მაფიასთან მიყიდული/Sold To The Mafia

chaper 13

"რა? საიდან გაიგებდა ელას მამა?"
"კარგი, ამის უკან არის ისტორია  რომლისთვისაც საკმარისი დრო არ  მაქვს", - უპასუხა ანტონიომ.
"იმიტომ, რომ შენ მოკვდები, თუ იმიტომ, რომ ბომბი ყველას მოგვკლავს?" ვკითხე და მასთან მივედი. "გაგვიშვი!"
"არ შემიძლია, უკვე გითხარი, მხოლოდ მამაშენმა იცის კარების ხელახლა გახსნის სიტყვა" - თქვა ანტონიომ.
"ახლავე გაარკვიე!" დაიყვირა დანტემ.
"ბოდიში, მაგრამ მე რამოდენიმე წუთში ვკვდები, რადგან შენმა საცოლემ მესროლა, ასე რომ, ვფიქრობ, ამ მომენტში ვერ ვიფიქრებ", - თქვა ანტონიომ.
"ბოდიში, მაგრამ ჩვენ ყველანი ხომ არ მოვკვდებით? მაშ, გვითხარი როგორ გავიქცეთ!" დავიყვირე.
"მე მეგონა, რომ სიკვდილი გინდოდა, ამიტომ შენთვის ვაკეთებ საქმეს", - თქვა ანტონიომ.
"ჩე კაზო?" იკითხა დანტემ. (რა ჯანდაბა?)
"ბევრი ვიცი შენზე ელა. ვიცი, რომ დედაშენი გარდაიცვალა, როდესაც შენ მხოლოდ სამი წლის იყავი, მამაშენმა შენზე ძალადობა დაიწყო ხუთი წლის ასაკში, შენ ჩავარდი დეპრესიაში თოთხმეტი წლის ასაკში, რამდენჯერ დაჭეი საკუთარი თავი ცდილობდი მოგეკლა თავი. ტკივილი გაქრება იმ იმედით, რომ დაბუჟების გარდა სხვა რამეს იგრძნობთ, მაგრამ ეს არასდროს დაგვეხმარა,რამდენჯერ სცადეთ თვითმკვლელობა,აღარ გჯერათ სიყვარულის მამების  თქვენს მიმართ ქმედებების გამო." თქვა ანტონიომ.
"როგორ..." ვიკითხე.
"მაჩვენე შენი მაჯები!" - მოითხოვა დანტემ.
"არა!" ვიყვირე. ხელი მომკიდა და მკლავები მაღლა ამიწია.
"როდის აპირებდი გეთქვა!“ მკითხა დანტემ.
"არასდროს. გთხოვთ, ვცადოთ და გავიკლიოთ გზა აქედან" ვიყვირე,
"უკვე გითხარი, არ შეგიძლიათ. ჩვენ ყველანი მოვკვდებით. თუმცა, კარგია, იცოდე, ჩვენ ერთად მოვკვდებით, როგორც ოჯახი" - თქვა ანტონიომ ღიმილით.
"ოჰ, ფერმე ტა გულე!" ვიყვირე. (ოჰ, გაჩუმდი)
კარებისკენ გავიქეცი, ვეჯაჯგურებოდი სახელურებს, მაგრამ არაფერი გამომდიოდა. ეს კარები არ  გაიღებოდა და ჩვენ აქ მოვკვდებით. დანტესთან მივვარდი.
"არ მინდა მოვკვდე, გთხოვ, მე არ მინდა მოვკვდე... არც დღეს, არც ხვალ, არც არასდროს. რაღაც უნდა გითხრა, თუ უბრალოდ აქ მოვკვდებით. მას შემდეგ რაც მე გაგიცანი, ცხოვრება ისე გამიადვილდა, ერთხელაც ბედნიერად ვიგრძენი თავი, თავის დაჭრაც კი შევწყვიტე, მაგრამ მამაშენმა რომ წაგიყვანა, ისევ დავიწყე ჭრა, არ ვიცოდი, შენს გარეშე რას ვაპირებდი, ამიტომ მინდოდა, რომ გადამერჩინე, მაგრამ ვერ შევძელი, შენ გადაგარჩინე"
"ჩვენ არ მოვკვდებით" თქვა დანტემ და ჩამეხუტა.
"სინამდვილეში, ბომბის აფეთქებამდე მხოლოდ ერთი წუთია დარჩენილი", - თქვა ანტონიომ.
