მაფიასთან მიყიდული/Sold To The Mafia

chaper 7

Dante pov:
გავბრაზდი. შეეძლო თუ არა მას მოგება? როგორ მოაღწია მან ელასთან? ყველგან კაცები მყავს. ჩანაწერი ამოვიღე და მაშინვე  გავიქეცი, მთავარ დარბაზში, სადაც ბევრი ჩემი მამაკაცი სვამდა, იცინოდა და შესანიშნავ დროს ატარებდა. წარმოდგენაც კი არ ჰქონდათ, რომ მარკო შემოვიდა და ელა წაიყვანა და ამან კიდევ უფრო გამაბრაზა. ალესანდროც იქ იყო და მათთან ერთად იცინოდა.
"მე ვაპირებ ყველა გაწამოთ,იოცნებეთ არასოდეს დაბადებულიყავით" ვიყვირე მე. ყველა დაბნეული მზერით მიყურებდა.
,,რა დაგემართა, მოდი დალიე"- მითხრა ალესანდრომ და ღვინით სავსე ჭიქა გამომიწოდა.
"მე გეტყვი რა მოხდა, მარკო შემოვიდა აქ და წაიყვანა ელა. ახლა ან რომელიმე შენგანი ლაპარაკობს და მითხარი როგორ მოხვდა ან შენს ბრმა თვალებს შორის ტყვიას დაგახლი" ვიყვირე, როცა კამილა შემოვიდა.
"Perché stal urlardo?" მკითხა კამილამ. (რატომ ყვირი?)
,,გეტყვი რატომ ვყვირი, მარკომ ახლახან ელა წაიყვანა"- ვუპასუხე მე.
"ჩე კოზა?" იკითხა კამილა შოკირებული იყო.
"საიდან იცი?" მკითხა მან,
"მან დატოვა წერილი სადაც ეწერა რომ  გაიმარჯვა და შეასრულა პირობა", - ვუპასუხე მე.
"მაშინ, რა ვქნათ? როგორ დავიბრუნოთ იგი?"
"არ ვიცი" ვუპასუხე მე
"უნდა ვიპოვოთ! ელას ძალიან დიდი საფრთხე ემუქრება!" დაიყვირა კამილამ.
Ella POV:
გავიღვიძე. მაგრამ სახეზე მზის სითბო არ მიგრძვნია, რაც იმას ნიშნავს, რომ დანტეს ოთახში არ ვარ საწოლიდან წამოვდექი, მაგრამ სწრაფად  დავიწიე უკან და ზურგით საწოლს მივეჯახე, მკლავებზე ჯაჭვები მედო. სად ვარ?
აქ რას ვაკეთებ? უნდა ვიყვირო დახმარებისთვის? ნეტავ ყვირილი  სიტვაციას გააუარესებს? დანტეს ერთ- ერთი მაისური მეცვა, რადგან მიყვარს მათში ძილი, დიდი და კომფორტულია. ოთახი, რომელშიც მე ვიყავი, არ იყო დიდი და ჭერზე მხოლოდ ერთი ნათურით იყო განათებული, ხოლო საწოლი, რომელზეც მე ვიწექი, უკიდურესად არაკომფორტული იყო. ჯაჭვები მართლაც მჭიდრო იყო და მაჯებს მტკენდა, უცებ გავიგონე ნაბიჯების ხმა, რომელიც მოდიოდა იმ ოთახისკენ, რომელშიც ვიმყოფებოდი. თითქოს მეძინება. და აი, როცა ვიღაც შემოვიდა, შემეშინდა, ვინ იყო ეს? შეიძლება ეს მამაჩემი იყოს?  ვისურვებდი, რომ დანტე აქ იყოს.
"გაიღვიძე!" იყვირა ვიღაცამ. ვითომ არ მესმოდა. მისი ღრმა ხმის გამო მივხვდი, რომ ის, ვინც ახლახან შელაპარაკებოდა, მამაკაცი იყო.
