მაფიასთან მიყიდული/Sold To The Mafia

chaper 4

ხალხოო მეორე და მესამე თავში რაღაცეები არასწორად მქონდა რაზეც ბოდიში, ყველაფრის გასარკვევად თავიდან ჯობია დაიწყოთ ბოდიში ამისთვის

Ella pov
"ელა, დანტეს მამას შენთან საუბარი უნდა" ალესანდრომ გამაღვიძა.
"რა?" ვწუწუნებდი.
,,დანტეს მამას შენთან საუბარი უნდა ახლა" გაიმეორა მან.
,,მოვდივარ"ვთქვი და საწოლიდან წამოვდექი
"მისი ოფისი არის ამ დერეფნის მეხუთე
კარი შენს მარჯვნივ", თქვა მან და გავიდა.
"მადლობა" ვუთხარი და სააბაზანოში გავედი ნახევრად მძინარეს.
სახეზე წყალი შევისხი, რომ
გამოვფხიზლებულიყავი და თეთრ ღილებიანი პერანგი და  ლურჯი ჯინსის შორტი ჩავიცვი. შავი თმა გვერდით გადავიტანე და მისი კაბინეტისკენ ავიღე გეზი. მაინტერესებს რაზე სურს ჩემთან საუბარი. შეიძლება ქორწინებაზე იყოს საუბარი? ამაზე ფიქრი შევწყვიტე და მის კარზე დავაკაკუნე,
"შემოდი"მისი კარი გავაღე და ნელა შევედი
,,დილა მშვიდობის, ელა"მაგიდაზე იჯდა, თავი ხელებზე ედო, რომლებიც მაგიდას ეყრდნობოდა.
"დილა მშვიდობისა" ვთქვი მე.
დანტეს მამასთა პირადად არ მილაპარაკია,მას ჰქონდა ქერა თმა,
რომელიც ძირებიდან ნაცრისფრად იწყებოდა და თხილისფერი თვალები, როგორც მის ქალიშვილს,მას ეცვა ლამაზი კოსტუმი, რაც მას ძალიან სერიოზულად გამოიყურებოდა.
"რაზე გინდოდა ჩემთან საუბარი?" ვკითხე ანერვიულებულმა. ვცდილობდი
თავდაჯერებულად გამოვსულიყავი, მაგრამ გულწრფელად რომ გითხრათ, მეშინოდა მისი, ის ყოველთვის სერიოზულ გამომეტყველებას ატარებდა და არასოდეს მინახავს მისი ღიმილი იმ ბოლო კვირაში, რაც აქ ვიყავი.
„წესების შესახებ“ თქვა მან. წესები?
,,რისთვის?ვთქვი გაკვირვებულმა
,,რამდენიმე თვეში ჩემს შვილზე დაქორწინდები, ამიტომ უნდა მოგცეთ
რამდენიმე წესი, რომელიც უნდა დაიცვა", - თქვა მან. მისი თვალები ჩემსას არ ტოვებდა, ისეთი სერიოზული და მოწყენილი ჩანდა,
"რა წესებია?" ვიკითხე.
"წესი ნომერ პირველი - თქვენ არ გაქვთ უფლება დატოვოთ სახლი ჩემი ან დანტეს ნებართვის გარეშე" მან თქვა.
,,დიახ, დანტემ უკვე მითხრა ეს" ვუთხარი მე.
"კარგი. წესი მეორე - თქვენ არ უნდა შეაწუხოთ ჩემი შვილი, როდესაც ის მუშაობს ან ვარჯიშობს“, - თქვა მან. პასუხად უბრალოდ თავი დავუქნიე.
"და ყველაზე მნიშვნელოვანი წესი. მესამე წესი - არასოდეს უნდა ელაპარაკო მარკოს" - თქვა მან და მისი ხმა უფრო სერიოზულად ჟღერდა, ვიდრე ადრე.
"კარგი" ვუთხარი უბრალოდ თავის დაკვრით.
