"မင်္ဂလာပါ ဆိတ်သားအပေါင်းတို့"
ရုံးခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့ ချာဝွန်းဂီရဲ့ အသံက ဟိန်းသွားတယ်။
ကုမ္ပဏီရဲ့ မားကတင်းဆင်းရတဲ့ ဒီဌာနမှာ အသွက်ဆုံးက ဘယ်သူလဲလို့မေးရင် ချာဝွန်းဂီကိုဘဲ လက်ညှိုးထိုးရပါလိမ့်မယ်။
ချစ်စရာကောင်းအောင်လဲ ပြုမူတတ်သလို ၊စကားကိုလဲ ဘယ်လို စကားလုံးရွေးသုံးရမလဲဆိုတာ သိတာကြောင့် ကုမ္ပဏီရဲ့ပစ္စည်းတွေက ဝွန်းဂီကြောင့် ရောင်းအားသွက်တာ။
အရမ်းလဲသွက်သလို ၊ခါနေတာကြောင့် တစ်ချို့ ဝန်ထမ်းတွေက ဝွန်းဂီကို အမြင် သိပ်မကြည်ချင်။
အမြင်မကြည်လဲ ဝွန်းဂီက ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ။
သူတို့လုပ်စားထိုင်စားနေတာလဲ မဟုတ်..ပြန်စွာစရာရှိတာ စွာရမှာဘဲ။
အရွယ်ရောက်လာပြီး အလုပ်ခွင်ထဲဝင်ရောက်လာလို့ လူပေါင်းစုံနဲ့ ထိတွေ့ရတဲ့အခါမှာ နုံ့နေလို့မဖြစ်ဘူး။
သွက်သွက်ချာချာရှိမှ ရုံးတွင်း အနိုင်ကျင့်မှုလဲ မဖြစ်မှာလေ။
ဌာနမှာ အချင်းချင်းတောင် ခိုင်းစားဖို့ ချောင်းနေတဲ့သူတွေအများကြီး။
"ဝွန်းဂီ..အဖွဲ့မှူးခေါ်နေတယ်"
"အွန်း လာခဲ့မယ်"
ထိုင်ခုံနဲ့ ဖင် မိတ်ဆက်တာ ငါးမိနစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး၊ အဖွဲ့မှူးက ဘာခိုင်းဦးမလို့လဲမသိ။
ကော်ဖီဖျော်ခိုင်းဖို့ ဆိုရင် 'ကိုယ့်ဟာကိုယ်သွားဖျော်လေ လို့ ပြောလိုက်မှာ'။
*ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်*
"အဖွဲ့မှူး ခေါ်တယ်ဆို!"
"ဟုတ်တယ်..ဒီနေ့ အလုပ်သင်အသစ် တစ်ယောက် ရောက်လာလိုက်မယ်..အဲ့ဒါ မင်းကူညီပေးလိုက်"
"ဟာ..အဖွဲ့မှူးကလဲ..ကျွန်တော့်အလုပ်နဲ့တောင် ကျွန်တော် တိုင်ပတ်နေတာ မကူညီပေးချင်ပါဘူး"
"ငါ့ကို ပြန်မပြောနဲ့..နာတော့မယ် မင်း..၊ငါက ကူညီခိုင်းရင် ကူညီပေးလိုက်..အသစ်ရောက်လာတဲ့သူတွေကို ကူညီတတ်ရတယ်ကွ"
