Beehive for Daddy

Rozdział 27

Pewnie powinien się stresować, ale tak naprawdę czuł jedynie ekscytację i... Niewyobrażalny spokój? Świadomość, że dziś wreszcie od długiego czasu będzie mógł znów poczuć się niewinnym małym dzieckiem. Bez trosk i problemów świata.

Ubrał się wygodnie. W dresowe spodnie i koszulkę z krótkim rękawem. Nie wiedział w końcu, co dokładnie będzie się działo.

Czy Lucas wprowadzi do w przestrzeń tak jak poprzednio? Będzie go przytulał i mówił uspokajające słowa?
A może potrzebne były do tego jego wzburzone emocje tak jak poprzednim razem?

Nie miał pojęcia, jednak wiedział jedno. Lucas sobie poradzi. Tego był pewien.

Do torby spakował parę rzeczy i upewnił się, że jego pies ma w zbiorniku świeżą wodę i karmę.

- Tatuś wychodzi — powiedział, biorąc rozeznanego psiaka na ręce i całując w głowę — Wróci... Pewnie dziś, lub jutro — uśmiechnął się lekko — Będę tęsknił! - dodał jeszcze, w odpowiedzi otrzymując jedynie liźnięcie w nos.

A potem opuścił mieszkanie z głową pełną myśli.

***

Czuł... Dziwny rodzaj napięcia i stresu, który wbrew pozorom towarzyszył mu rzadko. Był pewien swego. Swoich umiejętności i tego, co ma robić podczas sesji ze swoimi klientami jednak dziś... Dziś ta pewność odpłynęła gdzieś daleko.

Sam nawet nie wiedział dlaczego. Czy powodem tego było, że pierwszy raz miał odbyć ją z kimś bliskim? Jony nie był w końcu zwykłym klientem. Był jego współpracownikiem, przyjacielem i... I zdecydowanie czymś jeszcze. Nie zamierzał też pobierać od niego żadnej opłaty. To nie wchodziło w grę.

Plan sesji rozpisał jak zwykle na kartce, by następnie pokazać ją chłopakowi i wszystko z nim uzgodnić. Zapoznać ze wszystkimi praktykami i regulaminami. Całą tą papierkową robotą, przez którą na początkach zawsze należało przejść dla bezpieczeństwa obu stron.

W swojej głowie wiedział, że dziś nie zrobią zbyt wiele. Przekraczanie granic zazwyczaj trwało wiele czasu i przebiegało powoli. Miewał oczywiście klientów z olbrzymim doświadczeniem, którzy wiedzieli, czego chcieli i znali swoje wymagania. Nie było dla nich problemem picie przy nim z butelki lub oglądanie nago. W przypadku osób świeżych dopiero zaczynających przygodę z Age playem najpierw należało budować zaufanie. Pierwsze spotykania bywały dla klientów niezwykle niezręczne i trudne. Co w końcu prostego było we wcielenie się w rolę dziecka i proszenie o mleko w butelce lub przewinięcie. Mijały tygodnie, nim relacje pomiędzy nimi były na tyle silne by do tego doszło. A zawsze gdy tak się działo, Lucas czuł radość i dumę z nich oraz z siebie.

Oczywiście, zdarzyło się wiele sytuacji gdy sesje nie przebiegły pomyślnie. Chociażby gdy odczucia podczas spełniania fantazji okazywały się być zupełnie inne niż te gdy się o nich jedynie fantazjowało lub oglądało. Okazywały się zbyt trudne do przekroczenia bariery lub wiele innych przyczyn. I choć na początku Lucas niezwykle się o to obwiniał, z czasem nauczył się, że nie jest to jego winą ani zasługą.

Każdy był inny i każdy potrzebował czegoś innego.
A to, czego potrzebował Jonathan, stresowało go bardziej, niż mógłby przypuszczać.

Przygotował pokój i wszystkie dokumenty. Umył się i przebrał w coś wygodnego i czekał. Nie musiał robić tego zbyt długo, bo tak jak uzgodnili Jonathan, zadzwonił dzwonkiem do jego drzwi niemal równo o 6.00 wieczorem.

Uśmiech sam poszerzył mu usta czy je uchylił, widząc równie uśmiechniętego, ale i nieco zawstydzonego współpracownika.

- Cześć — powiedział, wchodząc do środka niepewnie — Spóźniłem się? - zapytał, widząc Lucas'a, który nieco w zawieszeniu mu się przyglądał.