Serial killer!!
Don't forget your is killer
×××××××××
ស្រឹប~ស្រឹប~
សម្រិបជើងស្រាលបានដើរតាមដងផ្លូវងងឹតស្រុងៗនៅច្រតតូចមួយ ក្មេងស្រីអាយុប្រហែល 17 ឆ្នាំម្នាក់កំពុងដើរកាន់មេឃភ្លៀងរលឹមស្រិចតែម្នាក់ឯង
ក្អឹក!!
នាងអាកជើងទាំងលេបទឹកមាត់មួយក្អឹបចូលពោះដោយសារតែមានអារម្មណ៍ថាក្រោយខ្នងនាងមានមនុស្សកំពុងតែដើរតាម។
វឹប!!
នាងងាកមកវិញក្រោយមើលមិនដឹងថាមានអ្វីនៅខាងក្រោយឡើយដៃតូចស្រវាលូកចាប់យកទូរស័ព្ទដៃ ពីកាតាបនាងដើរញាប់ជើងផងដៃចុចរកជំនួយផង។
តឺតៗៗ
"លោកប៉ា..លោកប៉ាសូមទទួលទៅ-"
នាងលើទូរស័ព្ទមកស្វែងរកលេងទូរស័ព្ទរបស់ប៉ានាងទាំងញ័រដៃទទ្រើកកាន់ទឹកភ្លៀង។
វឹប!!ព្រូស!!
"អ្ហាក...!"
នារីស្រែកឡើងក្រោយដើរសុខៗស្រាប់តែទាក់ជើងនិងខ្សែក្រហមមួយហើយដួលចុះទៅដី ហើយទូរស័ព្ទក៏ធ្លាក់ទៅម្ខាងបាត់ នាងឃើញបែបក៏ប្រញាប់ងើបមកលូកដៃរៀបនិងយកទៅហើយតែក៏មានដៃនណាម្នាក់បានអោនរើសឲ្យនាង។
"ឃើញទេចុះរបស់ហើយ! ជាសិស្ស? ធ្វើដំណើរកុំលេងទូរស័ព្ទអីវាមិនល្អនោះទេ! ហ៊ុងជូរ!!"
សំឡេងមាំបានបន្លឺឡើងក្រោមមុខត្រូវបាំងជិតដោយអាវហូឌីពណ៌ខ្មៅ ភាពងងឹតបានធ្វើឲ្យនាងមើលគេមិនច្បាស់នោះទេ។ តែគេបែរជាអាចហៅឈ្មោះរបស់នាងបានដោយមិនបាច់មើល។
វឹប!!!
ហ៊ុងជូរ ចាប់ទាញទូរស័ព្ទពីគេហើយងើបវីងរត់ត្រុយចេញទៅ បុរសអាវខ្មៅងើយមុខហើយញញឹមបន្ទប់មកក៏បានរត់តាមពីក្រោយនាងយ៉ាងលឿនខណ:នោះសារពត័មានក្នុងស្រុកក៏កំពុងចាក់ផ្សាយផងដែរ។
