Sonunu bile bile koştum onun peşinden.. Yanlıştı hemde çok büyük bir yanlış.. Yanlış olan kendimden büyük birini sevmem değildi, yanlış olan şey üvey babamı sevmemdi...
"Başka bir evrende bir şansımız var ama burda yok.."
"O şansı burdada yaratabili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“The rhythm of my heart❤️”
~
Gözlerimi açtığımda kendimi büyük bir yatakta bulmuştum. Burası Harry'nin odası olmalıydı. Derin bir nefes verip bir kaç dakika tavana baktım. Kafam deli gibi ağırıyordu! Hala kendimi iyi hissetmiyordum.
Yataktan yavaşça kalktım ve lavaboya doğru ilerledim. Suratımı soğuk suyla yıkadıktan sonra lavabodan çıktım ve aşağıya indim. O sıra burnuma hoş kokular gelmeye başladı.
Mutfağa doğru ilerlediğimde, Harry'nin kahvaltı hazırladığını farkettim.
"Günaydın.." Gülümseyerek bana baktı.
"Günaydın." Dedim soğuk bir tavırla.
"Otur hadi kahvaltı yapalım.." Sandalyeyi çektim ve masaya oturdum. Çaylarımızı doldurduktan sonra o da karşıma oturmuştu. Pek iştahım yoktu ama yinede bir şeyler yemem gerekti. Dün sabahtan beri mideme yemek girmemişti.
Sessizlik içinde kahvaltımızı yaparken, Harry'nin bakışlarını arada üzerimde hissediyordum. Bana sormak istediği tonlarca sorular vardı bunu anlayabiliyordum. Ama ona olanları anlatacak mıydım bilmiyorum.
"Annem aradı mı?" Diyerek sessizliği bozdum.
"Aradı ve bende olduğunu söyledim. Merak etme dün geceden bahsetmedim." Başımı anladım dermişcesine salladım.
"Teşekkür ederim Harry.." Muzipçe gülümseyip bana baktı.
"Teşekküre gerek yok Alice.." Dedi ve çayından bir yudum aldı.
"Sen nasılsın? Daha iyi misin?" Sorusuyla gözlerimizi tekrar buluşturdu.
"İyim sadece başım ağrıyor." Dedim.
"Kahvaltını yaptıktan sonra ağrı kesici veririm sana." Dedi ve kahvaltısını yapmaya devam etti.
-
Kahvaltımı yaptıktan sonra ağrı kesici atıp içeriye oturmaya gitmiştim. Dün gece ki olanlar kafamın içinde dönüp duruyordu ve kendimi hala bok gibi hissediyordum.
Gözyaşı yanağımdan süzülürken, Harry oturma odasına gelmişti. Ağladığımı farkettiğinde yanıma oturdu ve gözyaşımı sildi.
"Artık anlatmanın zamanı geldi Alice.." Peş peşe yutkundum ve gözlerine baktım.
"O-olmaz.." Dedim ağlamaklı bir sesle.
"Alice dün geceden beri ağlıyorsun, demek ki kötü bir şey oldu! Anlat çözelim şu durumu." Cevap vermeyip gözlerimi kaçırdım.
"Susma.." Dedi ve ellerimi tuttu.
"Alice ne olduysa, yanında olacağım ama lütfen anlat bana." Derin bir nefes verdim.
