მაფიასთან მიყიდული/Sold To The Mafia

chaper 20

"ორსულად ხარ?"მკითხა დანტემ გაფართოებული თვალებით.
"არ ვიცოდი როგორ მეთქვა"
"ელა..."სანამ რაღაცას იტყოდა შევაწყვეტინე
"ბოდიში,ალბათ გაგიჟდები ამ ყველაფერს ერთი თვე რომ გიმალავდი"
ვუთხარი და ცრემლები შევიკავე.
"გავგიჟდები?არა,ძალინ მიხარია"მითხარა და ჩამეხუტა.
"გთხოვ ახლა მაინც ვისაუბროთ"მითხრა მამაჩემმა.
"კარგი,შენთან საკამათო არაფერი მაქვს"ვთქვი და დივანზე ჩამოვჯექი.
"მარტო დაგტოვებთ,რომ ისაუბროთ"გვითხრა დანტემ და თავზე მაკოცა.
"დაიწყე"ხელები გადავაჯვარედინე
"ელა, საერთოდ არ ველი რომ მაპატიებ, მე შენ ცხოვრება ჯოჯოხეთად გიქციე და ყველაფერში მე ვარ დამნაშავე.მაპატიე რომ დედაშენის სიკვდილში გადანაშაულებდი,ბოდიში ყველა შეურაწყობისთვის და ტკივილის მოყენებისთვის"
"შენ არასდროს გისაუბრია ჩემთან დედაზე"
"რისი გაგება გსურს?"
"როგორი იყო იგი?"
"ის ძალინ ლამაზი იყო, შავი გრძელი კულულა თმა ჰქონდა,ცისფერი თვალები,ყოველ ჯერზე როცა მას ვუყურებდი ანგელოზს მახსენებდა, არასდროს მინანია მასთან ერთად საფრანგეთში გაქცევა და მისი დაორსულება რადგან მან ანგელოზი მაჩუქა"მიპასუხა მამამ მომღიმარი სახით.
"არასდროს გითქვამს როგორ გარდაიცვალა"
"ჰოო,რადგან ეს ყველაფერი ძალინ სისასტიკეა"
"მამა,მე ოცდაერთი წლის ვარ გავუძლებ გთხოვ მითხარი"
"კარგი" თქვა და ღრმად ჩაისუნთქა.
"ერთ-ერთმა იტალიური მაფიის ლიდერმა გაიტაცა ერთი თვის განმალობაში აწამებდა და აუპატიურებდა,ერთი თვის შემდეგ კი მოკლა"
"რაა?რომელი იტალიის მაფიის ლიდერმა?"
"არ ვიცი, მე არასდროს შევხვედრილვარ მას"
"მამა ვინ იყო?"ვთქვი გაღიზიანებულმა
"როდრიგო როსი"
"რ-როსი?"
"ჰო,რატომ?"
"არაფერი, სასწრაფოდ უნდა დაველაპარაკო დანტეს,შენ კიდე თუ გინდა დარჩი ან წადი არ მაინტერესებს"
ვუთხარი და დანტეს კაბინეტში შევედი.
"დანტე"დავუძახე მას
"რა?რა ხდება?"იკითხა დაინტერესებულმა და ქაღალდებს თვალი მოაცილა.
"ძალინ მნიშვნელოვანი რაღაც უნდა გკითხო"ვუთხარი და მის პირდაპირ სავარძელში ჩავჯექი.
"კარგი?რა ხდება?"
"რა ერქვა მარკოს მამას?"
"უცნაური კითხვაა,მას როდრიგო ერქვა,რატომ მეკითხები?"
"ოჰ,მონ დიე"ვთქვი და პირზე ხელი ავიფარე(ღმერთო ჩემო)
"პატარავ,კარგად ხარ?"მკითხა და ჩემი ხელი მისაში მოიქცია.
"არა,მე..."გავჩუმდი რადგან ცრემლებმა დაიწყეს დინება.
