AŞK EMEK İSTER

Giriş

Nisan 2023

"Cennet kızım varmı İzmir de helal süt emmiş,namazında niyazında birileri?" Fatma teyzenin konuşmasıyla Toprak bozağını temizleyip kaşlarını çatarak bana baktı. Neden bana öyle bakıyordu? Sanki söyleyeceğim her kelimem umrundaymış gibi. Oysa o gün benim onu sevdiğimi öğrendiyinde beni çok kırmıştı. O günleri hatırlamamla başımı iki yana sallayıp Fatma teyzeye baktım. Sorusuna cevap vermemi bekliyordu. Gülümseyerek "Var da Fatma teyzem sen ne yapacaksın öyle birilerini,ay kız bana bu yaştan sonra evlenirim deme düşer bayılırım vallahi"dedim.Masadaki herkesten kahkaha sesleri yükselince Fatma teyze elini yüzüne kapatarak "İlahi Cennet kızım ayol bu yaştan sonra ne evliliği? Üç tane kocaman kızlarım var benim hem torunum da yolda Allahın izniyle onu da sağlıkla kucağıma alayım, başka da bir şey istemem. Ben sana göre dediydim. Malum 7 yıldır İzmirdesin vardır elbet birileri"dedi. Fatma teyzenin imalı konuşmasıyla masadakı herkes sus-pus olup benim konuşmamı beklerken ben Gizem ablanın hafif şişkin karnına bakıyordum. Toprakla Gamze abla yeniden anne ve baba hazırlanıyordu...Yüzlerinden belliydi bebeklerini kaybetmekten çok korkuyorlardı ama yeniden bebekleri olacak diye de mutlulardı. Bir zamanlar benim hayalini kurduğum anın, şimdi Gizem abla gerçeğini yaşıyordu. Bense 7 yıldır onların mutluluklarını görmemek için doğup büyüdüğüm, acı tatlı anılarımın olduğu evimden, mahallemden kaçıp başka bir şehirde mutlu olacağımı düşünmüştüm. Ama ne mutlu olmuş,ne de daha fazla kaça bilmiştim. Düşüncelerimden sıyrılıp Gizem ablaya baktım. Üzüntüyle karışık gülümsememle " Allah analı babalı büyütsün abla" dedim. Gizem abla karnını okşayarak gülümsedi. "Teşekkür ederim Cennetim inşAllah seninde böyle günlerini görürüz" dediğinde annem, Fatma teyze ve Suzan teyze içtenlikle "amin" dediler.

Fatma teyzenin sesiyle bakışlarımı tabağımdan çekip ona baktım. "E ama Cennetcim sorum cevapsız kaldı". Ayşe derin nefes alarak annesine baktı. Sinirlenmişti bunu gözlerinden anlaya biliyordum. Zaten göz rengi yeşil olduğu için sinirlendiğinde, üzüldüğünde,ağladığında gözleri kırmızı oluyordu. Şimdide kırmızı olmuştu.
- "Anne rahat bırak kızı öyle birşey olsaydı söylerdi". Fatma teyze mahcup ifadeyle bana baktığında konuşmam gerektiğini anladım. Yerimden hafif doğrulup Ayşeye baktım.
- "Sorun değil Ayşe, Fatma teyze sadece beni ve İzmirde ki hayatımı merak ediyor doğal olarak" dedim ve bakışlarımı Ayşeden çekip Fatma teyzeye döndüm. -"Üzgünüm teyzem sadece biraz dalmışım ondan soruna cevap veremedim. Helal süt emmiş birileri elbet vardır amma benim hayatımda kimse yok okuldu,işti derken özel hayatıma zaman ayıramadım pek" diyerek bakışlarımı yeniden tabağıma indirdim.
-"Ah Cennetim yaşın olmuş 25. Senle Ayşe ne zaman evlenecek aklım almıyor. Bak ne diyorum,gel seni Mahalleden Gül'ün oğlu Cemalle baş göz edelim ha ne dersin?" Diye sorunca Ayşe öksürük krizine girmiş, şimdiye kadar sessiz kalan abimse

-"Olmaz deriz Fatma teyze!Cemal benim arkadaşım! hem adam Amerikada çalışıyor,evlense kardeşimi de götürecek,benim kardeşimin tek başına elin Amerikasın da ne işi olur?" Dedi.