"შენ  უნდა დაიცვა ეს წესები და არ დაარღვიოთ ისინი. გასაგებია? იკითხა მან.
"დიახ" ვუთხარი მე.
,,კარგი, შეგიძლია წახვიდე" - თქვა მან და სკამზე მიეყრდნო. ვაი, სულ ეს უნდოდა ეთქვა, სულელური წესების სიმრავლე? მე უბრალოდ გავაკეთე როგორც მან მითხრა და გავედი.
როცა გამოვედი, კამილა დავინახე.
"ოჰ ჰეი!" ვუთხარი ღიმილით.
" რას აკეთებდი მამაჩემის კაბინეტში?" მკითხა მან.
"მას უნდოდა ჩემთან საუბარი" ვუპასუხე მე.
"რის შესახებ?"
"რამდენიმე წესი, მას უნდა, რომ დავიცვა“ ვუპასუხე მე, როცა ქვემოთ ჩასვლა დავიწყეთ.
"ოჰ. ყოველ შემთხვევაში, მე ვფიქრობდი,შეგვეძლო ერთად წავსულიყავით ან რამე გაგვეკეთებინა" შემომთვაზა მან
,,რა თქმა უნდა, მაგრამ წასასვლელად ნებართვა დანტესგან ან მამაშენისგან მჭირდება"
"ვფიქრობ, ჩემი აზრით, დანტეს უნდა ჰკითხო,ის ნაკლებად საშინელია", - თქვა მან. მეგონა ამას სარკასმულად გულისხმობდა, მაგრამ არც გაიღიმა და არც იცინოდა.
,,რა თქმა უნდა", - ვუთხარი მე.
"იცი სად არის ახლა?"
"ვფიქრობ, ის შეხვედრაზეა"
"ოჰ, არ ვარ დარწმუნებული, რომ მაშინ მას ვკითხავ" ვუთხარი მე.
"რატომ?".
"მამაშენმა მომცა წესი, რომ მუშაობისას არ შევაწუხო"
"ჯანდაბა მამაჩემი, მე წამოვალ შენთან ერთად ყოველი შემთხვევისთვის, უბრალოდ ვიტყვი, რომ მე გაიძულებდი მას კითხო" - თქვა მან,
"კარგი?" ვუთხარი, როცა მივყვებოდი იქ, სადაც შეხვედრა იმართებოდა.
"მიდი, დააკაკუნე" თქვა კამილამ, როცა ოთახთან მივედით. უბრალოდ თავი დავუქნიე და დავაკაკუნე,
"ვინ არის?" დანტეს ხმა გავიგე.
"კამილა!" დაუძახა კამილამ.
"შეხვედრაზე ვარ,წადი" თქვა დანტემ.
"კამილა!" ვიყვირე, როცა მან კარი გააღო, როცა უთხრეს რომ წასულიყო.
"ელა?" მკითხა დანტემ. უბრალოდ თავი დავხარე.
,,ელას უნდა გთხოვოს ნებართვა" თქვა კამილამ.
"ნებართვა რისთვის ?" – იკითხა დანტემ და წარბი ასწია.
"კამილას უნდა, რომ გარეთ გავიდეთ და ნებართვა უნდა გთხოვო, რომ წავიდე" ვუთხარი მე და თავი ისევ დაბლა ჩავწიე.
,,თავი ასწიე და უფრო გარკვევით ილაპარაკე" თქვა დანტემ მკაცრად.
"რა" ვიკითხე.
"გააკეთე როგორც გითხარი"
თავი ნელა ავწიე,
,, შეიძლება კამილასთან ერთად გავიდე?"-გავიმეორე კითხვა
"უკეთესია, და უფლებას გაძლევ წახვიდე"
,,რამდენი ხნით იქნებით გარეთ?“ იკითხა დანტემ.
"რამდენიმე საათით" უპასუხა კამილამ,
"კარგი, ", უთხრა დანტემ კამილას.
"ოჰ, ვაფანკულო" ხელი მომკიდა და გარეთ გამომიყვანა.