"პატარავ,რატომ ტირი?"მკითხა შეშფოთევულმა და ჩამეხუტა.
"მან...მა-მან მოკლა"
"პატარავ, დამშვიდდი და ნორმალურად მითხარი ვერაფერს ვხვდები"
"მამაჩემს დედაჩემზე ვკითხე.ვკითხე რატომ არ მეუბნებოდა მის გარდაცვალების მიზეზს მან კი მითხრა რომ ძალინ სისასტიკე იყო და ვუთხარი რომ ამას გავუძლებდი,მან კი მითხრა რომ იტალიის მაფიის ლიდერმა აწამა და მოკლა და ის როდრიგო როსი იყო..."განუმარტე მას
"პატარავვვ,ძალინ ვწუხვარრ"მითხრა და უფრო მომეხვია.
"არაუშავს"
"კიმაგრამ მარკოს მამამ დედაშენი მოკლა და შენ იძახი რომ არაუშავს?"
"მაგრამ ის მკვდარია და არ აქვს არანაირი მნიშვნელობა"
"მოიცადე მამაშენი და მამაჩემი ძმები იყვნენ,თუ მამაჩემმა იცოდა რა გაუკეთა მარკოს მამამ დედაშენს მაშინ, ამიტომ უნდოდა მისი მოკვლა,მაგრამ რატომღა მაიძულებდა მომეკლა დედამისი?"
"არ შეიძლება მას ვკითხოთ?"ვკითხე
"შეიძლება და მას ვკითხავთ"
"მე წავალ მამაჩემს ვნახავ, ქვემოთაა"ვუთხარი და მისი კაბინეტიდან გამოვედით.
ნელა მივდიოდი მთავარი დარბაზისკენ ჯერ კიდევ ვერ ვანალიზებდი რომ მარკოს მამამ დედაჩემი მოკლა,ცრემლები ჩამომიგორდა ლოყებზე.ქვემოთ ჩასვლისას ვიღაცას დავეჯახე,წარმოდგენა არ მქონდა ვინ იყო.ის იყო შუახნის კაცი რომელიც ქვემოდან მიყურებდა.მას ყავისფერი თმა და წვერი ჰქონდა, მუქი თვალები და ერთი შეხვედით ბნელი ჩანდა.
"უკაცრავად,ვერ დაგინახეთ"ვუთხარი და ცრემლები მოვიწმინდე.
"რას აკეთებს შენნაირი ლამაზი გოგო აქ?"მითხრა და მკლავში მომკიდა ხელი და მისკენ მიმიზიდა.
"მამაჩემს ვეძებ"ვცადე ხელი მომეშორებინა მაგრამ ჩემზე ძლიერი აღმოჩნდა.
"ოჰ,ასე მალე მიდიხარ?"
"მე უნდა წავიდე"ვუთხარი და მისი მოშორება ვცადე.
"შენ დანტეს ერთ-ერთი ჯიუტი სათამაშო ხარ?"მკითხა
"რ-რა?" გაოცებული შევხედე
"მოდი,მე დაგიმტკიცებ რომ მასზე უკეთესი ვარ"
"გაჩერდი,შენთან ერთად არ მინდა წასვლა"ვიყვირე
"ოჰ"
"არააა, დანტეე"დავიყვირე
"მოკეტე"მიყვირა მან
"აქ რა ხდება?"იკითხა დანტემ
"დანტე, დამეხმარე"
"ბოსი"თქვა კაცმა
"გაუშვი ახლავე"დაიყვირა დანტემ იარაღი ამოიღო და მამაკაცს დაუმიზნა რომელიც მკლავში ხელს მიჭედა.
"გაუშვი, მეორეჯერ აღარ გავიმეორებ"
"რატომ გადარდებს იგი?"იკითხა კაცმა
"იმიტომ რომ ის ჩემი ცოლია და მუცლით ჩემს შვილს ატარებს!"დაუყვირა დანტემ
"რა?მაგრამ შენ შეყვარებულიც არ გყოლია?"თქვა კაცმა
"გაუშვი შენ არაკაცო"დაიყვირა დანტემ.