"მე ვთქვი, გაიღვიძე-თქო" თქვა მან, ხელი მომკიდა და  დამარტყა.
ყვირილი აღმომხდა და თვალები გავახილე, სადაც  მარკო დამხვდა, კაცი, რომელიც დანტეს მოკვლას ცდილობდა. ის ისევ ძლიერად მიჭერდა მკლავზე.
"გამიშვი!" ვიყვირე. არ უნდა მეყვირა, რატომ?
,,არ ინერვიულო, არაფერს დაგიშავებ"თქვა მან სიცილით, მაგრამ ეს არ იყო ისეთი რბილი და საყვარელი ჩაცინება, როგორც დანტეს ქონდა , ეს იყო ბოროტული და საშინელი.
"რა გინდა ჩემგან?"
"მე მინდა გატკინო, ისევე როგორც დანტემ მატკინა. მინდა მას ტკივილი და უბედურება განიცადოს იმ ყველაფრის გამო, რაც მან გამიკეთა" მიპასუხა და კიდევ უფრო გომიჭირა მკლავზე ხელი.
"მაგრამ რატომ?" ვიკითხე.
,,ეს  შენ არ გეხება" მითხრა მან და  ხელი გამიშვა
,,მაშინ აქ რას ვაკეთებ"-ჩემკენ გადმოიხარა და ჭაჭვები უფრო დაჭიმა.
"უკვე გითხარი, მინდა ვაიძულებ დანტეს  იმის გადატანა რაც მე გადავიტანე,მაინტერესებს რამდენად იგრძნობს ტკივილს როცა იმ ადამიანს აყენებენ ტკივილს  ვინც მას უყვარს.- თქვა მან ბოროტი ღიმილით.
"მართალი ხარ, იქნებ მან არ გადამარჩინოს. , ეს არ იქნება პირველი შემთხვევა, როდესაც ვინმე არ ზრუნავს ჩემზე. და თუ მართლა ფიქრობ, რომ შენ შეიძლება მატკინო, ცდები. ბევრი რამ გამოვიარე; დედაჩემი გარდაიცვალა, როდესაც მხოლოდ სამი წლის ვიყავი, მამაჩემი
ძალადობდა ჩემზე  5 წლის ასაკში და არასდროს წყვეტდა, მას მძულდა ყველაფრით, რაც ჰქონდა, მძულდა ასე ისიც კი დამაბრალა დედის სიკვდილში და მიმყიდა დანტეს ცოლად, რაც ნამდვილად არ იყო ცუდი, რადგან ვგრძნობდი, რომ საბოლოოდ ოჯახი მყავდა, ადამიანები, რომლებიც ჩემზე ზრუნავდნენ, მათ არაფერი დამიშავეს.
"ჰმ, შენ გგონია, რომ მაინტერესებს? მე უფრო უარესი გამოვიარე, ხალხი მოვკალი და არ ვნანობ, საშინელი ბავშვობა მქონდა, ჩემმა საუკეთესო მეგობარმა მიღალატა ძალაუფლებისთვის. ასე რომ, არა, ეს არ გაქვს. ჩემზე უარესი, ქალბატონო.- თქვა მან დაა ოთახიდან გავიდა.
რამდენიმე საათი გავიდა რაც მარკო მოვიდა და მელაპარაკა, მგონი ახლა ღამე უნდა იყოს. ვშიმშილობდი, აქ ყოფნის დღიდან დღემდე არაფერს მაჭმევდნენ. ორი კაცი შემოვიდა, ვიმედოვნებდი, რომ აქ იყვნენ საჭმელად, მაგრამ ორივე ხელცარიელი დადიოდა.
"მშია" ვუთხარი იმ იმედით, რომ საჭმელს მომცემენ, თუნდაც პურის ნაჭერს.
"სამწუხაროა, მე არ ვარ აქ, რომ საჭმელი მოგცეთ", - თქვა ერთ-ერთმა მამაკაცმა.
"მაშინ რისთვის ხარ აქ?" ვიკითხე.
