හවස් වෙලා දෙන්නම ආවේ, මෙතනට එන්න පටන් ගත්ත දවසේ වගේම එකම විදිහට රැළි ගගහ අපි දිහා බලන් ඉන්න මුහුදු වෙරළට.
අපි දෙන්නා හැමදාමත් ආදරේ කරපු,රණ්ඩු වුන,හිනාවුන,තුරුල් වුන ජීවිතේට ආසාවක් තියෙන සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් නොයන ඒ ගල.. අදත් අපි එතනටම ගියා.ගලට යටින් තියෙන්නෙ ගැඹුරක් තියා වෙරළක් වත් නොපෙනෙන මුහුද නිසා එතන තිබ්බ අමුතු ගතියට අපි දෙන්නම ආස වුනා, ආදරේ කරා.
බලන් ගියාම ඉස්සර ඉඳන් මේ වෙනකම්ම අපි ආදරේ කරලා තියෙන්නෙ,ආස කරලා තියෙන්නෙ අමුතු අමුතු දේවල් වලට.එක අතකින් ඒක සාමාන්‍ය ඇති මගෙ අම්මටයි තාත්තටයිත් මාව අසාමාන්‍ය විදිහට පෙනෙද්දී..එහෙම ආසාමාන්‍ය මම අමුතු දේවල් වලට ආස කරන එක..ඒක සාමාන්‍ය වෙන්න ඇති.
වෙන මිනිස්සු ආසාවට වත් නොයන ඒ ගල උඩට මම එයත් එක්ක ගියේ ඒ අත් දෙක මට ඕනවටත් වඩා විශ්වාස නිසා..අපිට අනිත් මිනිස්සුන්ගෙන් ඈත් වෙලා නිදහසේ ආදරේ කරන්න හොඳම තැන මෙතන නිසා..
"මුහුදටත් අපි ගියාම පාලු හිතෙයි නේද මෝක්ශ ?"
"මුහුද බලන් ඉඳියි අපි ආයෙම දවසක එනකන්."
"මෝක්ශ.............මන් ඔයාට කියාගන්න බැරි තරම් ආදරෙයී......................."
මන් අත් දෙක කට දෙපැත්තෙන් තියාගෙන කෑ ගහලා කිව්වම ඒ සද්දෙටත් වඩා වේගෙන් මුහුද රැළි ගහන්න පටන් ගත්තා.ගල් දෙබොක්කක වැදිලා ගිය සද්දේ ආයෙත් ආපස්සට දෝංකාර දෙද්දී 'ආදරෙයි' කියන වචනෙ තුන් හතර පාරක්ම රැළි වැදෙන සද්දෙ අස්සෙන් ලාවට ඇහුනා.
"මන් විතරද ආදරෙයි කියන්නෙ.?"
මෝක්ශ මන් දිහා හිනාවෙලා බලන් ඉද්දී මන් එහෙම ඇහුවම එයා නැමිලා මගෙ ඔලුවට හාදුවක් තිබ්බා.
"මෝක්ශත් මෙතීශට කියාගන්න බැරිතරම් ආදරෙයි..........................."
මෝක්ශ කෑ ගහලා එහෙම කියද්දී කලින් වගේම ආයෙ ආයෙ දෝංකාර දෙන සද්දේ අස්සෙ මන් එයාට තුරුලු වුනා.
මට දුකයි..
ඇස් දෙකට කියාගන්න බැරි හේතු ගොඩක් නිසා කඳුලු පිරෙද්දී මන් හෙමීට මෝක්ශ දිහා බැලුවේ එයාටත් ඒ වගේද කියලා බලන්න.
YOU ARE READING
SOULMATE(Completed)
Fanfictionඅයිතියක් තියෙනවනම් ලැබෙනවමයි.. හරිම තැනදී හොඳම වෙලාවෙදී ගැළපෙනම කෙනාට (උපුටා ගැනීම තහනම්.)