უცებ კარები გაიღო. მე და დანტე შემოვბრუნდით, რომ კარები ფართოდ გაღებული დავინახე მამაკაცთან ერთად, რომელიც გველოდა.
"მოდი, წავიდეთ!" იყვირა კაცმა. დანტემ ხელი მომკიდა და გამომიყვანა.
"არ აპირებ ჩემს გადარჩენას?" ანტონიომ დაიყვირა.
"ჯოჯოხეთში დაიწვი ნაბიჭვარო!“ დაიყვირა დანტემ და კარები მიხურა და სასახლიდან გაიქცა, ჩემი ხელი ისევ მის ხელში იყო. მანქანაში ჩავსხედით და კაცმა მანქანა დაძრა. უკან გადავხედე სასახლეს და დავინახე, რომ ის აფეთქდა და ცეცხლი წასკდა.
,,ღმერთო ჩემო, მამაშენი" - ვუთხარი მე.
"მე მას არ ვაღიარებ, მან ჩემი ცხოვრება ჯოჯოხეთად აქცია, ახლა კი პირდაპირ ჯოჯოხეთში გავგზავნე"-თქვა დანტემ და მიმიხუტა.
"კარგად ხარ?" ვიკითხე.
"კარგად ვარ"
,,კარგად? როგორ ხარ? მამაშენი და მარკო ერთი კვირა გცემდნენ"
"ეს არაფერია, თითქმის ერთი თვე გატკინეს", - თქვა მან.
,,კარგად ვარ და მიხარია, რომ კარგად ხარ"ვუთხარი მე.
"როგორ ფიქრობ, მამაჩემმა საიდან იცოდა სიტყვა, რომელსაც შეეძლო კარების ხელახლა გაღება?" ვკითხე.
"წარმოდგენა არ მაქვს, ვფიქრობ, ჩვენ ვერასდროს გავიგებთ”, – თქვა მან, როცა მის სასახლეში ავედით.შევედით და კამილა ჩამეხუტა.
"ღმერთო ჩემო, შენც კარგად ხარ და ჩემი ძმაც!"შეჰყვირა მან.
,,ჰო"ვთქვი მე და მოვშორდი.
დივანზე მისვენებულ ალესანდროს ვხედავდი; ის კარგად იყო, მადლობა ღმერთს. კამილა წავიდა ძმის ჩახუტებაზე და შევამჩნიე რომ მამაჩემი და ჩარლზი ისევ აქ მელოდნენ.
"რას აკეთებ კიდევ აქ?" ვკითხე მამაჩემს,
,,შენს ქმარს ჩვენი გვმართებს, გახსოვს?" მან თქვა.
"ჩე კოზა?" ოკითხა დანტემ. (რა)
"მე და ელა შევთანხმდით, რომ მე რომ დავხმარებიდი, ნახევარი მილიონი მოგეცა" - თქვა მამაჩემმა.
"რა?" იყვირა ალესანდრომ და ფეხზე წამოდგა.
,,დაჯექი, ისევ დაშავებული ხარ"უთხრა კამილამ ალესანდროს.
"არა, სანამ ელა აქ გვეტყვის, რა ჯანდაბა გააკეთა" ალესანდრომ დაიყვირა და ჩვენკენ წამოვიდა.
"არ ვფიქრობდი, მე მინდოდა დანტე ცოცხალი დაბრუნებულიყო, ამიტომ მათთან გარიგება დავდე, რომ ის მათ ნახევარ მილიონს გადაუხდიდა სანაცვლოდ დანტე გადაერჩინათ!."
,,ფულს მოგცემ, თუ მეტყვი, საიდან იცოდი სიტყვა იმ კარის ხელახლა გასაღებად" თქვა დანტემ.
"კარგი,  დანტემ შეიძლება ამის მოსმენა არ გინდოდეს, რადგან მამაშენს ეხება" -
თქვა მამაჩემმა.
"რა თქმა უნდა, უბრალოდ დაიწყეთ ამბავი" -ამოიოხრა დანტემ.
„წლების წინ, როცა მხოლოდ ექვსი წლის ვიყავი, მშობლებმა მიმატოვეს, შუა ქუჩაში კი მარტო დავრჩი. მეშინოდა, არ ვიცოდი, როგორ გადავრჩენილიყავი.  სანამ ერთმა ქალმა არ მიპოვა. მან მიმიყვანა სახლში , როგორც საკუთარი დედა  ისე მიყვარდა,მასაც ისე ვუყვარდი როგორც  ნამდვილი შვილი" - განმარტა მან.