"მარკომ მითხრა, ტკივილი მოგაყენე, როგორც მინდა", - თქვა მან.
"მოიცადე, რა?"
"შენ თქვი, რომ მიჩვეული ხარ, ასე რომ ცუდი არ იქნება" თქვა მან, ჩემკენ წამოვიდა, დანა ამოიღო, მეორემ ჩაწერა დაიწყო.
,,არა დანით არააა"-დანა ლოყაზე ჩამომისვა
ლოყაზე რომ მიცურავდა, უფრო და უფრო ღრმად მიდიოდა, ჩემი ყვირილი არ ჩერდებოდა და ცრემლებიც. რამდენიმე წუთის შემდეგ, რაც დანით დამჭრა მამაკაციც წავიდა და მეც იქ დავრჩი, სახედან სისხლი მდიოდა ტკივილი აუტანელი იყო. საწოლზე დავწექი, ზურგზე, ცრემლები არ წყვეტდა სახეზე დენას . მამაჩემი მაყენებდა შეურაცხყოფას და ყოველდღე მირტყამდა, მაგრამ ასეთი საშინელი და სასტიკი არასოდეს ყოფილა. ვგრძნობდი, როგორ მიდიოდა სისხლი კისერზე და თეთრ პერანგზე ლაქები გამიელვა. მარკო მამაჩემზე უარესია..

Dante  POV:
კაბინეტში ვატარევდი მთელ დღეებს, მთელი დღე ვსვამდი, სად შეიძლებოდა ყოფილიყო ელა.
,,კაპო "– თქვა ალესანდრომ. (ბოსი)
"ჩე კოზა?" ვიკითხე. (რა?)
"აჰა, ეს ახლახან შემოვიდა და ჩანაწერით, რომ უყურე," თქვა მან და მომაწოდა USB.
"რა ჯანდაბა უნდა გავაკეთო ამით? ჭამე?" ვიკითხე.
,,უნდა უყუროთ იმას, რაც მასზეა”, – თქვა
"თუ ტყუილად დამაკარგვინებ დროს!"
" თქვენ უბრალოდ სვამთ; ფიქრობთ, რომ ეს დააბრუნებს ელას?ეს ნამდვილად არ არის გამოსავალი," თქვა მან.
"არ მჭირდება რომ მითხრა რა გავაკეთო!" დავიყვირე და USB-ი ლეპტოპში ჩავდე.
USB-ზე ერთადერთი ფაილი გავხსენი და დავაჭირე play. ეს იყო ელა, ის შეშინებული ჩანდა, მასთან ერთად კიდევ ორი მამაკაცი იყო, ერთი ვიდეოს წერდა და ერთი დანით იყო !? მისკენ წავიდა, სახეზე დანა დააჭირა და სისხლმა სწრაფად იფეთქა,რასაც ყვირილი ცრემლებთან ერთად მოჰყვა. მისი ყვირილი არასოდეს წყდებოდა. მარკო, შენ გადაიხდი ამისთვის! ვიდეო გავაჩერე და გაბრაზებულმა ყველაფერი რაც მქონდა მაგიდაზე ძირს  დავყარე და ყვირილი დავიწყე.
"დანტე, სიმლათი" იყვირა ალესანდრომ.(დამშვიდდი)
"დავმშვიდდე? დავმშვიდე!? როგორ  უნდა დავმშვიდდე? მარკოს ჰყავს ელა, ის ტკივილს აყენებს მას, ჩემი შეცდომის გამო. მას არაფერი გაუკეთებია  ახლა კი ჩემი შეცდომების გამო იხდის !" დავიყვირე.
"ჩვენ მას ვიპოვით, გპირდები", -თქვა მან.
"ალესანდრო, პარტია!“ დავიყვირე. არაფერი უთქვამს და როგორც მე ვთქვი, წავიდა. საკუთარ აზრებთან. (დამტოვე)
,,დამიბრუნდი ელა, გთხოვ..."-ვთქვი ცრემლებით.