მაფიასთან მიყიდული/Sold To The Mafia

chaper 10

Ella pov:
მეორე დილა იმით დაიწყო რომ ჩემს კართან ყვირილი გავიგე . რა ხდება?  დღეს ჩემი სიკვდილის დღეა. უცებ ვიღაც შემოვიდა, ორი კაცი იყვნენ.  ვკვდები.
არაფერი უთქვამთ და ჯაჭვი გამიხსნეს, ერთ- ერთმა წამიყვანა, ისევ დაჟეჟილებული ვიყავი და სისხლი მქონდა მთელ ტანზე და ტანსაცმელზე, მაგრამ ჩემი ტკივილი რამდენიმეწუთში დამთავრდება. პატარა ოთახში შემიყვანეს, სკამზე დამსვეს და თოკით სკამზე მიმაბეს. "მაშ, როგორ აპირებ ჩემს მოკვლას?" ვკითხე მარკოს. დააიგნორა და ჩემს წინ ლეპტოპი გახსნა.
"რას აკეთებ, არ აპირებ ჩემს მოკვლას?" ვიკითხე.
"მე გავაკეთებ ამას , მაგრამ მინდა უყურო რას აპირებს შენი საქმრო", უპასუხა მან
,,რას აპირებს? "ვკითხე და დავინახე, რომეკრანზე გამოჩნდა დანტე, რომელიც მოტოციკლით მოძრაობდა.
"ის აპირებს თავის მოკვლას", მითხრა მარკომ.
"რა?" ვკითხე და დაბნეულმა წარბი ავწიე.
"უბრალოდ უყურე!" მან ამოიოხრა.

Dante  POV:
მოტოციკლით მივდიოდი მამაჩემისკენ, რომ საბოლოდ მომეკლა, მისი სახლისკენ ავიღე გეზი, ვიცოდი, რომ ეს ცუდი იდეა იყო, მარტო ვიყავი და მას ალბათ ყველგან კაცები ჰყავდა; თითქოს ახლა მივდივარ ფაქტიურად თვითმკვლელობის მისიაზე.
ჩემი მოტოციკლი გავაჩერე მისი სასახლის წინ და შევედი. კარები ჩავკეტე  და მთავარ დარბაზისკენ წავედი . ის იქ იყო, მამაჩემი იქ იყო, თან უფრო მეტ მამაკაცთან ერთად. ის სწრაფად შემობრუნდა ჩემსკენ.
,, ჩემო ძვირფასო შვილო, როგორ ხარ?"
"შენ გგონია, ვერ გავარკვევდი? ვიცი, რომ მარკოსთან მუშაობ!“ დავიყვირე.
"საიდან იცი?"
"მე არ ვარ დებილი! რატომ? რატომ გაერთიანდი მარკოსთან? მას სძულხარ!" დავიყვირე.
"ის აკეთებს, მაგრამ არა იმდენად, რამდენადაც მას სძულს. მას შენზე შურისძიება სურდა და მეც, ასე რომ, ჩვენ გავერთიანდით", - თქვა მან.
"ელა სად არის?" დავიყვირე. მას უბრალოდ გაეცინა.
"რატომ გეტყვი სად არის?!" თქვა მან, კიდევ უფრო დიდი ღიმილით. "კარგი, მე დავნებდები. მე დავნებდები, შენ მოიგე, მე წაგებული ვარ,ჩაგბარდები თუ ელას ახლავე გაუშვებ!" ვუთხარი და იარაღი დავყარე.
"გარიგება" თქვა მან უზარმაზარი ღიმილით.
"მარკო, გამოიყვანე" -იხ
ძახის მამაჩემი და უცებ მარკო ჩემი ოთახში  შემოდის ელასთან ერთად, . ის ისეთი დაშავებული, ისეთი
დალურჯებული ჩანდა. და ეს ყველაფერი ჩემი
ბრალი იყო. ორ ფეხზე დადგა და ჩემსკენ
გამოიქცა და ჩამეხუტა.
"სახლში მივდივართ?" იკითხა მან ცრემლიანი თვალებით. მარკო ჩემგან მოშორდა.
,,ბოდიში ელა, იმედია მაპატიებ"
შუბლზე ვაკოცე.
"რა?" იკითხა მან.
,,წაიყვანეთ სახლში"
,,არ ინერვიულო, ის სახლში უვნებელი დაბრუნდება" - თქვა მარკომ.
,,დანტე, რა ხდება? "იკითხა მან, სანამ ჩემი მამაკაცმა გაიყვანდა.
"დანტე!" მან იყვირა, როცა გაიყვანეს.
,, მიყვარხარ, ელა... "- ჩავიბუტბუტე.
"აჰა, შვილო, ამას გიკეთებს სიყვარული, სიყვარული არ არის ნამდვილი, სიყვარული სუსტია და მხოლოდ შენ განადგურებს" - თქვა მამაჩემმა.
,,ამას მხოლოდ იმიტომ ამბობ, რომ შენ ხარ ის, ვინც ვერ შეიყვარა!" ვიყვირე, ცრემლებს ვიკავებდი.
"მოდი, წავიდეთ, ბევრი რამ გვაქვს გასაკეთებელი!" თქვა მამაჩემმა.