"რა ერქვა მას?" ვკითხე.
"ტეილორ კოლომბო"
"იტალიელი იყო?“ ჰკითხა დანტემ.
"კი, მე იტალიელი ვარ" უპასუხა მამაჩემმა.
"რა?" ვიყვირე.
„იტალიაში დავიბადე, მაგრამ საფრანგეთში გადმოვედი და გვარი შევიცვალე “
"რატომ გადმოხვედი საფრანგეთში?" ვიკითხე.
"შემიძლია დამამთავრო?" თქვა მამაჩემმა.
"ბოდიში, გააგრძელე" ვუთხარი მე.
"გმადლობთ. მაგრამ მას უკვე ჰყავდა კიდევ ერთი ვაჟი, ის ჩემზე ორი წლით უფროსი იყო, რვა წლის. მისი სახელი იყო ანტონიო რომანო", - თქვა მამაჩემმა.
"რა  ჯანდაბაა?" თქვა დანტემ.
"ნება მომეცით გავაგრძელო!"თქვა მამაჩსმა მკაცრად
,,ღმერთოო,რა ჯანდაბა ხდებაა?"
"ჩემი თუ არ გჯერა მამაშენს კითხე"თქვა მამაჩემა
"ის მკვდარია"ვუთხარი მკაცრად
"რა როგორ?" მკითხა მამაჩემმა.
„სასახლეში მოვკალით" ვუპასუხე მე.
"სასიამოვნოა, ახლა ნება მომეცით გავაგრძელო.ჩვენ მაშინვე გავხდით კარგი მეგობრები, ჩვენ განუყრელი ვიყავით, ჩვენ მართლა ძმებად ვხედავდით ერთმანეთს. მაგრამ ყველაფერი შეიცვალა, როდესაც ჩვენ თინეიჯერები გავხდით, რატომღაც მათ დაიწყეს ჩემი კეთილგანნყობა მასზე, მათ მერჩივნა, მიუხედავად იმისა, რომ ის მათი ნამდვილი შვილი იყო.მათ ყველაფერი მაჩუქეს და უბრალოდ იგნორირება გაუკეთეს ანტონიოს, ცუდად ვგრძნობდი  თავს როცა ვხედავდი როგორ ექცეოდნენ მას, ამიტომ ვცდილობდი მისგან შორს ვყოფილიყავი, მაგრამ მაინც იპოვნეს მისი დადანაშაულების და სიძულვილის მიზეზი. თხუთმეტი წლის ანტონიო სვამდა და ლოთობა  დაიწყო. როცა მას ამის შესახებ დავუპირისპირდი, მან თქვა, რომ ეს არის შესანიშნავი მექანიზმი იმ ტკივილისთვის, რომელსაც ის გრძნობდა, რომელსაც ჩვენი მშობლები აგრძნობინებდნენ. მე უბრალოდ დავეთანხმე მას, რადგან ის ჩემზე უფროსი იყო
და ვფიქრობდი, რომ მართალი იყო, მაშინ ჩვიდმეტი წლის ასაკში ანტონიომ რაღაც უკიდურესად აბსურდული გააკეთა.მან დაორსულდა გოგონა, - განმარტა მამაჩემმა,
"რა? ანუ, დედაჩემი და მამაჩემი არასოდეს ყოფილან დაქორწინებული?" ჰკითხა დანტემ.
"მათ ამიხსნეს კარების საიდუმლო სისტემა და მითხრეს სიტყვა, რომელიც ორ კარს ხელახლა გაიღებს, თუ დაკეტილი იქნებოდა. დავპირდი, რომ ამაზე არასდროს არავის არაფერს არ ვიტყოდი და შევასრულე, ერთი წლის შემდეგ, ანტონიოს არნახვის ტკივილს ვეღარ გავუძელი,
ამიტომ მისი რჩევა გავითვალისწინე,  და სმა დავიწყე  და მე იგივე შეცდომა დავუშვი რაც ანტონიომ, მეც ვიღაც დავაორსულე, დედაშენი, ელა“, - თქვა მამაჩემმა.
