მაფიასთან მიყიდული/Sold To The Mafia

chaper 1

Dante pov:
"მგონი იცი, რატომ დაგიბარე  აქ", მითხრა მამაჩემმა, როცა მის კაბინეტში შევედი.
,,არა არ ვიცი, რატომ დამიძახე მამა" - ვუთხარი მე.
"როგორც იცი, შენ ხარ ოცდაოთხი წლის და ყველაზე ძლიერი და უშიშარი მაფიის ლიდერი, და ჯერ არ დაქორწინებულხარ, მინდა რაც შეიძლება მალე დაქორწინდე და მემკვიდრე მომცე, ასე შეგიძლია გავაგრძელოთ ჩვენი ოჯახის გვარი" - განმარტა მამაჩემმა.
,, ხომ გითხარი, არ მინდა დაქორწინება მეთქი!"-ვიყვირე.
"მე მინდა  და ისე მოიქცევი, როგორც მე გეტყვი, რადგან მე შენი მამა ვარ!" დაიყვირა მან, ხელები მაგიდაზე მიცურდა, ოდნავ აკანკალებული.
,, რა თქმა უნდა, მამა, ახლა შეიძლება წავიდე?"ვკითხე და ვცდილობდი დავშვიდებულიყავი, რაც შემეძლო.
"დიახ, შეგიძლია წახვიდე და მინდა, რომ ერთ კვირაში  მოიყვანო ცოლი" - მითხრა მან, როცა გარეთ გამოვედი.
ყოველთვის მას რატომ უნდა ვუსმინოო?
ქორწინება საშინლად არ მსურს რადგან,ჩემთვის ეს დროის ფუჭი ხარჯვა, განა ქორწინება ის არ არის როცა შენი ცხოვრების მეგზაურს ირჩევ? იმას ვინც გიყვარს,მაგრამ მე ხომ სიყვარულის არ მჯერა და ამაშიც დამნაშავე მამაჩემია,რადგან ის ყოველთვის ცუდად ექცეოდა დედაჩემს, პატარა ასაკიდან მასწავლიდა იმას რომ ყოველთვის უნდა გვებრძოლა გამარჯვებისთვის და ამისთვის ბევრი ვარჯიში და ძალა იყო საჭირო,მიმეორებდა ყოველთვის იმას რომ კაცები ქალებივით სუსტები არ არიან.
დედაჩემა ვეღარ გაუძლო და მიმატოვა ჯერ კიდეც იმ ასაკში როცა ჯერ კიდევ ძალინ პატარა ვიყავი და დამტოვა მარტო ამ წყეულ სამყაროში მის გარეშე.
ჩემი ოფისისკენ მივდიოდი, როცა ჩემთან ერთი კაცი მოვიდა.
"რა ხდება?" ვკითხე მას.
"ჩვენ ვიპოვეთ იგი!” თქვა მან მკაცრი სახით.
,,რა?''- ვიყვირე და სარდაფისკენ ავიღე გეზი. შუქი ავანთე,დავინახე სკამზე მიბმული ორმოცდაათი წლის კაცი, ის საკმაოდ ნაცემი ჩანდა და შეიძლება ითქვას მთვრალიც კი.
"გამოფხიზლდი, სულელო!" ვიყვირე და სახეზე ხელი დავარტყი.
"სად ჯანდაბა ვარ?“ იკითხა ნახევრად მთვრალმა.
"სად არის ის ხუთი ათასი, რომელიც ჩემი ვალი გაქვს?" ვიყვირე.
"ჰმ, მომეცი კიდევ ცოტა დრო და ვიშოვი გეფიცები!" თქვა მან.
"რატომ უნდა გენდობოდე? ეს უკვე ორჯერ მითხარი, ახლა რატომ უნდა გენდო? უბრალოდ უნდა მოგკლა!" ვუთხარი და იარაღი ამოვიღე.
"მოიცადე მოიცადე!" იყვირა მან.
,,უკაცრავად, ახლა მეხვეწებით? ვუთხარი და სახეზე ღიმილმა გამიელვა.
"დიახ, რასაც გინდა,მოგცემ, უბრალოდ არ მომკლა!" მეხვეწებოდა იგი.
"და რა შეგიძლია მომცე?" ვკითხე,  და თავთან მივუტანე იარაღი.
,,უფროსო, მას შენი ასაკის ქალიშვილი ჰყავს, რა მოხდება, თუ მას მოგყიდის?"-თქვა კაცმა.
"ოჰ, მართლა გყავს ქალიშვილი?" ვიკითხე  და წარბი ავწიე.
"დიახ, მყავს მაგრამ საერთოდაც არ მადარდებს იგი." თქვა მან და თვალები გადაატრიალა.
"რა?" ვკითხე გაკვირვებულმა.
,,არ მაინტერესებს  ორმოცდაათ ათასში  მოგცემ ქალიშვილს!"-თქვა მან
,,გარიგება!" შევთავაზს მას.
"კარგი,ახლა გამიშვი!"  მოითხოვა მან მკაცრად.
,,ტონი შეარჩიე ჩემთან ლაპარაკისას"-ვუთხარი გაბრაზებულმა-,,გაუხსენით თოკები და გაუშვით"-ვუთხარი კაცს-,,შენ კი ხვალ შენ ქალიშვილს მომიყვან"-მკაცრად მივმართე და კარი გამოვიხურე.

⚠️აბა განვაგრძო?⚠️