Unicode
အပိုင်း (၂၀၃)
ရှောင်းယီက သဘောထား တင်းမာတယ်၊ ကလေးတစ်ယောက်လို ချွဲမနေနဲ့
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ကျောက်ဝမ်ခြံရဲ့ စာကြည့်ခန်းတွင်…..
နန်းပေါင်ရီက အဖြစ်အပျက်ကို ငိုကြွေးရင်း ရှင်းပြဖို့ ကြိုးစားသည်။ ထို့ကြောင့် ရှောင်းယီက နန်းပေါင်ကျူးနှင့် နိုင်ဝမ်ကျိုးတို့ကို သွားခေါ်လာခဲ့ဖို့ တစ်ယောက်ကို စေခိုင်းလိုက်သည်။ သူတို့ သုံးယောက်လုံး ကျင့်ဝတ်စည်းကမ်းတွေကို ကူးရေးရန် အပြစ်ပေး ခံလိုက်ရတော့သည်။
အနောက်ပြတင်း၏ အရှေ့တွင် စာအုပ်စင် တစ်စင်ရှိပြီး ကလေးသုံးယောက်က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဆန့်ကျင်ဘက် အရပ်၌ အလွန်ယဉ်ကျေးစွာ ထိုင်နေကြသည်။
အပြင်ဘက်မှာတော့ နှင်းတွေနှင့် ရေခဲတွေက အရည်ပျော် နေလေပြီ။ အနက်ရောင် တံစက်မြိတ် မှတစ်ဆင့် ရေစက်ရေပေါက်များ ကျဆင်းနေသည်။ ဥယျာဉ်ထဲမှ မြက်ပင်တွေနှင့် သစ်ပင်ပန်းမန်တွေသည် နွေဦးအစပိုင်းမှာ လျှို့ဝှက်စွာ ကြီးပြင်းဖို့ စိုင်းပြင်း နေကြလေသည်။
အစိမ်းရောင် နူးညံ့နေသော အဖူးအညွန့်လေးတွေက ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့တင် ပျော်ရွှင်မှုကို ဆောင်ယူပေးပြီး သူတို့သည် ဥယျာဉ်ထဲမှာ ဆော့ကစား ပျော်ပါးဖို့ မစောင့်နိုင်ကြတော့ပါချေ။ ထို့ကြောင့် စာကူးဖို့ စိတ်ကူးမရှိကြပေ။
နန်းပေါင်ကျူးက စုတ်တံကို အချိန်ခေတ္တမျှ ကိုက်နေပြီး လေသံသဲ့သဲ့ဖြင့် “စာလုံးတွေကလည်း ကြည့်ရတာ ပုရွက်ဆိတ်တွေ တစ်ကောင်နဲ့တစ်ကောင် တိုက်ခိုက် နေကြသလိုပဲ၊ ငါစာကူးရတာကို တကယ် မကြိုက်ဘူး၊ အခေါက်သုံးဆယ်တောင် ဆိုရင် ငါဘယ်အချိန်မှ ကူးလို့ပြီးမှာလဲ။ အစ်ကို ၂ က အရမ်း ရက်စက်တာပဲ”
နိုင်ဝမ်ကျိုးက စကားတစ်ခွန်းမှ မဟပါချေ။
သူက ယောက်ျားကြီး တစ်ယောက် ဆိုတာကို ဘုရားသခင် သိသည်ပဲ၊ ဘာလို့ သူက ‘မိန်းမတို့ ဣန္ဒြေ’ တို့၊ ‘မိန်းမကျင့်ဝတ် စည်းကမ်း’ တို့ ဆိုတာတွေကို ကူးရေးနေရတာလဲ။ သူနဲ့မှမဆိုင်တာ…
