Ateşten Yuva

İlacım Sensin

(Vote atmayı unutmayalım lütfen.)

Şimdi sevdiğim adamın kollarında kurtarılmayı bekliyorum.8 yıl önce sevdiğim adamın kollarından kurtarılmayı bekliyordum.

Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım.Kafamı kaldırıp etrafa baktığımda köşe de ışığı gördüm.Uyandığımı görünce koşarak yanıma geldi.

"Kıvılcım iyi misin güzelim,bekle hemşireyi çağırayım."

Konuşacak halim yoktu, boğazımdaki acı yutkununca bütün vücuduma yayılıyordu.Hemşireler beni kontrol ederken Işığın Merti aradığını duydum.

"Mert uyandı."

Telefonu kapatınca zorlukla konuştum.

"Caner nerede?"

Işık gözlerini kaçırıp cevap vermeyince kötü birşey olduğunu anladım.

"Işık Caner nerede ve bana ne oldu?"

"Kuzum sakin ol anlatacağım herşeyi."

Işığın uzattığı suyu içtikten sonra onu dinlemeye başladım.

"Dün akşam partiden sonra odalara giderken Caner birden ambulansı arayın diye bağırmaya başladı.Yanınıza geldiğimiz de sen yerde yatıyordun.Doktorlar zehirlendiğini söylediler.Anlattığına göre dün Caner sana meyveli bir kokteyl getirmiş sebebi buymuş."

Durup devamını düşündüğünde araya girdim.

"Devam et."

"Kendini suçluyordu,çok sinirliydi.O içeceği zehiri katanı bulmaya gittiler."

"Kendini mi suçluyordu?"

Bana o kokteyli Caner vermişti evet ama Caner yanımda olmasaydı benim de burada olmayacağımı gayet iyi biliyordum.Canere sinirli değildim aksine ona olan hayranlığım ve ihtiyacım şimdi ortaya çıkıyordu.Ölüm döşeğinde olan bendim ama endişelendiğim kişi Canerdi.

Kapı tıklatıldığında içeriye Mert girdi.

"Mert Caner nerede?"

Sorduğum soruyla dışarıyı gösterdi.

"Gelmeyecek mi?"

Benden uzak durması gözlerimin dolmasına sebebp oldu.

"Kıvılcım o pek iyi değil.Geleceğini sanmıyorum."

"Mert onunla konuşmam gerek lütfen."

Mert dışarı çıkıp Caner'e konusmak istediğimi söylediğinde Işık da dışarıya çıktı.

Işıktan~

Kıvılcımın odasından çıktıktan sonra karşıdaki koltuğa oturdum.Bu kadar zorluğa ben bile dayanamazken Işık nasıl dayanabiliyordu?

Kapının yanında dikilen Mert'e dolan gözlerimle baktıktan sonra yanıma oturdu.

"İyi misin ayışığı?"

Gülümseyip cevap verdim.

"Günışığı değil miydi o?"

"Aslında bu değişiyor.Bazen güneş gibi ısıtıyorsun içimi bazen ay gibi izlemeyi seviyorum seni."

Şaşkınlıkla Mert'e döndüğümde göz yaşlarımın arasından onu görmekte zorluk çekiyordum.

"Yani sen-"

"Yani ben değil ayışığı yani biz."

Cevap veremeyecek kadar kötü hissediyordum.

"Yani biz atlatacağız bunu,seninle beraber, ikimiz."