Jungwon pov
ខ្ញុំឡើងគ្រែហើយសំងំគេង..ចង់ថាព្យាយាមបំផុតហើយ។ ក្រោយមកបន្ទាប់ប្រែជាងងឹត ខ្ញុំមិនដឹងទេថាពួកគេមានអារម្មណ៍បែបណាតែសម្រាប់ខ្ញុំចង់បញ្ឈរភ្នែកកាច់កខ្លួនឯងឪ្យងាប់..បេះដូងខ្ញុំលោតញាប់ណាស់ទាំងសងខាងត្រចៀកឮតែស្នូរខ្យល់ដង្ហើមរបស់ពួកគេហ្នឹងចង់ឆ្កួតម៉េចមិនដឹង។
"អឹម..??"
មានអារម្មណ៍ថាមានដៃនណាម្នាក់កំពុងតែអោបចង្កេះខ្ញុំ ..ដោយសារចង់ដឹងខ្ញុំក៏បើកភ្នែកហើយងាកមុខរកម្ចាស់។
"លោក..ធ្វើស្អី?"
ខ្ញុំសួរទៅកាន់ Heesueng ដែលគេងមើលមុខខ្ញុំធ្វើដូចធម្មតា ទាំងដៃគេកំពុងរវីកក្នុងអាវគេងខ្ញុំ សួរហើយមិនឆ្លើយតបទៀត ឬកឡូយណាស់អស់ពាក្យនិយាយហើយអាគាត់នេះ!
"អុីស!! យកដៃចេញទៅ"
"ការហើយបងចង់បង្កើតភាពស្និទ្ធស្នាលមិនបាន?"
ហ៎!! បង??ប្តូការនិយាយស្តីទៀត? អាបុិហ្នឹងចេះនិយាយផ្អែមដាក់ខ្ញុំលើកទីមួយហើយខ្ញុំរស់នៅផ្ទះនេះចូលមួយអាទិត្យគេមិនទាំងមើលមុខខ្ញុំផង ។
"ហើយ..ធ្វើដូចរាល់ម្តងអត់កើត?"
ខ្ញុំប្រញាប់ដកដៃគេចេញពីចង្កេះហើយខិតខ្លួនទៅខាងអ្នកបងខ្ញុំវិញ ពួកយើងមើលមុខគ្នាបានបន្តិច Heesueng ស្រាប់តែសើច ថីហ្នឹង..គេដូចមិនសូវស្រួលទេ។
"ចាំបាច់អៀនដល់ម្លឹងហ្អី"
"នណា? លោកថានណាខ្ញុំមិនបានអៀនតែវាជាការ.. ការពារខ្លួន"
"កើតអី? អ្នកទាំងពីរមិនគេងទេ!"
ខ្ញុំភ្ញាក់ក្រញាងងើបខ្លួនមកកន្លែងដើមវិញព្រោះតែបង sunghoon ស្រាប់តែនិយាយឮៗក្បែរត្រចៀកខ្ញុំ ហើយមិនដឹងជាគាត់ក្រោកពីកាលទេ ឯងឡើងភ្ញាក់លោះប្រលឹង។
"គាំងបេះដូងខ្ញុំស្លាប់មិនខាន..."
"ភ័យម្លេះធ្វើអីខុសមែនទេ? ហើយបងញញឹមអីដែរ?!"
គាត់និយាយដាក់ខ្ញុំរួចក៏បន្តទៅកាន់ស្វាមីគាត់។
"បងសប្បាយចិត្តក៏ខុសដែរមែនទេ?"
Heesueng ឆ្លើយតបទៅកាន់បង sunghoon វិញ។
"សប្បាយរឿងអីខ្ញុំក៏ចង់ដឹងដែរ"
"អូនគួរតែដឹងពីបងហើយ"
