Sonunu bile bile koştum onun peşinden.. Yanlıştı hemde çok büyük bir yanlış.. Yanlış olan kendimden büyük birini sevmem değildi, yanlış olan şey üvey babamı sevmemdi...
"Başka bir evrende bir şansımız var ama burda yok.."
"O şansı burdada yaratabili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“Can you love me with my mistakes?”
-
Bankta oturmuş denizi seyrediyordum. Harry ise yanımda birasını yudumluyordu. Geldiğimizden beri ne o, ne de ben konuşmuştum. İkimzin de ağzını bıçak açmıyordu. Bana sinirliydi bunu anlamak zor değildi. Ama henüz o konu hakkında konuşmamıştık.
Beni o günden sonra asla aramamıştı. 2 gün sonra ben aradım ve yanına geldim. Ona hak veriyordum sinirli olma konusunda ama bende kendimce haklıydım. Harry sadece bunu fark edemiyordu.
Birasından tekrar yudumladı ve arkasına yaslandı. Yanına oturduğumdan beri suratıma bir kere bile bakmamıştı ve bu gerçekten canımı çok sıkmıştı.
"Böyle sessiz mi kalacaksın?" Diyerek o derin sessizliği sonunda bozdum.
"Konuşmaya gerek var mı?" Sözleriyle ona dönmüştüm.
"Sence yok mu?" Derin bir nefes verdi ve gözlerini elinde ki birasına çevirdi.
"Konuş.." Dedi kısaca. Sözleri kafamda toparlamaya başladım fakat nereden başlayacağımı bilmiyordum.
"Bana sinirli olduğunu biliyorum ama birazda benim yönümden düşünmeni istiyorum. Banada hak vermeni istiyorum." Bu sözlerim bana bakmasını sağlamıştı. Yorgun ve uykusuz kalan gözlerle gözlerime baktı.
"Bana yalan söyledin Alice! Sana nasıl hak vermemi isteyebilirsin?" Dedi sert bir şekilde.
"Bilerek yalan söylemed-" Konuşmasıyla sözlerim yarım kalmıştı.
"Bilerek veya bilmeyerek ne fark eder?" Dedi.
"Harry amacım sadece herhangi bir olay çıkmaması içindi. Eğer Alex'in bizde olduğunu söyleseydim deliye dönecektin. Bunu bildiğim için yalan söylemek zorunda kaldım." Harry kafasını hızla iki yana salladı.
"Yalan söylemek için hiçbir zorunluluğun yoktu Alice.. O şerefsiz için bana yalan söylemene değdi mi?" Derin bir nefes vererek bakışlarımı kaçırmıştım. Yalan konuşarak yanlış yaptığımın farkındaydım ama amacım asla kötü değildi.
"Beni anlamıyorsun Harry.." Dedim.
"Evet anlamıyorum! O gün yalan konuşman yetmezmiş gibi birde onu savundun annene karşı! Ne yapmaya çalışıyorsun bilmiyorum.." Kaşlarımı çatıp Harry'e baktım.
"Ben kimseyi savunmadım! Ben o gün sadece gerçekleri anlattım.. Sen olayı istediğin şekilde anlıyorsun!" Harry sinirle gülerek başını sallayıp durmuştu.
"Alice lütfen daha fazla bu konu hakkında konuşmayalım.." Gözlerini gözlerimden çekti ve karşıya baktı. Gözlerimi yumup sakin kalmayı denemiştim ama bu çokta bir işe yaramamıştı.
"Eğer konuşmazsak hiçbir boku düzeltemeyiz biliyorsun değil mi?" Dedim.
"Konuşarak bir yere varamıyoruz görmüyor musun?" Dedi.
