Ama bana bakma öyle
Sakin olma bir şey söyle
Ölücem be hiç mi sevmedin
Bu sarkıya ölürüm ölürüm..
Arkadaslar, 20. Bölümde final verecegim icin rindou'yu yavasss yavass yakınlastırayım diye duaunuyorum, siz ne dusunuyorsunuz?
Bölüme geçebilirsiniz!
• • • • • • • • • • • • • • • • • •
[Eva]
E
lleri sıcacık.."Burada da," dedim işaret parmağımı el çizgilerinde gezdirirken. "Parayı çok dert etmediğini gösteriyor, ama bu çizgide de yeri geldiğinde paraya taptığın belli oluyor." Rindou bir eline bir de bana bakarken kaşlarını çattı.
"Koko ile karışmışlar bence, para sikimde bile değil."
Ona el falı bakıyordum, evet. Annemi birkaç kez bakarken görmüştüm ve bildiğim kadarıyla bakıyordum ama olsun yine de bilmesem bile onunlaydım. "Koko kim?"
"Eski bir tanıdık."
"Hm.." parmaklarımı parmaklarının arasından geçirerek iki yana açtım kollarımızı ve gözlerimi kapatıp başımı geriye yatırdım. "İlkbaharınız çok güzel kokuyor.."
"Sakuralar açıyor."
"Onlar nedir?"
"Tırmandığın ağaçlar."
"Biz de sakura yok." Dudaklarımı büzdüm. Biz de neden yok? Bu dünyanın kötü yanları olduğu kadarıyla iyi yanları da çok fakat o iyilikler bizim dünyamızda yok. "Biliyor musun benim yaşadığım yerde havalar hiç soğuk olmaz." Her mevsim hava sıcaktır, buraya geldiğim zaman kar denilen şey yağıyordu ve çok üşümüştüm.
"Sonbaharı kaçırıyorusun desene."
Gözlerimi açıp mor gözlerine baktım ve tebessüm ettim. "Sonbahar? İlkbaharınızın ikizi mi?" Yüzünü buruşturdu.
"Hayır, bir mevsim. Bak kışın kar yağar, ilkbaharda karlar erir ve çiçekler, ağaçlar yeşerip açarlar. Hava da ısınır, yazın hava tamamen sıcaktır ve sonbaharda ise ilkbaharda oluşan o şeyler solarlar ve dökülürler."
"Yani sonbahar, ilkbaharı öldürüyor. Yanlış mıyım?"
"Hayır, bir bakıma haklısın."
Ellerini çekti ve ceplerine koydu. "Burada çok fazla ölüm var rindou." Bir elimi omzuna koydum. "Enerjin de ölüm gibi..daha önce," korktum, hayatımda ilk defa alacağım cevaptan korktum. "Birini öldürdün mü?" Rindou bu soruyu bekliyormuş gibi hiçbir tepki vermedi.
"Öldürdüm."
Dedi, hiç çekinmedi, öylece söyledi ve tepkimi görmek istermiş gibi direkt olarak gözlerime baktı. "Bir nedeni var mıydı?" Ondan korkmuş muydum? Hayır ondan korkmuyordum ama yine de birini öldürmesi çok..fazla değil miydi?
"Yoktu, canım istedi ve öldürdüm."
"Kötü biri miydi?"
"Kötülük senin için ne demek?"
"Bu okuldakiler gibi miydi?"
"Hayır, bazıları sadece onlara verilen emirleri yerine getiriyordu o kadar. Suçsuzlardı. Bazıları da okuldakilerden daha da kötüydü."
Elimi yavaşça çekip kucağıma koydum ve başımı eğip yere dizdiğim taşlarıma baktım. Bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemediğim için başka bir konuya geçtim. "Rindou annemi bulmamda yardımcı olur musun?" Gittiğim karakollar yerini bilmediklerini söylüyordu, hastaneler de tanımıyordu. Ben ne yapacaktım? Annemi bulamayacağım..
"Anneni ölü bulursak ne yaparsın?"
"Annem öldü mü?"
"Diyelim ki."
"Bilmiyorum." Ailemden ölenler tabii ki olmuştu, ölümsüz falan değildik ama annemdi bu sonuçta. "O ölürse..bu dünyada sonsuza kadar yapayalnız kalacağım." Tebessüm ettim. Annem olmayacak, babam olmayacak, kardeşim olmayacak..bu dünyaya tamamen yabancı olacağım.
"Sanzu var, souta var."
"Sen var mısın?"
"Olmayacağım."
Ellerime baktım, yara olmaya başlamışlardı ama nedenini bilmiyordum. "Sanzu ve souta bir süre sonra gidecekler rindou, biliyorum. Sonuçta bu okul bitecek ve herkes kendi yoluna gidecek.." ağlamak istiyordum. Annem ölmüş müydü? Ölmezdi ki..nasıl deneyler yapmışlardı ona?
"Onlar giderse ne yapacaksın?"
"Bilmiyorum."
"Sen de yoluna bakmalı ve bu dünyada yaşamaya alışmalısın. Yoksa burada olduğu gibi toplumdan da dışlanırsın."
"Ben bu dünyaya alışmak istemiyorum." Kollarımı kendime sardım, hep annem sarılırdı normalde. En son rindou sarılmıştı ama bu bir buçuk hafta önceydi.. "Sizin kirli dünyanıza alışmak istemiyorum rindou."
"Tanrım.."
Omzuma konan elden sonra rindou beni kendine çekerken yalpalayarak üzerine doğru düştüm ama o düşmedi. Başımı göğsüne gömüp kollarımı kendimden ayırdım ve onun ince beline sarıldım. Bu sıcaklığı seviyordum, rindou'nun sıcaklığı hoşuma gidiyordu.
"Annen ölürse sanzu yanında olacak, souta yanında olacak ve..ben de yanında olacağım. Korkma, üzülme, bu kirli dünyadan seni koruyacağım."
"Rindou annem," dudaklarımı ısırıp başımı kaldırdım ama ondan ayrılmadım. Başımı kaldırdığım için o da eğilip bana bakarken yüzlerimiz geçen sefer olduğu gibi yakınlaşmıştı. "Birine bağlanma demişti bana." Bu dünyaya geldiğimizde bana söylediği son şey buydu. "Birine bağlanırsan kurtulamazmışsın. Annem ve babam birbirlerine bağlıdırlar, biliyor musun?" Sırıttım. "Ben de sana bağlı gibi hissediyorum."
"Yapma."
"Ne?"
"Bana bağlanma Eva."
"Çok geç sanırım." Başımı tekrar göğsüne yasladım. "Rindou."
"Efendim?"
"Sana sarılınca her şey geçiyor gibi," parmaklarımla teker teker beline dokundum ve bir ritim oluşturdum. "Üzgündüm, şu an geçti mesela." Kıkırdadım. "Annem ölürse eğer..sana sarılırsam o da geçer mi?" Bir süre sessiz kaldı, geçer miydi bilmiyordum. Geçmezdi, annemdi o. Nasıl geçebilirdi ki? Ama biraz bile olsun iyi gelirdi bana.
"Geçer."
• • • • • • • • • • • • • • • • • •
Awwwwwws
Cok tatlılar ısırcam yemin ederim yav 🥺
İzana : EVET
ASİKLAR
ASK KUSLRARİM
ASK PARELERİM🥺🌸
Arkadaslar izana ve ben #teamrinva'cıuız✊🏻
Neyse..
Bölüm nasıldı bakalım???
Görüşmek üzere ☆ﾟ.*･｡ﾟ