"რა თქვი?" ვკითხე,
"მე მას ვუთხარი, რომ გაწყდეს, ახლა წავიდეთ და მოვემზადოთ" - თქვა მან. წასვლას ვაპირებდით, როცა კართან  ორი მამაკაცი მოგვიახლოვდა.
"ჩე კოზა?" კამილამ მკითხა, რაც ახლა გავიგე, რას ნიშნავს.(რა ხდება?)
"ბოსმა გვითხრა, თქვენთან ერთად წამოვიდეთ დასაცავადო" უპასუხა ერთ-ერთმა კაცმა.
"ოჰ, ჩემი ძმა ასე არ მენდობა? მე შემიძლია ვიბრძოლო, რაც ნიშნავს, რომ შემიძლია დავიცვა ის" თქვა კამილამ.
,,მან ელას დაცვა გვთხოვა და არა თქვენი"
"წავიდეთ და ნუ შეგვაწუხებთ!" კამილამ მოითხოვა, როცა ის აჟიტირებული გამოვიდა, მე კი მას გავყევი. მანქანისკენ ავიღეთ გეზი, მაგრამ სანამ მანქანის კარი გავაღე, ერთ-ერთმა მამაკაცმა გამიღო.
"ოჰ, მადლობა” ვუთხარი, როცა მანქანაში ჩავჯექი.
სავაჭრო ცენტრისკენ დიდი გზა იყო, რადგან ქალაქში არ ვიყავით. ალბათ რაიმე პოლიციისგან ან მსგავსი რაღაცეებისგან დასამალად, რადგან ისინი მაფიის წევრები არიან. მე და კამილა მთელი  გზა ჩუმად ვიჯექით.
მოლში მისვლისთანავე  ერთ-ერთმა კაცმა ისევ გამიღო მანქანის კარი და მე უბრალოდ გავუღიმე და მადლობა გადავუხადე. მე არ ვიყავი მიჩვეული ამას, დახმარებას, დაცვას, არაფერზე არ ვიყავი მიჩვეული, არც სიკეთეს. მამის მხრიდან მხოლოდ სიძულვილი და სისასტიკე ვიცოდი.
,,წამოდი,ბევრი რამ გვაქვს გასაკეთებელი"-ხელი მომკიდა კამილამ და მოლში შემათრია.
მთელი დღე ვყიდულობდით ყველანაირ ნივთს; მოგვიანებით ვიყიდეთ ლანჩი და ნაყინიც. არ ვწუწუნებდი, მამა არასოდეს მაძლევდა ამის უფლებას, მეგობრებთან სიარული, შოპინგი. ეს ყველაფერი ჩემთვის ახალი იყო; მიყვარდა ეს ყველაფერი. მიყვარდა კამილასთან დროის გატარება, შოპინგი, სიცილი მის სულელურ ხუმრობებზე. სინამდვილეში, წლების განმავლობაში პირველად ვიგრძენი თავი ბედნიერად.
...
საკმაოდ გვიან დავბრუნდით; დანტეს ოთახისკენ ავიღე გეზი. ნელა შევედი და დავინახე, როგორ მიყურებდა.
"რატომ დაგჭირდა ამდენი დრო?"მკითხა მან.
„ვმხიარულობდით და წამოსვლა არ გვინდოდა“ ვუპასუხე მე. ფეხზე წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა.
"შეგეძლო დაგერეკა ან მოგეწერა. იცი, როგორ ვნერვიულობდი?" თქვა მან და ხმას აუწია.
"ბოდიში" ვთქვი მე.
უცებ ხელი მომკიდა და თავისკენ მიმიზიდა, მეხუტებოდა. შოკში ვიყავი, მაგრამ მეც ჩავეხუტე.
"რას აკეთებ?" ვიკითხე.
"მეგონა რაღაც დაგემართა. მეგონა დაშავდი"თქვა მან და ყურადღება არ მიაქცია ჩემს შეკითხვას.
,,კარგად ვარ" - ვუთხარი და მოვშორდი.
,,შხაპის მიღებას ვაპირებ, და სამუშაო არ გაქვს?"
