"Tüm iplerimi bile sana doladım Tüm siyahları renklerine boyadım Korkmuyorum, karanlığa gözlerimi kapadım Çünkü biliyorum, yakın bana adımın"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çağrı pov:
Yemek yedikten sonra balkona çıkmıştım. Cebim de ki sigara paketimi çıkartıp sigara dalını parmaklarımın arasına alıp dudaklarımın arasına götürüp yakmıştım. Sigara ilk yakışım da yandığında içime büyük bir duman çekip havaya geri bırakmıştım. Sigaram dan bir nefes daha çektiğim de arkamda bir hareketlilik hissetmiştim. Gelen kişiyi sesizce beklemeye başladığım da sigaramdan bir nefes yine çekip havaya bırakmıştım.
Etrafı mı tanıdık bir koku sarmaya başladığın da derin bir nefes çekip gözlerimi kapatmıştım. Beklediğim kişi yanıma gelip durduğun da bir kaç saniye sessiz kalıp konuşmuştu.
"Sigara içtiğini bilmiyordum." Zeynep'in konuşması ile gözlerimi açmadan sigarayı bir kez daha dudaklarıma götürüp derin bir nefes almıştım. Dumanı bırakmadan gözlerimi açıp Zeynep'e bakıp dumanı geri bırakmıştım.
"Çok fazla içmem arada bir iki kere." Elimde ki sigara küçülmeye başladığında sigarayı son bir kez daha dudaklarıma götürüp derin nefes alıp bırakmıştım.
"Anladım." Zeynep kısa bir cevap verdiğinde dudaklarım hafifçe yana kıvrılmıştı.
Zeynep'in hala beni izlediğini bilmem rağmen ona bakmayıp elimde ki sigarayı söndürüp atmıştım. Kafamı yavaşça zeynep'e çevirdiğim de bana bakmayı kesip önüne dönüp karış da ki denizi izlemeye başlamıştı. İkimiz de bir süre denizi izlemeye devam etmiştik. Hava bir anda esmeye başladığında yanımda ki Zeynep'e bakmıştım ellerini kollarına götürüp ovalamaya başlamıştı. Üşüdüğünü anladığım da dudaklarımı aralayıp konuştum.
"Hava esmeye başladı istersen içeri gir. Üşütüp hasta olma." Kurduğum cümleyle zeynep kafasını çevirip gülümseyerek gözlerimin içine bakmıştı.
"Beni düşündüğün için teşekür ederim ama önce kendini düşünmen lazım hasta olan sensin bence senin içeri girmen gerekiyor." Zeynep'in kurduğu cümleyle dudaklarım yana kıvrılmıştı.
"Bana bir şey olmaz merak etme." Sırıtarak konuşmaya başladığım da zeynep'in de dudaklarında bir gülümseme olmuştu.
"Tabi canım ne kadar dayanıklı olduğunu gördük." Zeynep alayla konuştuğun da kaşlarımı çatıp konuştum.
"Sen benimle alay mı ediyorsun?" Kurduğum cümleyle zeynep küçük bir kahkaha atıp konuşmuştu.
"Hadi hadi çağrı bey ikimiz de içeri giriyoruz." Zeynep gülerek konuşup elimden tutup beni de kendi ile içeri götürmüştü. Bu hareketi ile gülmeye başlamıştım.
