrouwen. Ik heb geen flauw idee hoelang dat kan duren zegt hij daarna. Hey dat is goed zeg ik. Ik pak de kist van Robbie en neem hem samen met die van Matthy mee naar de zolder en zet hem neer. Dan loop ik naar beneden. Ik zie dat ze alle 5 in de woonkamer zitten zelfs Robbie. Morgen is het maandag jullie hoeven nog niet naar school dat doen we pas na de zomervakantie. Wel zijn Raoul en Matthy in dezelfde klas terecht gekomen. Robbie volgende week gaan we samen naar jouw school om te kijken in de klas. De klas weet het en houdt er rekening mee de rest weet je zelf wel dus nog in de 2de en omdat het dezelfde klas is en blijft zeg ik. Robbie knikt en de andere zeggen oké. Wel fijn dat ik bij Raoul in de klas zit zegt Matthy. Ja precies zegt Raoul. Jullie hebben sowieso tegelijk pauze. Jullie aankomende mentoren weten dat jullie in een groep tehuis zit zeg ik. Oké is helemaal goed zeggen de andere. Het is wel belangrijk dat jullie elkaar gaan vertrouwen, ik weet dat sommige het sneller doen dan andere. Geef elkaar de tijd zeg ik. Oké zeggen ze. Ik weet dat bij Raoul en Robbie het langer kan duren zeg ik. Klopt zegt Raoul. Ja zegt Robbie zacht. Ik weet van Matthy dat hij morgen met Robbie wil praten en voor de rest: Wees aardig tegen elkaar, we willen met zijn alle dat iedereen van zijn probleem af komt of er mee om kan gaan zeg ik. Iedereen knikt begrijpend en gaat dan op zijn telefoon. Rond half 10 gaat Robbie naar bed. Milo en Koen gaan rond 10 uur en Matthy en Raoul rond 11 uur en ik doe dan alles dicht en uit en ga zelf nog even bezig om dingen op te schrijven voor de jeugdzorg. Het is vooral mijn eerste indruk en dingen waar ik mee bezig wil zijn met elk van hun. Om te verbeteren waar hun problemen liggen. Het is meer dat Robbie het fijn moet hebben in de klas. En dat ze elkaar moeten vertrouwen om elkaar te helpen. Ik maak me vooral zorgen om Robbie. Hij is zo gesloten, het is daarom wel goed als zijn voetbal team weet wat er is gebeurt. Als hij het daar als enige vertrouwd en plezier heeft is het wel goed. Dan kunnen ze hem daar ook helpen. Voordat ik zelf naar bed ga kijk is nog snel bij de 5 jongens. Als ik bij Robbie zijn deur kom open ik hem zachtjes. Ik hoor hem zachtjes snikken, Robbie zegt ik zachtjes. Ja zegt hij zacht terug. Ik ga bij hem op bed zitten. Hey wat is er zeg ik. Ik vindt het hier gewoon niet fijn ik moet zo erg wennen zegt Robbie zacht. Hey dat snap ik, het komt goed iedereen geeft de andere de tijd. Misschien is het wel handig dat je in grove lijnen een beetje verteld zeg ik. Oké misschien idd wel handig. Ze weten niks nu over mij zegt Robbie zacht. Robbie wil je het je coach van voetbal ook vertellen. Het is handig omdat je het daar ook al vertrouw. Dan kunnen ze daar je ook helpen zeg ik. Oké ik ga het er wel over hebben met Rick en Simon zegt Robbie zacht. Het komt echt waar je bent nog maar 14 hé. We hebben je nu expres in deze klas gezet eigenlijk hoor je nu naar de 4de te gaan, maar door de situatie hebben we samen overlegd dat we het zo gaan doen. Dus je zult een van de oudste zijn zeg ik. Oké ik ben zo bang dat ik een paniekaanval in mijn slaap krijg. Dat gebeurt zo vaak zegt Robbie dan zacht. Vindt je het fijn dat ik hier blijf vraag ik dan. Robbie knikt. Dan haal ik even mijn telefoon, en blijf ik hier tot 9 uur zeg ik. Oké zegt Robbie. Ik haal snel mijn telefoon en ga dan weer terug. Vertrouw je mij vraag ik dan voorzichtig. Beetje het eerst stuk gaat snel maar daarna gaat het langzaam. Ook is het dat ik bang ben dat hetzelfde gaat gebeuren ook al weet ik dat het hier niet gebeurd zegt Robbie. Dat is oké we zien het vanzelf wel zeg ik.