კაცმაც ხელი გამიშვა მეც დანტეს მივარდი მან ცალი ხელი მომხვია ცალში კი კვლავ იარაღი ეჭირა.
"ბოს,ბოდიში მე არ ვიცოდი,რომ მცოდნოდა არაფერს ვიზამდი,გარდა ამისა მას არ უთქვამს რომ შენი ცოლი იყო"
"ჩემი ცოლიც რომ არ ყოფილიყო, შენ არცეთ გოგოზე არ უნდა აწიო ხელი!ახლა კი გათავისუფლებული ხარ და შენი სახე აღარასდროს ვნახო"დაიყვირა დანტემ და შეშინებული მამაკაციც მაშინვე გაიქცა.მაშინ მოვიდნენ ზუსტად დანტეს მამა და მამაჩემი.
"ბოლოს და ბოლოს აქ ხართ"თქვა დანტემ
"წავიდეთ და ვისაუბროთ იმაზე რამეს საუბარი გსურთ"თქვა დანტეს მამამ.
ჯერ კიდევ დანტეს მკლავებში ვიყავი მოქცეული.
"ელა,თუ დასვენება გსურს და არა ლაპარაკი არაუშავს წადი"მითხრა დანტემ.არაფერი მითქვამს კაბინეტში შევყევი.
"აბა რაზე უნდა ვისაუბროთ?"თქვა დანტეს მამამ როცა ყველა სავარძელში მოთავსდა.
"ეს ის არის რაც დილით მოვყევი?"
"ჩვენ ანტონიოს ჯერ კარგი ამბავი ვუთხრათ"
"რა ხდება?"იკითხა ანტონიომ
"ელა ორსულადაა მამა"
"ვაუ,საოცარი ამბავია გილოცავთ"გვითხრა მან
"გმადლობ,ახლა ცუდი ამბავი"
"დღეს გავიგე რაღაც დედაჩემის გარდაცვალების შესახებ, რაც შეიძლება იცოდე ან არ იცოდე"ვთქვი მე
"რომელი?"
"ელას დედა იტალიის მაფიის ლიდერმა გაიტაცა და ერთი თვე აწამებდა,შემდეგ მოკლა და ის იყო როდრიგო როსი"თქვა დანტემ.
"რა?"თქვა ანტონიომ
"და მე აქ იმიტომ დაგიბარე რომ მაინტერესებს იცოდი თუ არა ეს და რატომ მაიძულე მისი მშობლების მოკვლა" ანტონიომ თავი დაუქნია.
"ეს მართალია და ამიტომ მაიძულე მშობლების მოკვლა?"
"დიახ,და არ მინდოდა მეთქვა მიზეზი,რადგან მან მოკლა და გააუპატიურა ქალი უმიზეზოდ,ამიტომ გამოგიყენე შენ რადგან ბავშვი იყავი"
"მაგრამ მარკოს დედის მოკვლა რატომ მაიძულე?"
"რადგან ისიც მასავით ცუდი ადამიანი იყო და ისიც იმსახურებდა სიკვდილს"
"კარგი,მაგრამ შენ არ გითქვამს მიზეზი რატომ დაავალე დანტეს მოკვლა?"
"რადგან ის ჩემი ყოფილი იყო"თქვა ანტონიომ
"რა?"
