Back To Square One (WBL Book 2)

Chapter 15: Something Good?

Thom's POV
After that night, hindi muna umuwi si Ara. Hindi ko alam kung saan siya nagpunta pero 2 days na din ang nakalipas simula nung huli ko siyang makita. But I think Mika is right. Nagiba na si Ara. At hindi na siya yung dating ara na kilala namin. Dahil maski ako, naninibago sa kaniya

"Calling all passengers of flight number PJ302 please proceed to Gate 4" oh yeah. I am at the Airport I got a call from the investigator that I hired. Must be about what I asked him to find. Baka may nakita na siya. So, I am going there alone, today. And I hope may good news.

12 HOURS later, I arrived at Chicago Airport. Papunta ako ngayon sa house namin. Kung saan imi meet ako nung private investigator.

"Good evening, Mr. Torres!" Bati niya sa akin.

"Good evening too sir." Sabi ko.

"So, how was your flight?"

"It was good. I felt excited because I think you have something big" sagot ko.

"Something big talaga hijo that will shock you" sabi ng Tito ko.

"Well then, should we start?" Offer ko.

"Let me have some words with you Thomas." Yaya sa akin ni Tito. Nasa may kitchen kami ngayon at naguusap.

"Why did you want to find the truth?" Direktang tanong sa akin ni Tito.

"I know that everyone is hiding something with me Tito. And I am bothered by it. My parents, my friends and even my girlfriend cant tell me. At gusto ko pong malaman ang dahilan kung bakit nila to tinago. At kung ano ang tinago nila sa akin." Sagot ko.

"(Sigh) I guess. No one can stop you. But remember this, ano man ang reason nila they made the right choice."

Bumalik na kami sa Lounge at tinuloy na nung investigator yung mga nakalap niyang informations. Tama nga si Tito, nakaka shock yung mga nalaman ko.

"It was a pleasure doing business with you Mr. Torres"

"T thank you din sir" hanggang ngayon, hindi pa din ako makapaniwala sa mga nalaman ko. Eto ang dahilan kung bakit nagkakaganun si Ara?

Ara's POV
Ilang araw na akong hindi nagpapakita sa barkada. At kay Thomas. Nasan ako? Sa isang lugar kung saan namatay si Victonara. At kung saan ipinanganak si Ara. Lugar kung saan nangako ako sa isang tao.

Ilang taon na din ang nakalipas mula nung huli akong pumunta dito. Yun yung mga panahon na, pumunta ako dito para makapag isip isip dahil sa sakit ni Thomas. Mga panahong, nawawalan na kami ng pagasa pero binago ni Arra ang lahat. Nandito nanaman ako. At related nanaman sa kanilang dalawa yung problema ko.

"Lalim ng iniisip natin ah" sabi ng isang lalaki na lumapit sa akin. Who turns out to be...

"Axel."

"Anong ginagawa mo sa Chicago, sis in law?" Tanong niya sa akin.

"Masama bang magbakasyon?" Sagot ko.

"Kung bakasyon edi sana kasama mo kapatid ko" seryosong sabi niya.
"May problema no?" Tanong niya pa.

"Pupunta ba ako dito kung wala?" Sarcastic na sagot ko. Well, andito lang naman kasi ako sa cemetery kung saan nakalibing si Arra.

"Nagaway kayo?"

"(Sigh) no. I just cant understand myself" sagot ko.

"Is this still about what happened 4 years ago?" Tanong ni Axel.

"Yes. (Sigh) hindi niya pa din alam hanggang ngayon." Pagko confess ko.

"For 4 years?! Nakayanan mong ilihim sa kaniya?" Gulat na sabi niya

"Surprised? (Smirk) hindi ko nga alam kung pano ko yun nagawa. Like, I don't understand myself anymore. I don't know how I survived for 4 years without telling him the truth." Pagpapaliwanag ko as I start to cry.
"Feeling ko tuloy bumabalik na sa akin. Feeling ko eto na yug tinatawag na karma." Sabi ko pa.

"Ara, I understand you. At alam kong mahirap. Oo mahirap talaga. Kasi yung tinatago mo, isang bagay na may karapatan siyang malaman."

"I want to be honest with him. Pero hindi ko magawa kasi nangako ako kay Arra."

"You promised not to tell him?" Tanong niya.

"(Nods) alam ni Arra na kapag nalaman ni Thomas, magagalit si Thomas at masasaktan siya. Ayaw ni Arra na masaktan si Thomas kaya ayaw niyang malaman ni Thomas." Paliwanag ko

"But in this world Ara, you cant hide a secret. Knowing my brother, hindi siya yung taong napapaniwala sa mga simpleng dahilan lang. Yes. He might act like, he's contented sa simpleng paliwanag mo. But if he knows that you're hiding something, he wont stop on digging until he finds out the truth." Paliwanag ni Axel.

"Alam ko. Kaya nga nakokonsensya ako kasi alam kong kailangan niya ding malaman. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula. At natatakot ako kasi baka magalit siya sa akin kapag nalaman niya."

"I am not frightening you, okay? But you better tell him before it's too late. Bago pa niya malaman." Seryosong sabi niya.
"Come here." Yaya niya sa akin. The next thing I knew, yakap yakap na ako ni Axel. He was hugging me while rubbing my back, trying to stop me from crying.

"Thank you Axel." Sabi ko nalang.

"(Smile) anytime. Wait. I'll answer this call muna ah." Paalam niya. Lumayo muna siya and I took the chance to speak to Arra.

"You think I am a good girlfriend? Am I a good partner? Although, I wasn't honest with him? Do we look happy? Oo Arra. We seemed to look happy. Thanks to you. And thanks to your heart. Pero ngayon ko lang na realize na kapalit pala nung kasiyahan na yun, buhay ng maraming tao. Buhay mo na sinacrifice mo para bigyan kami ng second chance, at buhay ko pati ng mga kaibigan ko na sumama sa aking itago tong lihim na to. Bestfriend. Help me please. I want to tell him but I cant. Ayokong mas dumami pa yung mga taong nasa paligid kong nasasaktan dahil sa katangahan ko. I need a help. And I need a bestfriend." Sabi ko. Na parang sarili ko lang ang kinakausap ko.

"Ara." Seryosong tawag sa akin ni Axel.
"My godfather just called me and he said that Thomas asked his help to find a friend. And it's about Arra." Sabi ni Axel. About who?!

"A alam niya na?" Nanginginig na sabi ko

"There is a small chance. But let's hope na hindi. So you better hurry. He's also here in Chicago. And you better tell him before the investigation's done." Sabi ni Axel.

"Can you give me a ride?" Nagmamadaling sabi ko. Nagpaalam na kami kay Ara at sumakay na sa sasakyan niya.

"Where are we going?" Tanong niya

"Kung saan siya posibleng andun." Sagot ko.

"By this time, he should be at home. Gabi na eh."

"So, let's pay your house a visit." Sabi ko at nag continue na siyang mag drive. Thomas. Please. Wag muna. Masyado pang maaga para malaman mo. Please. Wag muna.

- -
A/N bad day. So please, forgive me. I am just having a hard time. Sorry readers.