The King's Heir #2

Postremus

Warning: this chapter contains gore scenes and violence please read with discretion.

"Mom?" Umiiyak na tawag ni Philippus.

Nabalot ng dugo at nagmistulang pulang palasyo ang Marble Palace, ang tahanan ng mga babae ng Hari.

Melitta in her monster form lift up the man and he gasped for air while she was strangling him.

"Sino ang nag utos sa iyong paslangin ang aking anak?" Nakakatakot na boses na tanong nito.

Nahindik ang lalaki at dahil sa sobrang takot ay kagad itong umamin.

"S-si Lord Crassus, pakiusap wag mo akong patayin napag utusan lamang ako!" Umiiyak na saad nito.

Napasinghap si Melitta at pabalyang binitwan ang lalake at panay ubo naman ito.

"Mahal na Prinsipe?!" Napalingon si Philippus at natanaw si Luna na duguan, natigilan ito ng makita ang halimaw.

"Your majesty come here!" Natatakot na tawag sa kanya ni Luna.

Philippus hesitated and looked back to the Monster, because he knew it was his mom.

Biglang lumiwanag ang halimaw at agad itong nagbagong anyo na malakas na kinasinghap ni Luna.

"M-mahal na Reyna?!" Nanlalaking matang sigaw nito.

Tumakbo si Philippus at mahigpit na napayakap sa binti ng Ina.

Mabilis ding kumilos si Melitta para umupo at yakapin ng mahigpit ang anak.

Nakaramdam sya ng panghihina dahil ginamit nya ang pinaka malakas nyang kakayahan at iyon ang pag sha-shape shift.

Kulang ang apat na taon para maglinang dahip ang mga Diyos ay kinakailangan na maglinang ng isang milenyo.

"M-mom, please dont leave me again..." umiiyak na sabi ni Philippus.

Hindi napigilan ni Melitta ang pagtangis at tila sinasaksak ng punyal ang puso nya habang naririnig ang iyak ng kanyang anak.

"Patawad Prinsipe, patawad kung iniwan kita." Nababasag na boses na sabi nya rito.

Philippus wailed loudly while tugging her arm.

"I waited for you to show up again, i dont want to stay here, just take me with you please!"

Nakagat ni Melitta ang labi upang pigilan ang iyak.

Lumayo sya ng konti upang tignan ang mukha ng anak, nawawasak ang puso nya habang pinagmamasdan ang asul na mata nitong lumuluha.

Nanginig ang kamay nyang hinaplos ang mukha nito.

"I'm sorry, just remember that i will always love and protect you Philippus, i will find you wherever you are, i promised, we will be together again, i promise you..." lumuluhang usal nya.

Kahit musmos palang si Philippus nakakaintindi na ito at tila batid nya nang namamaalam na ang kanyang ina.

Mas lalong lumakas ang atungal ni Philippus.

Napapikit si Melitta dahil naging pamilyar bigla sa kanyang isipan ang iyak nito.

The crying child in her vision, it was her son crying for her as she lay dead in the arms of Marcus.

Namukol ang lalamunan ni Melitta at sapilitan nya itong nilunok.

Saglit na nawaglit sa isip nya ang vision na iyon dahil sa tagal na mga nagdaang taon at dahil narin sa pagmamadaling nyang mag tungo rito.

Huminga ng malalim si Melitta, hindi nya na talaga ito maiiwasan, nangyayari na ang nakatakdang mangyari.

Hinanda nya na ang sarili nya para sa araw na ito, ngunit napupunit ang puso nya habang iniisip ang inosenteng anak na maiiwan nya.