📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
"ထယ်ရယ်ရား..မင်း စာတွေရေးနေပြန်ပြီလား"
"အေး..ဟုတ်တယ် ၅ပုဒ်ရေးဖို့ကျန်သေးတယ်၊ ၃ပုဒ်ကို ဒီနေ့ အတွင်းပြီးအောင်ရေးမှာ"
"ဇာတ်သိမ်းတော့မှာပေါ့ ..မြန်လိုက်တာ"
"ရေးရတာ လွယ်တယ်မှတ်လို့"
ထယ်ရယ်က မက်သရူးကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်တော့
မက်သရူးက မျက်စောင်းထိုးတော့တယ်။
"မနေ့က ဇာတ်လမ်းနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး မင်းကို ငါသိပ်ကြည်တာ မဟုတ်ဘူး"
"မင်းပြောတော့ နောက်မှ ဖတ်မယ်ဆို"
"မနေ့ညက ပျင်းလို့ ဖတ်လိုက်တာ..ငါ့နှယ် ..အဲ့တော့
အစ်ကိုဂျေးက ကျန်ခဲ့တဲ့သူပေါ့"
မက်သရူးက စိတ်မကောင်းတဲ့လေသံနဲ့ပြောတော့ ထယ်ရယ်က စာရေးနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး
"နေပါဦး ဂျေးက ကျစ်ရစ်ခဲ့တဲ့သူလို့ ငါထည့်ရေးမိလို့လား"
"ဟမ်!"
"ဒီကဗျာတစ်ပုဒ်ရဲ့ အဆုံးသတ်က ဘယ်တော့များမှလဲ ဆိုတာက သူတို့ရဲ့အချစ်ကဗျာကို သူတို့ကိုယ်တိုင် ဆက်ရေးဦးမယ် ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်လေ"
"အော!"
"ဇာတ်လမ်းထဲက နာခမ်ဒန်က ဂျုံဝူးကို ကြိုက်ပါတယ်လို့ ပြောမိလို့လား"
"အဲ့ဒါဆို ဘယ်သူက ဘယ်သူနဲ့ ညားသွားမှာလဲ"
"ငါလဲ မသိဘူးလေ!"
"ဟ! မသိလို့ရမလား..ကင်မ်ထယ်ရယ် မင်းဟာလေ..အဲ့ဒါဆက်ရေးပေးပါလား..တန်းလန်းမချန်သွားပါနဲ့ လို့ဆို"
မက်သရူးက ထယ်ရယ်ရဲ့ အင်္ကျီကို ဆွဲပြီး ဆွဲလားယမ်းလား တစ်ဂျီဂျီလုပ်တော့တယ်။
ထိုအချိန် အခန်းထဲပြန်ဝင်လာတဲ့ ထယ်ရယ်ရဲ့ အခန်းဖော် အုပ်စု ဘီက သူ က မက်သရူးကို မြင်တော့
"အစ်ကို မက်သရူး ရောက်နေတာကိုး..ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"အမ်! ထယ်ရယ်ကို အပြင်ထွက်ဖို့ လာခေါ်တာ"