"დღეს დავამთავრე სამუშაო და ვფიქრობდი, რომ გარკვეული დრო ერთად გაგვეტარებინა, რადგან ჩვენი ქორწილი ერთ თვეშია", - თქვა მან.
,,რა თქმა უნდა, ჯერ შხაპის მიღება მინდა"ვუთხარი მე.
"კარგი  ჩემი კაცები ხვალ უნდა  წავიდნენ და მოიტანონ შენი ტანსაცმელი, ასე რომ, შენ ისევ უნდა ისესხო ჩემი ", - თქვა მან.
,,კარგი, არაა პრობლემა"- ვთქვი მე და გარდერობში შევედი.
მისი ღილებიანი თეთრი პერანგი ავიღე და გადავწყვიტე ჩამეცვა ის შორტი, რომელიც ახლა მეცვა. შხაპი მივიღე და დანტეს დასანახად ოთახში  გავედი.უხმოდ წამოვწექი საწოლზე.
" მომიყევი რამე შენს შესახებ",-თქვა დანტემ.
"ჰმ, რა?"
"არ ვიცი, შენი დაბადების დღე, შენი საყვარელი საჭმელი?" მან თქვა,
,,ჩემი დაბადების დღე 18 ნოემბერს არის და ჩემი საყვარელი საჭმელია ლაზანიაა, - ვუთხარი მე. "ახლა შენი ჯერია"
"ჩემი დაბადების დღე 2 მარტს არის და ჩემი საყვარელი საჭმელია ზღვის პროდუქტებია", -თქვა მან.
"მითხარი ისეთი რამ, რაც ბევრმა არ იცის" ვუთხარი მე.
"ჰმ, კარგი? მე მძულს მამაჩემი", - თქვა მან.
" მეც მძულს მამაჩემი ასე რომ არ განგსჯი" ვუთხარი მე.
"ალბათ გძულს იმიტომ, რომ მან გაგყიდა, არა?" იკითხა მან.
"კი, მაგრამ ამაზე მეტია” ვთქვი მე.
,,რას გულისხმობ?"
,,ვერ გეტყვი"
"არაუშავს, ბევრი საიდუმლო მეც მაქვს”, - თქვა მან.
,,ანუ იმ დაპირებაზე, რომელზეც მარკო ლაპარაკობდა, იმ დღეს, როცა თავს დაგერხათ"- ვუთხარი მე,
"ეს კიდევ გახსოვს?"
,,რა თქმა უნდა, მე გადაგარჩინე,"- ვუთხარი სიცილით.
"ჰმ, დიახ, ეს არის ერთ-ერთი იმ მრავალი საიდუმლოდან, რომელიც მე მაქვს”, - თქვა მან.
"მან რამე გაგიკეთა?" ვკითხე და თვალებში ჩავხედე.
"უფრო თითქოს მე მას რაღაც გავუკეთე და ახლა მას ამის გამო ვძულვარ და რაღაცას დამპირდა, მაგრამ ეს არ იყო კარგი" - თქვა მან.
"რაღაც ოჯახთან არის დაკავშირებული?" ვიკითხე.
,,ვერ გეტყვი ელა, ბოდიში" თქვა მან.
,, არაუშავს, მესმის" - ვუთხარი ღიმილით.
,,უნდა დავიძინოთ "- ვუთხარი მე.
,,ხვალ სამუშაო არ მაქვს, ამიტომ თავისუფალი დღე მაქვს, რაც იმას ნიშნავს, რომ შეგვიძლია დრო ერთად გავატაროთ"
,,რათქმაუნდა"
"ღამე მშვიდობის"
"ღამე მშვიდობისა" ვუპასუხე და ჩემს მხარეს გადავბრუნდი.
უცებ ვიგრძენი მისი ხელები წელზე შემომეხვია. არაფერი მითქვამს, რას აკეთებს; სამაგიეროდ თვალები დავხუჭე და მის სითბოში ჩამეძინა.

პ.ს ღირს გასაგრძელებლად?