-"Ne olmuş arkadaşınsa? Hem tek başına olmayacak ki, kocası yanında olacak işte. Okumuş etmiş, dinine önem veren,Namaz kılan birisi Cemal. Ondan daha iyisini mi bulacaksınız ayol?" Diyen Fatma teyze kızının bir zamanlar,belki şimdi de Cemali sevdiğinden habersizdi... sahiden acaba Ayşe hala Cemali seviyormuydu?

Düşüncelerimi bölen sesle başımı kaldırıp anneme baktım.

-"Annem sen artık mahalleye,evimize geri döndün değilmi?".

Bakışlarım anında babamı bulurken
-" Aslında ben de sizinle bu konu hakkında konuşmak istiyordum, ben yarın İzmire geri dönmek istiyorum" dedim. Babamın bakışları sinirli bir hâll alırken masaya sert bir şekilde yumruğunu vurdu. Çıkan sesten korksam da belli etmemeye çalışıp babama baktım.

-" Ne demek İzmire dönmek istiyorum? Geri dönmüşken hayatta bırakmam seni".

-"Ama baba işim,hayatım hepsi İzmirde, hem siz gelin yanıma ev tutup yaşarız ama bana dön deme lütfen"

"Hayır efendim ben bu yaştan sonra evimi, mahallemi,40 yıllık dostlarımı bırakıp bilmediğim memlekete gidemem. Ayrıca sen de burada kalacaksın sen öğretmen değilmisin? Okulsa okul burada da var. Niye buraya dönmek istemiyorsun kızım? Söyle bizde bilelim".

Annem araya girerek babamın kolundan tuttu.

-"Akif lütfen biraz sakin olurmusun? Hastaneden yeni çıktın,bak yine birşey olacak diye korkuyorum.

Babam anında kolunu annemin elinden çekerek "sakin falan olamam Asiye ben kızımı 7 yıldır göremiyorum. Cıvıl-cıvıl bir çocukken birden gülmez oldu, odasından çıkmamaya bizimle konuşmamaya başladı. Sonra ben İzmire teyzemin yanına gideceğim dediğinde sınav haftası belki derslerden çok yoruluyor, Universiteye giremeyeceğinden korkuyor biraz dinlensin kendini toparlasın diye İzmire gönderiyorum,geri gelmiyor 4 yılını anladık universite okuyordu,peki sonrakı yıllar? Ben hasta olup yataklara düştüğüm de mi bir baban olduğunu,geride bıraktığın bir ailen olduğunu hatırladın?

-"Baba öyle değil ben sizi hiç unutmadım ki hatırlayayım da... Beni bi dinlesen... Lütfen" deyip ayağa kalktığımda babam elini kaldırarak beni durdurdu.

"Ben sana söyleyeceğimi söyledim. Eğer sözümü hiçe sayıp İzmire geri dönersen,Cennet adın da bir yok! bunu da böyle bilesin!" dedi ve arkasında nasıl bir enkaz bıraktığını bilmeden odasına doğru yürümeğe başladı. Ardından annemle abim de bana kızgın bakışlar atarak babamın arkasından gittiğinde gözümden bir damla yaş düştü. Ben anlamadım. Ailemin beni özlediğini, ben dönmedikce acı çektiklerini anlamadım. Ben kendim üzülmeyeyim diye, aslında ailemi çok üzdüğümü anlamadım,ben sevgim için ailemi hiçe saydığımı anlamadım,ben aslında sadece kendimi düşünmüşüm ama yine anlamamışım.

Odama gitmek için arkama döndüğümde hayatımın, sevgimin,hisslerimin katiliyle göz-göze geldim. Bir zamanlar sevgiyle baktığım gözlerine şimdi nefretle bakarken her şeyin darmaduman olduğu o günler gözlerimin önünden film şeridi gibi geçmeye başladı. Ve o an bir karar verdim, birdaha ailemi asla ardımda bırakıp hiçbir yere gitmeyecektim... ne olursa olsun...