My Baby Vamp - Tk Minific

4. Benden Utanıyor Musun

Oy verseniz ve yorum yapınsanız ya 😔

🩸🩸🩸

"Hyung bir ay oldu daha bir kez bile avlanmadım!"

Jimin yenidoğanın söylediklerine gülerken bir yandan da onun hareketlerini takip ediyordu.

"Böyle bir şey olabilir mi ya?! Şu odadan bir kez bile çıkmadım daha!"

"Oda da oda yani."

Jimin, yenidoğanın tavırlarına kıkırdadıktan sonra oyun konsolunu kenara bırakıp oynamaya ara verdi.

En baştan almamız gerekirse Jungkook'un burada artık bir arkadaşı vardı. Evet Park Jimin, vampir lordu Taehyung'un kadim arkadaşı Jimin, Jungkookla tanışmak için safkan vampiri ikna etmeyi başarmıştı.

Yenidoğanla tanışalı daha bir hafta oluyordu ama onun bu cana yakınlığı yelkenleri suya indirmesi için yeterliydi. İlk başta Taehyung için endişelenmişti. Doğrusu lord için endişelenmesini gerektirecek hiçbir durum yoktu ortada ama yüzyıllar sonra ilk defa bir insanı dönüştürme kararı almasına oldukça şaşırmıştı.

Haber Londra'ya kadar yayıldığında ve fısıltılar kulaklarına dolduğunda ilk işi Seoul'e uçak bileti almak olmuştu.

Gelir gelmez Jungkookla tanışmak istese de Taehyung'un onun engelleme girişimleri onu yalnızca birkaç gün yavaşlatabilmişti. Ruh ikizi olarak çağırdığı adamın aklına giren insan kimmiş çok merak ediyordu. Hoseok ona ayrıntı da vermemişti, sahi o da konu hakkında konuşurken çok fazla bilgiye sahip gibi görünmüyordu.

"Onu sahiplendi ve dönüştürdü. Nasıl oldu anlamadık, çocuk yaralı olarak getirilmişti şatoya. Lordun huzuruna sunulduğunda bilinci yerinde bile değildi. Lord Kim onu himayesine almaya pek hevesli görünüyordu."

Daegu'ya vardığında Hoseok'un söylediği şey bundan ibaretti. Taehyung ile görüştüğünde ise daha fazlasını alamadı, çünkü Kim Taehyung yenidoğanını dış dünyadan bir sır gibi saklıyordu!

Onu ikna edebildiğinde şatoda geçirdiği dördüncü gecesinin sabahıydı. Taehyung inatçı bir vampirdi doğru ama Jimin daha önce arkadaşının ikna olmayacakmış gibi ketum bir tavır takındığı bir durumu hiç hatırlamıyordu. Eh yüzyılların hatrı olmasa ikna sürecinin bu kadar kısa sürmeyeceğinden de emindi.

Jungkook'u ilk gördüğünde karşısındaki yenidoğanın utangaç biri olduğunu düşünmüştü. Gözlerini kaçırması, ara sıra utandığı için kulaklarını kapatması, dudaklarını dişleyip durması ve gözlerindeki ışıltının yanında gördüğü o ürkek bakışları... Bunların hepsi onu hem sevimli kılıyordu hem de etrafında bulunan herkesin onu korumak için pozisyona girmesine neden oluyordu.

Tanışmalarının ardından geçen üç günde Jimin onun tetikte olan halinin üstesinden gelebilmek için bir hayli çalışmıştı. Duyduğu kadarıyla bir saldırının kurbanı oluşmuştu ve bu durum ona çekingen bir karakteri miras bırakmış olmalıydı. Belki bu hali geçiciydi, Jimin bilemezdi. Şimdilik ona ayak uydurmak onun işiydi.

İlk haftanın sonunda işte buradaydılar. Taehyung'un bir tiyatro salonu kadar genişçe olan kütüphanesinin bir köşesine geniş bir koltuk takımı yerleştirmişlerdi, ikili deseni ve rengi seçerken elbette Taehyung'a danışmışlardı ama genelde burada baş başa takılıyorlardı.

Jungkook bu durumdan tabiki memnundu, sonuçta buraya geldiğinden beri ilk defa bir arkadaş edinmişti ve öğrendiği kadarıyla da Jimin efendisinin en yakın dostuydu. Ondan efendisi hakkında pek çok şey öğreniyordu, belki de Taehyung'dan öğrendiğinden daha fazlasını. Çünkü efendisi pek de konuşkan birisi değildi.