"თექვსმეტი წლის ასაკში როცა მშობლები ძალადობდნენ, მასთან ვმეგობრობდი მან ჩემს შესახებ ყველაფერი იცოდა,ვენდობოდი მან კი მომატყუა და როდრიგოსთან ჩამიშვა რომ სუსტი ვიყავი"თქვა ანტონიომ
"ძალინ ვწუხვარ, ეს საშინელებაა"ვუთხარი
"ასეა,არასდროს მეგონა რომ ის ამას იზამსა მაგრამ როგორც იტყვიან ზოგჯერ ის გვღალატობს ვისგანაც არ ველით"
"ასერომ როცა მათი მოკლვა მთხოვე,შენ მოკალი ორი ჩიტი ერთი ტყვიით"
"ზუსტადაც მე მინდოდა მათ გადაეხადათ საკუთარი შეცდომებისთვის"
"ეს ჭკვიანურია"ვთქვი
"ამაში არაფერია სასიამოვნო"
"ვიცი,დამიჯერე ერთი წელი მაფიის ლიდერობა მარტივი არ არის"
"არასდროსაა ადვილი მაფიის მართვა მით უმეტეს თუ ამაში გამოცდილება არ გაქვს"თქვა ანტონიომ და წამოდგა
"მე უნდა წავიდე"თქვა მან
"სასიამოვნო იყო თქვენი კვლავ ნახვა,და გილოცავთ ბავშვს"გვითხრა მამაჩემა და ორივე კარისკენ წავიდა.
...
უკვე სამი თვეა კამილა და ალექსანდრო ნიუ-იორკში არიან და ჯერაც ვერ დავიჭირეთ მარკო.
"ილაპარაკე"
"მარკოზე არაფერს ვამბობ"
"ილაპარაკე თორემ ძალით აგალაპარაკებ"
"შენი აზრით გოგოს მოვუსმენ?"
"კარგი არ მომისმინო"ვუთხარი და მაგიდან დანა ავიღე.
"არ ვაპირებ რაიმეს თქვას"
"ვნახოთ"ვუთხარი და დანა მუცელში ჩავარტყი.
"რა ჯანდაბაა?"იყვირა მან
"ამოღერღე სანამ იგივე გავიმეორე"
"მე არაფერი ვიცი მარკოზე,მას არაფერი უთქვამს წასვლაზე,მეც ცოტა ხნის წინ გავიგე რომ იგი წავიდა"
"ეს არაფერში დაგვეხმარება"ვუთხარი და ყელი გამოვკვეთე.
"მას არაფერი უშველიდა"თქვა დანტემ
"ეს არ მიგვიყვანს მარკოსთან!უკვე იმედი მეწურება,ეს უკვე მეასე კაცი იყო რომელმაც არაფერი იცოდა!ჩვენ ვერასდროს ვიპოვით მარკოს!"ვთქვი გამწარებულმა
"დარწმუნებული ვარ,ვიპოვით"თქვა დანტემ და მის ტელეფონს უპასუხა
"ვინაა?"ვიკითხე როცა მან უპასუხა
"ჩაო"(გამრჯობა)
"ჩე კოზა?"(რა?)
"ფინალიტე"თქვა დანტემ ღიმილით (საბოლოოდ)
"ვინ არის?"კიდევ ვკითხე.მაგრამ იმის მაგივრად რომ ეპასუხა ხელი მომკიდა და საწყობიდან გამომიყვანა.
"პატარავ"დავუძახე
"მოდი"მიმითითა მანქანისკენ
"დანტე,შეგიძლია მითხრა რა ჯანდაბა ხდება?"
"მათ იპოვეს იგი"თქვა მანქანისკენ მიმავალმა
"რა?"
"მათ მარკო იპოვეს"
"სერიოზულად?ღმერთო ჩემო ეს მშვენიერია!"
"ახლა როცა სასახლეში დავბრუნდებით ჩავალაგებთ უცებ და წავალთ"
"მაგრამ ჩვენ ბილეთები არც კი დაგვიჯავშნია!"
"ელა ხვდები რომ მე მაფიის ყველაზე ძლიერი ლიდერი ვარ და დაახლოევით ათი კერძო თვითფრინავი მყავს"თქვა მან და სასახლეში შევიდა.
"ყოფილ უფროსს გულისხმობ არა?"ვუთხარი ღიმილით
"მართალია"თქვა მან
"წავალ მე ჩავალაგებ მანამდე პილოტს შეატყობინე თვითფრინავი მოამზადოს"