Ella  POW

კაცმა დამაბრუნა სასახლეში, მე კი ნელა შევედი,ყველა მთავარ დარბაზში მელოდებოდა. მე უბრალოდ იქ ვიდექი და ვცდილობდი მეღიარებინა ის, რაც ახლახან მოხდა, როცა მოულოდნელად კამილა ჩამეხუტა.
"მან გადაგარჩინა, ჩემმა ძმამ გიშველა!" იყვირა მან და კიდევ უფრო მაგრად ჩამეხუტა. მე მოვშორდი და ყველამ დაიწყო ჩემი დაბომბვა კითხვებით.
"სად არის დანტე?" იკითხა ალესანდრომ, როცა მეკამილას მივუახლოვდით. "
მე-შე... მას ჰყავს... არ ვიცი რა მოხდა. უბრალოდ მითხრა მაპატიეო“ ვუპასუხე მე.
"რა? შენს ნათქვამს ახლა აზრი არ აქვს ელა" თქვა კამილამ. "მას ჰყავს დანტე, მგონი მამაშენზე გაცვალა თავი" ვუთხარი და ცრემლები შევიკავე.
"არა, არა. ხუმრობ, დანტე კარგადაა, უნდა იყოს! ვერ მიმატოვებს, ის ერთადერთი ოჯახია, რომელიც დამრჩა!“ კამილამ დაიყვირა, როცა თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა.
,,ბოდიში კამილა ვცადე მისი შეჩერება,მაგრამ ვერ მოვახერხე"-ვუთხარი და ჩავეხუტე.
ისიც  ჩამეხუტა და ტირილით ჩაიძირა, როცა ყველა ურწმუნოდ მიყურებდა. მე ვხედავდი ალესანდროსაც, რომელიც ცრემლებს იკავებდა, განადგურებული უნდა იყოს, დანტე მისი საუკეთესო მეგობარი იყო და ახლა შეიძლება ვეღარასოდეს ნახოს ის, ჩემს გამო.
შხაპი მივიღე მოსამსახურე დამეხმარა.
,,გმადლობთ"
,,თქვენ დასვენება გჭირდებათ"-მითხრა და საწოლზე მიმითითა, მეც საწოლზე წამოვწექი.
"ის კარგად იქნება" თქვა მან.
"რა?" ვიკითხე.
"ბოსი, ის კარგად იქნება. ის ძლიერია, ის კარგად იქნება და ჩვენთან დაბრუნდება, თქვენ ორნი დაქორწინდებით და ერთად იცხოვრებთ ბედნიერად" - თქვა მან და ოთახიდან გავიდა.
ცრემლები შევიკავე და სააბაზანოსკენ ავიღე გეზი. სარკის წინ დავდექი, ნიჟარას მუშტებით მოვკიდე ხელი.
ვერც კი შევამჩნიე, როგორ ჩამომდიოდა ცრემლები. კარადიდან ბასრი საპარსი ავიღე და მაჯაზე მივადე. თვალები დავხუჭე და მაჯა მოვიკვეთე; ამდენი ხანი არ დამიჭრია თავი, მას შემდეგ რაც დანტე გავიცანი. მაჯებს ვიჭრიდი, მაჯები სისხლით მქონდა დაფარული და საპარსიც, საპარსი ნიჟარაში ჩავაგდე და იატაკზე ტირილით ჩავვარდი.
დანტე, დაბრუნდი...გთხოვ. ვწუხვარ, ძალიან ვწუხვარ ყველაფრისთვის, ცხოვრება დაგინგრია, მამაშენს უნდა დანებდე. ვწუხვარ...