📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
📌Don't be serious.It's just a fan fiction.
မက်သရူး က မနက်တည်းက ထယ်ရယ့်ကို မတွေ့တာကြောင့် ထယ်ရယ့်အခန်းဆီကို လျှောက်လာနေတုန်း လမ်းမှာ ခဲအီထာနဲ့ တွေ့လို့ ခဏလောက်အလွမ်းသယ်နေလိုက်တယ်။
"ဒါဆို သွားပြီနော်! ညမှ တွေ့မယ်"
"အင်း..ဂရုစိုက် မက်သရူးလေး"
မက်သရူးလဲ ခဲအီထာကို တာ့တာ့ ပြပြီး ထယ်ရယ့်အခန်းဆီ ဆက်သွားလိုက်တော့ လမ်းမှာ ဝွန်းဂီနဲ့ ထပ်တွေ့ပြန်တယ်။
"မက်ချူး!!!!!!"
အပြေးလာပြီး မက်သရူးပေါ် တက်ခွပြေးလာတဲ့ ဝွန်းဂီက ခပ်လုံးလုံးလေးရယ်။
"ဆင်းပါဦး..လေးလိုက်တာ"
ဝွန်းဂီက လူတိုင်းကို အချွဲတုံးလေးလုပ်နေတာမို့ အော် မှားလို့..စွာလဲစွာပြီး အရမ်းလဲကြူးတတ်ပါသေးတယ်။
"မဆင်းဘူး..မဆင်းဘူး"
"ငါ့ခါးကျိုးတော့မယ် ဆင်းပါတော့ ဝွန်းဂီရယ်"
အဲ့တော့မှ မက်သရူးကိုယ်ပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ဝွန်းဂီက နူတ်ခမ်းကို တစ်တောင်လောက် ဆူထုတ်ထားတော့တယ်။
"အခု ဘယ်သွားဖို့လဲ"
"ထယ်ရယ့်ဆီ"
"ဝါး..ငါ့ကောင်လေး ငါ့ကောင်လေး..ငါလဲလိုက်မယ်"
ဝွန်းဂီက ထယ်ရယ့်ဆီသွားမယ်လဲပြောရော တက်ကြွစွာ သူလဲလိုက်မယ်ဖြစ်သွားရော။ မက်သရူးလဲ ဝွန်းဂီကို မလိုက်နဲ့လို့ တားလို့ မရတာကြောင့် တစ်ခါတည်းခေါ်သွားရတော့တယ်။
"အော! ဒါနဲ့ မက်သရူး..မင်း အခန်းပြောင်းလိုက်တာလား၊ မနက်က မင်းကို အစ်ကိုဂျီဝုင်းအခန်းထဲက ထွက်လာတာတွေ့လို့"
"အင်း ဟုတ်တယ်၊ အစက ငါ့ အခန်းဖော်က အစ်ကိုဟွဲထက်လေ၊ အစ်ကို ဆွန်းဟွမ် က အခန်းပြောင်းပေးဖို့ အကူအညီလာတောင်းလို့ လဲပေးလိုက်တာ"
