"හරි බන් ආවා.."
"ආ මෝක්ශ, ඔතනින් දකුණට හැරිලා යන්නලු."
"හා හරි හරි."
"දිගටම යන්න.අරලිය කියලා කඩයක් ඇති.එතන හිටපන්.අරූ එයි."
"හා හරි ඔසදයා."
මෝක්ශයි මායි දෙන්නම උදේ හත වෙනකන් ස්ටෑන්ඩ් එකේ ඉඳලා, ඔසද කතා කරලා යන්න ඕනි තැන කිව්වම බස් එකකින් ආයෙත් මඟක් දුර ගිහින් බැහැලා, කිව්ව විදිහට පාරදිගේ ඇවිදන් ආවා.
"අරලිය කියලා එකක් නෑනෙ මෙතීශයා."
මෝක්ශ එහෙම කිව්වම මාත් හැරි හැරී වටපිට බැලුවේ කිව්වත් වගේ අරලිය තියා සමන්පිච්ච කියලා කඩයක් වත් නැති නිසා.
"මේ ඔය එන මෑන්ගෙන් අහන්න."
මන් මෝක්ශට තට්ටු දදා කියද්දී මෝක්ශ දත් ටිකත් එළියට දාගෙන හිනාවෙවී පාරදිගේ මේ පැත්තට ආව මනුස්සයෙක් ළඟට කිට්ටු වුනා.
"අයියේ මේ හරියෙ අරලිය කියලා කඩයක් තියෙනවද?"
"මල්ලිලා පාර පටලවගෙනනේ.අරලිය එක තියෙන්නෙ එහා සයිඩ් එකේ.මේ පාර දිගේම ආයෙත් ගිහින් තුන්මංහදියෙන් දකුණට යන්න."
"ආහ් හරි හරි අයියේ.තැන්ක්‍යු."
අපි දෙන්නා ආයෙත් කඩියො දෙන්නා වගේ වේගෙන් ආවේ අනිත් පාරට.
ඒ පාරෙන් හැරිලා ගියාම අරලිය කියලා කඩයක් තිබ්බත් එක්කම එතන එහාපැත්තෙන් අයියා කෙනෙක් මේ පැත්ත බලාගෙන හිනාවෙවී හිටියා.ඒ අයියා වෙන්න ඇති.
මෝක්ශ ෆෝන් එක ඇරන් ඔසදට ආවා කියලා කියද්දී මන් අර අයියා දිහාවට හිනාවක් දීගෙන බලාගෙන හිටියා.
"ආ.....මේ ඉන්නේ.. දෙන්නෙක් එනවයි, එනවයි කිව්වට මන් හිතුවෙ නැහැනෙ මේ වගේ පොඩි වුන් දෙන්නෙක් කියලා."
"නෑ අයියේ අපිට දැන් විසි එකයි."
ආපු අයියා අපි දෙන්නට පොඩි උන් දෙන්නෙක් කියද්දි මන් පැනපු ගමන් අපෙ වයස කිව්වා.මේ බූරු පැටියා එක්ක හිටියම මාවත් පොඩි එකෙක් වගේ පේනවද කොහෙද.මෝක්ශ දිහා බලාගෙන මන් එහෙම හිතලා ටීශර්ට් එක ටිකක් පහළට ඇදගත්තා.
YOU ARE READING
SOULMATE(Completed)
Fanfictionඅයිතියක් තියෙනවනම් ලැබෙනවමයි.. හරිම තැනදී හොඳම වෙලාවෙදී ගැළපෙනම කෙනාට (උපුටා ගැනීම තහනම්.)
