Unicode
အပိုင်း (၂၀၅)
ပထမဆုံးအကြိမ် ကောင်မလေးကို မီးပုံးပွဲတော်ကိုသွားလည်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ထားတယ်
ချန်းယဲ့ရူ “လူတွေ အများကြီး ရှိနေတာကို မရှက်ဘူးလား….”
နန်းကွမ်က ခေါင်းကို ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ငုံ့ကိုင်းလိုက်ပြီး သူမ၏ လက်ချောင်းတွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက်သည်။
နန်းပေါင်ရီက ကောင်းကင်ပေါ်ကို မော့ကြည့် နေလိုက်သည်။
အဲဒီတော့ ဒီစုံတွဲနှစ်တွဲက သူမကို အပြင်ခေါ်ထုတ်လာတာ ဘာအတွက်လဲ။
ခွေးစာကျွေးချင်လို့လား။
ဟယ်ယဲ့က ပဟေဠိ မီးပုံးတစ်လုံးကို ကိုင်ရင်း အလျင်စလို ပြန်ပြေးလာသည်။
“မမလေး တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီ နန်းကျင်က ရုတ်တရက်ကြီး အရူးထပြီး ပန်းခြံထဲက မီးပုံးတွေ အများကြီးကို ဖျက်ဆီးနေတယ်”
“နန်းကျင်က စိတ်ရူးပေါက်သွားတယ်”
နန်းပေါင်ရီက အလွန်သိချင်စိတ် ပြင်းပြသွားသည်။
အဝေးက အုတ်အော်သောင်းနင်း ဖြစ်ရပ်ကို မှိန်ပျပျ မြင်နေရပြီး ရူးသွပ်နေပုံ ပေါ်သည်။
သူမက နန်းကွမ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
အဖေ၏ အမူအယာက ရှုပ်ထွေးနေဟန်ရပြီး ရုတ်တရက် အလွန် တည်ငြိမ် သွားတော့သည်။
သူက တည်ကြည်သည့် မျက်နှာဖြင့် “ရူအာ၊ ကျောင်းကျောင်း မင်းတို့နှစ်ယောက် ဒီမှာစောင့်နေကြ၊ ငါသွားပြီး သူဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ဆိုတာကို သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်”
သူက စိုးရိမ်ပူပန်စွာ ထွက်သွားတော့သည်။
နန်းပေါင်ရီ၏ ငွေတိုးချေးထားသည့် ပရိယာယ်က ပေါက်ကွဲ ထွက်လာပြီ ထင်သည်။
သူမက တိုက်တွန်းလာသည်။
“ဒေါ်ဒေါ်ချန်း သမီးတို့လည်း သွားကြည့်ရအောင်လေ”
သူတို့ ထိုနေရာသို့ ရောက်သွားသောအခါ နန်းကျင်က ပါးလွှာပြီး ဟောင်းနွမ်းနေတဲ့ အပေါ်ဝတ်ရုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး မျက်လုံးတွေက သွေးကြောများ ပေါက်ထွက်မတတ် နီရဲနေသည်။ ရူးသွပ်စွာဖြင့် အဖိုးတန်လှသည့် မီးပုံးများကို ဖျက်ဆီးပစ်နေသည်။
