İnsanlar üçe ayrılır; Yaşayanlar, Yaşamayanlar. Yaşayamayanlar...
Yaşayanlar: hâlâ dünyadaki hayatına devam edenler.
Yaşamayanlar: öldükten sonra ikinci bir şansı hak edip bu büyülü evrene gelenler.
Yaşayamayanlar: öldükten sonra ikinci şansı hak ed...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÇIĞLIK; acı acı, ince ve keskin bir biçimde haykırış.
Bölüm 8
Üçüzlerle birlikte yatakhaneye girmek üzereyken Emirali karşıma geçip yolumu kesmeseydi devam edecektik.
Boyu benden uzun olduğu için başımı kaldırıp bakıyordum. Gözlerimin içine bakarak gülümsedi.
"Biraz konuşabilir miyiz Yargı?"
Ne konuşacaktı bilmiyordum ama burnuma hiç iyi kokular gelmiyordu...
"Şu an o kadar açım ve başım o kadar ağrıyor ki, bu yüzden konuşamayız," deyip yanından geçmeye çalıştım. Önüme doğru bir adım attı. "Hadi ama sadece arkadaş olmaya çalışıyorum."
"Bak. Yaşayanlar'ın dünyasında çok fazla arkadaşım yoktu ve bünyem bu kadar arkadaşı kaldıramıyor. O yüzden sakin sakin arkadaş edinmeye karar verdim. Konunun seninle bir alakası yok, lütfen beni umursama."
"Tamam. Seni umursamaya devam edeceğimi bil isterim. Sadece seni sıkmayıp biraz daha adapte olmanı bekleyeceğim," dedi sadece ve gülümseyerek bir baş selamı verip yanımdan ayrıldı.
Yemekhaneye girip neredeyse bulduğum her şeyden almıştım. Bu olay beni feci acıktırdı ya da ben acıkmak için sürekli fırsat kolluyordum.
Artık yavaş yavaş bana alıştıkları için üzerimdeki bakışlar azalmıştı. Aysun at kuyruğu yaptığı saçlarını savurarak yanımdan geçip gitti. Hâlâ akıllanmıyordu. Bana attığı her adımda ona misliyle karşılık veriyordum. Arat'tan hoşlandığını bildiğimi biliyor muydu emin değildim.
Yatakhaneye çıktığımızda hepimiz çok yorgun olduğumuz için direkt yataklara artık kendimizi. Işıl uykulu bir sesle "Bileğimdeki tırtıl dövmesi hareket etti bugün. Sonra beynimde senin saniyelik sesin çınladı. Buz odası dedin çığlık atar gibi. Öyle bulduk seni. Gerçi bize gerek kalmadan kendi başının çaresine bakmışsın. Seninle gurur duydum," dedi ve der demez gözleri kapandı.
"Ben de kemerle bağlama olayıyla gurur duydum. Aklımda bulunsun, bir ara bunu uygularım," diyen Çağıl kahkaha atıp arkasını döndü. Pırıl ise iyi geceler dileyerek gözlerini yumdu.
Ben gözlerimi kapattığımda ise bugün olanları tekrar izleyeceğimi biliyordum. Kolyeme dokundum ve bir kamera kaydı gibi yaşadıklarımı yeniden gözden geçirdim.
Sonra uykuya dalacağım o minik an kara gözler yine gözlerimin önüne geldi.
•••
Uykumdan sıçrayarak uyandığımda neler olduğunu anlamaya çalıştım. Hayır kabus görmüyordum. Zihnimde bir ses dolanıyordu, bir erkek sesi. Sana ihtiyacım var. Ama aradaki bağı koparmak istiyorsan yanıma gelme. Zorlukla nefes alıyor gibiydi. Bu Nova'ydı. Onu tamamen aklımdan çıkarmıştım. Günlerdir dediği gibi yanıma gelmiyordu ve sanırım az zamanı kalmıştı. Üzerime bir hırka alıp sessizce yatakhaneden çıktım. Onu ölüme terk etmek istemiyorum. Bu dünyaya gelmişse yaşamaya herkes kadar hakkı vardı. Böyle olmayı o istememişti ve neden olduğunu bilmediğim bir şekilde aramızda bir bağlantı kurmuştuk. Bu yüzden benden başka kimsenin kanını içemiyordu. Bu beni direkt suçlu konumuna sokardı. Sadece benim zevkim için birinin ölümüne göz yumacak değildim.
