Player|Jikook|✔

10

''Her şey için teşekkürler. Umarım bir daha görüşürüz.''diye mırıldandı Jimin, el sallarken.

''Tabii ki görüşeceğiz. Sen de bizdensin artık. Hele benden kurtuluşun yok.''

''Taehyung sus artık. Seokjin gitsenize siz.''

Jimin onun bu sözlerini kaba buldu. Ancak hiç alınmış görünmüyorlardı. Ne yani, arkadaşlar birbirleriyle böyle mi konuşuyordu?

''Neden? Jimin'le işiniz mi var?''

''Evet var. Hadi gidin.''

Sarışının meraklı bakışları yanındaki bedeni bulurken, Jungkook ona göz kırptı. Bu, 'bozma' der gibiydi.

''Yüssüz bir insanım ama istenmediğim bir yerde durmam. Hadi Jin aşkım gidelim buralardan.''

Taejin ikilisi veda edip yanlarından ayrılırken, Jimin merakla:"Ne işimiz var ki?"diye sordu. Sesi çok masumdu.

''Hiç...Sadece biraz daha yalnız takılalım istedim. Belki böyle daha rahat olursun.''

''Beni düşündüğün için teşekkürler, ancak artık eve gitmem gerekiyor. Pazartesiye yetişecek bir projem var.''

''Bize getir birlikte yaparız.''

''Jungkook. Beni evinde misafir edip böyle güzel bir gün yaşattığın için sana cidden minnettarım. Sindirmesi zor şeyler yaşadım ama hayatıma devam etmem gerekiyor.''

''Ah, pekala. Üzgünüm.''

''Üzülmeni istemiyorum. En yakın zamanda tekrar buluşuruz, tabii sen de istersen.''diye mırıldandı.

''İsterim sarışın. Seninle vakit geçirmek çok güzel. Yani...eğlencelisin, tatlısın, kafa dengisin. Seninleyken normal bir insan gibi hissediyorum.''

''Sen zaten normal bir insansın. Ünlü olunca canavara dönüşmüyorsun. Bu kafa yapısından acilen çıkman gerekiyor. Yani iyiliğin için.''

''Tamam, deneyeceğim. Hadi seni eve bırakayım. Ama en ufak bir sorun olursa beni arayacaksın, tamam mı?''

''Tamam, söz.''

''Güzel.''

...

''Görüşürüz.''dedikten sonra son kez el salladı arabada kendisini izleyen bedene. Ardından apartmana doğru ilerledi ve evlerinin bulunduğu kata çıktı. Korkuyordu. Onu evde neyin beklediğini bilmiyordu.

Buna rağmen kapıyı çaldı.

İlk başta kimse açmadı. Bir kez daha çaldı. Ve bir kez daha...Ardından kapı, yarı çıplak babası tarafından açıldı.

''Ah velet! Her işimi yarıda bölmeyi ne kadar çok seviyorsun!''

''Annem evde mi?''

''Siktir olup ailesinin yanına gitti.''

''İyi.''

İçeriye girmek için adım atmaya kalktığında, babası kolunu tutarak buna engel oldu.

''Nereye?''

''Odama gideceğim?''

''Ev müsait değil. Siktir ol git bu evden. Bir de seninle uğraşamam.''

''Saçmalama. Kalacak yerim yok.''

''Fahişesi olduğun adamın evine gitmeye ne dersin?''

Jimin, yumruklarını sıkarken, derin bir nefes aldı. Şu an kavga edip bu güzel günü mahvetmek istemiyordu.

''Annemi boşa, sonra ne istersen yap.''

''Boşayacağım.''

Jimin onun bu kadar çabuk ikna olmasını beklemediği için şaşırdı. Ancak bozuntuya vermedi.