251 01
အပိုင်း (၂၅၁)
ငါ့နှာခေါင်းကို ဘယ်သူ နှိုက်ရဲတာလဲ
နန်းပေါင်ရီ နိုးလာသောအခါ သူမ၏ လည်တိုင် ဘေးဘက်က ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နာကျင်နေသည်။
သူမ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့် လိုက်သောအခါ နံရံမှာ တိရစ္ဆာန် အဆီထည့်ပြီး ထွန်းရသော မီးအိမ်နဲ့ မီးတုတ် တွေကို ဘေးပတ်လည်မှာ ချိတ်ဆွဲထားတာကို တွေ့ရသည်။
သံပြတင်းတွေက ညစ်ပတ်ပြီး ဟောင်းနွမ်း စုတ်ပြတ်နေလေသည်။ ပြတင်း အပြင်ဘက်မှာတော့ ကြယ်တချို့ကို လှမ်းမြင်နေရသည်။
ဝံပုလွေတွေ၏ ဟိန်းဟောက်သံကို အဝေးမှ ကြားနေရသည်က ကြက်သီးထစရာ ကောင်းလှသည်။
သူမက နာကျင်နေသော လည်ပင်းကို ပွတ်သပ်ချင်ပေမယ့် သူမ၏လက်တွေက နောက်ဘက်မှာ ပူးပြီး အချည်ခံထားရသည်။ သူမက မျက်နှာကို ရှုံ့တွလိုက်မိတော့သည်။
အနီးနားမှာ ဝံပုလွေ ဟိန်းသံတွေနဲ့ တောင်တန်းတွေ၏ အနက်ပိုင်း တောတွင်း တစ်နေရာ ဖြစ်ပုံပင်။
ဒီအတိုင်းဆိုရင် ဒါက စွန့်ပစ်ထားသော သစ်သားဂိုထောင် တစ်ခုဖြစ်ပြီး တောပုန်းဓါးပြများ၏ နေရာ ဖြစ်နိုင်သည်။
ကူညီကယ်ဆယ်ရေး အတွက် ငွေတွေက တောပုန်းဓါးပြတွေ၏ သားရဲတွင်းထဲမှာ မဟုတ်ပေမယ့် သူမနဲ့ နန်းယန်ကတော့ တောပုန်းဓါးပြတွေ၏ သားရဲတွင်းထဲ ခေါ်ခံလိုက်ရသည်။
မျက်နှာချင်းဆိုင်ဘက်မှာတော့ နန်းယန်က သတိလစ်နေဆဲပင်။
"ဟေး"
သူမက နန်းယန်ကို ကန်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်လူက တုံ့ပြန်မလာချေ။
နန်းပေါင်ရီက အသံကို တိုးလိုက်ပြီး "နန်းယန်၊ ထတော့၊ ငါတို့က ဓါးပြတွေရဲ့ သားရဲတွင်းထဲမှာ အလှောင် ခံထားရပြီ၊ နင်က အိပ်နေနိုင်သေးလား"
သို့ပေတည့် တစ်ဖက်လူ၏ တုံ့ပြန်ချက်ကတော့ နတ္ထိ။
နန်းပေါင်ရီက ခြေထောက်ကို မြှောက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာကို ကန်ရုံမှအပြင် မတတ်နိုင်တော့၊ ကန်ချက် အနည်းငယ် ကျရောက် သွားပြီးတာတောင် မနိုးလာသေးပေ။
