Sonunu bile bile koştum onun peşinden.. Yanlıştı hemde çok büyük bir yanlış.. Yanlış olan kendimden büyük birini sevmem değildi, yanlış olan şey üvey babamı sevmemdi...
"Başka bir evrende bir şansımız var ama burda yok.."
"O şansı burdada yaratabili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Maybe you lied by saying you loved me, but what about your eyes? Was he lying to them?"
-
Bir saat geçmesine rağmen hala gizlendiğim o duvarın arkasından onları izliyordum. Sohbetleri bir an olsun son bulmamıştı. Ne kadar fazla konuşası varmış bunlarında!
Mesajıma cevap vermeyip sohbete devam etmesi beni biraz kırmıştı ne yalan söyleyeyim. Çünkü ben Harry'i düşünüyordum ve yalan söylediğim için pişmandım. O ise şu an karşımda arkadaşıyla şarap içip sohbet ediyordu.
O sıra Emily oturduğu koltuğun başına kolunu uzattı ve bakışlarını Harry'e çevirdi. Ne yapmaya çalışıyordu? Tüm dikkatimi onlara vermiştim.
Emily, Harry'den gözlerini hiç kaçırmadan elini Harry'nin ensenine götürdü ve parmaklarını saçlarının arasına daldırdı. Gördüğüm bu manzarayla ellerimi yumruk haline getirip sıkmıştım. Bu kızda bir boklar olduğu belliydi!
Harry ise bu hareketini hiç umursamamıştı. Nasıl tepki vermeden kalabiliyordu aklım almıyor! Burnumdan soluyarak onlara bakmaya devam ettim.
Birkaç dakika sonra Emily'nin, Harry'e yaklaştığını gördüm. Her ne kadar bu görüntü karşısında sinirlensem de buna mani olmadım. Olduğum yerde durup seyretmeye devam ettim.
Harry bu yaklaşımıyla konuşmasını kesip Emily'e öylece bakmıştı. Bu bakışmaları çok sürmeden Emily, Harry'nin dudaklarına yapıştı. Harry onu yavaşça geri itti fakat Emily tekrar dudağına yapışmıştı.
Öylece durdum seyrettim.. Harry'nin buna mani olacağını, karşı geleceğini biliyordum. O bana ihanet etmezdi değil mi? Beni ne kadar çok sevdiğini biliyordum..
Peki neden hala geri çekilmemişti? Neden onu öpmesine izin vermişti? O an ne yapacağımı bilemedim. Karşımda onunla öpüşüyordu..
Gözyaşlarımın aktığını hissettiğimde bakışlarımı kaçırdım. Bu manzaraya daha fazla bakamayacaktım. Hızla bahçeden çıktım ve boş sokakta yürümeye başladım.
Beni aldatmıştı!
Bunu bana nasıl yapabilirdi? Beni sevdiğini söyleyen, hatta benim için annemden boşanan adam bunu bana nasıl yapabilir? Her şeyin karşılığı bu muydu yani..
Kendimden çok ona inanmıştım ve güvenmiştim. Beni sevdiğine o kadar çok inanıyordum ki beni aldatacağını veya bana karşı bir yanlış yapacağını aklımın ucundan dahi geçirmemiştim. Fakat koca bir aptalmışım!
Orada onunla öpüştüğün de sahiden buna karşı gelir diye bekledim. Çünkü benim tanıdığım Harry bu değildi. Yine yanıldım ve yine üzülen ben oldum.
Orada yanlarına gidip hesapta sorabilirdim ama bu hiçbir boku düzeltmezdi. Hem ne diyecektim? Her şey ortadaydı.. Bunun bir açıklaması zaten olamazdı!
