📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
"အမလေး ...လန့်လိုက်တာ အီဂျောင်ဟျွန်းရယ်"
အိပ်ချင်သေးပေမဲ့ မျက်နှာနေထိုးလို့ တစ်ဖက်ကိုလှည့်ပြီး ပြန်အိပ်ဖို့ ကြံကာမှ ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာသေနဲ့ မေးထောက်ပြီး ထယ်ရယ့် ကို လာကြည့်နေတဲ့ ဂျောင်ဟျွန်းကို ကန်ချမိတော့မလို့။
"အရူး..ငါ့ကုတင်ပေါ် ဘာလာလုပ်တာလဲ..လန့်သေတော့မယ်"
"လန့်မနေနဲ့ ..အ််ိပ်ပါစေဆိုပြီး လွှတ်ထားတာ၊နေမြင့်နေပြီ ထတော့ ထတော့"
"ငါက အိပ်ချင်သေးတာကို"
"မနက်စာတော့ စားဦးမှပေါ့၊ သူများတွေတောင် စားပြီးလို့ ပြန်လာနေပြီ၊ဒီနေ့ ဘူဖေးက မင်းကြိုက်တာ ကျွေးတာ..သွားသွား မျက်နှာသစ်ပြီး ထွက်ခဲ့"
ဘူဖေးက သူ့အကြိုက်ဆိုတာလဲ သိရော ဂျောင်ဟျွန်းကို တောင် လှည့်မကြည့်ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားတဲ့ ထယ်ရယ် ကို တစ်ဆုံး ကြည့်ပြီးမှ စောင်ကို ခေါက်ပေးလိုက်တယ်။
အိပ်ရေးမဝပေမဲ့ စားချင်တဲ့ စားလိုက်ရလို့ ပျော်နေတဲ့ ထယ်ရယ်ရဲ့ နူတ်ခမ်းမှာ ပေနေတဲ့ မုန့်နှစ်တွေကို
ဂျောင်ဟျွန်းက လက်နဲ့သုတ်ပေးလိုက်ပြီး
"ပေနေအောင်စားတာ ကလေးလား"
"ငါ့ဟာငါ ဘယ်လိုစားစား..နေပါဦး ငါမေးဦးမယ်
အီဂျောင်ဟျွန်း ဒီနေ့မှ ဘာတွေ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေတာလဲ"
"ဘယ်မှာ ထူးဆန်းနေလို့လဲ ဒုက္ခဘဲ၊ကိုယ့်ဟာကိုယ်သာ ပေမပွ အောင် စားစမ်းပါ"
ဂျောင်ဟျွန်းက စကားထပ်မပြောတော့ပဲ ဘူဖေးသာ ဆက်စားနေလိုက်တယ်။
ထယ်ရယ်က စားလဲပြီး ဗိုက်လဲဝ ဆိုတော့ အားပြည့်သွားပြီ မို့ ရေကစားဖို့ တာဆူနေပြန်တယ်။
သန်ဘက်ခါဆိုရင် ပြန်ရတော့မယ်၊ ထယ်ရယ်တို့က အခန်းထဲမှာ ဇိမ်နဲ့ နှပ်နေခဲ့တော့ ပြန်ခါနီးမှ အပျော်ပိုးက ထလာ သလားထင်ရတယ်။
