Aşk Elbisesi

13. Bölüm

Güneş'ten

Ayaz'ın söylediği şeyler vücudumda şok dalgası yaratırken onun gözlerinin içine baktım. Bana o an o kadar güzel bakıyordu ki... Kendimi dünya üzerindeki en değerli varlık gibi hissettim.

"Bende sana aşığım Ayaz."

Dedim ve gözlerimi kaçırdım. Yanaklarımın kızardığını hissediyordum. Güldü. Sarılmaya devam ediyorduk. Bu söylediğim şeyden sonra mümkünmüş gibi daha da sıkı sarıldı.

Bir elini çeneme koydu. Yüzümü yüzüne hizaladı. Gözlerimin içine baktı. Sonra da gözlerini dudaklarıma indirdi.

Yaklaştı.

O yaklaşınca bende yaklaştım.

Dudaklarını dudaklarıma bastırdı.

Öpmüyordu. Sadece dudaklarını dudaklarımın üzerinde dinlendiriyordu.

Sonra geri çekildi ve gözlerime baktı. Bana parıldayan gözlerle bakıyordu.

Ben ona nasıl baktığımı bilmiyordum ama gözlerime baktıkça daha güzel bakıyordu bana.

Tekrar yaklaştı ve bu sefer öpmeye başladı. Ona karşılık verdim.

Televizyon açıktı. Birden bit şarkı çalmaya başladı.

Simidini fırlatırdı
Kaparlardı martılar
Dalgalar korkuturdu
Deniz tutardı yengenizi
Midyeciler bağırırdı
Şafak sökerdi dillerinden
Ah benim o mühürlü dilime
Hiç bir iltifat gitmezdi ama
Ne giyerse giderdi hoşuma
Öyle tatlı bela ki başıma
Darlamasa bile her durumda
Öyle bir seveceğim ki sonra

Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki. Resmen yuvasından fırlayacak gibiydi.

O an Ayaz'ın da kalbinin hızlı atıp atmadığını merak ettim. Elimi kalbinin üzerine koyduğumda o gerçekle karşılaştım.

Ayaz'ın kalbi benim için atıyordu...

Nefes alma ihtiyacı hissettiğimde geri çekildim. Nefesimizi düzene soktuktan sonra sıkıca sarıldık.

İlk öpücüğüm değildi ama en özel öpücüğümdü...

"Ayaz bu bizim şarkımız olsun mu?"

"Olsun güzelim. Olsun"

"Seni seviyorum..."

"Seni seviyorum..."

Aradan geçen birkaç saatin sonunda odaya geçtik ve uyuduk.

Ayaz'dan

Güneş ile odama geldik. O uyudu ama ben onu izlediğim için ve birkaç saat önceki anın heyecanı yüzünden uyuyamadım.

Sürekli o anı düşünüp durdum.

Kalbim o an o kadar hızlı attı ki. Bir an ordan dışarıya çıkacak sandım.

İlk öpücüğüm değildi ama en özel öpücüğümdü...

Sabaha karşı uyuyakalmışım.

Saat 7'de uyandım ve hazırlanmaya başladım. Birkaç bir şey atıştırdıktan sonra dişlerimi fırçaladım. Ardından Güneşi öptüm ve evden çıktım.

Hastaneye girer girmez Elif hemşire yanıma geldi.

"Günaydın hocam"

"Günaydın Elif hemşire"

"Hocam bugün randevunuz yok. Başhekim acil nöbetine kalmanızı istedi. Nöbetiniz şimdi başlayıp akşam saat 9'da bitecekmiş."

"Tamam. Ben üzerimi değiştirip acile giderim."

"Tamam hocam kolay gelsin."

"Sağ ol"

Elif hemşire baş hemşireydi. Aynı zamanda başhekimin bize ilettiği şeyleri o bize söylerdi. Çünkü onlar evliydi. İkisi de benden yalnızca birkaç yaş büyüklerdi.

Üzerimi değiştirip önlüklerimi giydim.

Acile indiğimde Güneş'i gördüğüm ilk yer çarptı gözüme.

4 numaralı oda...

Tebessüm edip hastalarla ilgilenmeye başladım.

Yalnızca ilaç yazdırmaya gelen teyzeler...

Bana nefret dolu bakışlar atan çocuklar...

İğne yapmayın serum takın diyen hastalar...

Hepsiyle birden baş etmek o kadar zor ki...

Mesaim bittikten sonra eve geçtim.

Hemen bir duş aldım. Çok uykusuzdum. Çünkü dün gece uyuyamamıştım. Güneş'e yorgun olduğumu ve uyumak istediğimi söyledim. O da uyuyalım o zaman dedi. Yatağa uzandık. Zaten çok uykum vardı. Uzandıktan 5 dakika sonra uyumuşum.

Uyandığımda  Güneş yanımda değildi. Lavaboda işlerimi hallettim. Ve mutfağa geçtim. Güneş harikulade bir sofra hazırlamıştı.

Yeniden kendimi yerde bulmamak için sessizce sarılmadım. Önce mutfağın kapısına vurdum. Sesi duyduğunda bana döndü ve

"Günaydın"

Dedi çok enerjik bir sesle.

"Günaydın"

Kahvaltımızı yaptık ve ben yine işe gittim...

Bittiiii.

Bölüm biraz kısa oldu ama güzel oldu.

Umarım beğenmişsinizdir.

Bölüm nasıldı aşklarım?

Son 2 bölüm biraz tıkandım. Ama yine de yazmaya çalışıyorum.

Yazım yanlışları için özür dilerim.
Sizi seviyorum bayyyysss.
Yorum+vote=DAHA ÇOK BÖLÜM ATAN YAZAR❤️

538 kelime.