,,ჩემმა მშობლებმა გაიგეს და მეც გამომაგდეს. დედაშენი ფრანგი იყო, ამიტომ ერთად გადმოვედით საფრანგეთში და შეგვიყვარდა ერთმანეთი შემდეგ  დავქორწინდით კიდეც და მე მისი გვარი ავიღე და მერე შენ გვეყოლე, ელა. მე არასოდეს მინახავს ანტონიო იმ დღის შემდეგ, რაც გააძევეს, ისევ ვნახე, იმ დღეს, როცა ელა გაგყიდე. თავიდან არ მეგონა, რომ ის იყო, მაგრამ საბოლოოდ მივხვდი, რომ ის იყო." თქვა მამაჩემმა.
"ამიტომ, ორივეს ერთი და იგივე საზიზღარი პიროვნება გაქვთ, რადგან ერთად გაიზარდეთ და თქვენი უფროსი ძმის ქმედებები აიღეთ" -
ვუთხარი მე.
"რაც არ უნდა იყოს, მე მოგიყევი ამბავი, როგორ ვიცოდი. ახლა სად არის ჩემი ფული?" მკითხა მამაჩემმა.
"აი, აიღე და აღარასოდეს დაბრუნდე" თქვა დანტემ და ჩეკი გაუწოდა.
"მშვიდობით ელა" თქვა მამაჩემმა და გარეთ გავიდა. მე გავჩუმდი და არაფერი მითქვამს და გავუშვი.
"ბოდიში" ვთქვი მე.
"კარგია, რომ შენ ეს გააკეთე ჩემს გადასარჩენად და გარდა ამისა, ჩვენ გავარკვიეთ ბევრი რამ, რაც არც კი ვიცოდით ჩვენი მამების შესახებ", - თქვა
დანტემ.
"ჯერ კიდევ არ მჯერა, რომ ჩვენი მამები ძმები იყვნენ", - თქვა კამილამ.
"ჰო, არც მე" დავეთანხმე.
„დაწოლას ვაპირებ, დავიღალე"
"მოიცადე, უნდა ვილაპარაკოთ" - თქვა დანტემ და მკლავში ხელი მომკიდა
"რის შესახებ?" ვიკითხე.
"რაც მამაჩემმა თქვა შენზე, არ იფიქრო, რომ ეს დამავიწყდა"
"არ მინდა ამაზე საუბარი"ვუთხარი მე. "უბრალოდ დახმარება მინდა, გთხოვ მითხარი” - თქვა დანტემ.
"შეიძლება შენს ოთახში ვისაუბროთ?" ვკითხე
"რა თქმა უნდა, მოდი"- მითხრა მან და თავის ოთახში შემიყვანა.
"ახლა, შეგიძლია დამპირდე, რომ აღარ
გავიმეორებ?" - თქვა დანტემ.
"ეს არც ისე ადვილია დანტე, უბრალოდ ვერ გავჩერდები. ვისურვებდი, რომ ასე მარტივი იყოს, მაგრამ ასე არ არის, უბრალოდ, აღარ მინდა ტკივილი, უბრალოდ მინდა ეს ტკივილი გაქრეს. არ მინდა გავიღვიძო, მაინტერესებს, რატომ გავიღვიძე მეორე დღეს, ან რა აზრი აქვს ცხოვრებას, ან ვიმსახურებ თუ არა ბედნიერებას, ან თუ, თუ-” ვერ გავაგრძელე, ცრემლების გამო.
"გაჩერდი, ელა" თქვა დანტემ.
"უბრალოდ არ მინდა ყოველდღე გავიღვიძო თავის მოკვლა მინდა!" ვიყვირე
"არ მინდა ყოველდღე ვიღვიძებ ისეთი გრძნობით, როგორც ყველასთვის საშინელ ტვირთად, ან თითქოს არავის აინტერესებს, ან" - მომიჭრა, როცა  მოიწია და ჩამეხუტა.
"ბოდიში ელა. ნეტავ რამე გამეკეთებინა რომ სხვაგვარად იფიქრო"მითხრა და უფრო მაგრად ჩამეხუტა. გავჩუმდი და მის მკერდში ვტიროდი.
"ვწუხვარ, რომ ამის დანახვა  გიწევს" - ვუთხარი და მოვშორდი.
"არა! მიხარია, რომ ჩემთან იხსნები და საკმარისად მენდობი, რომ ეს ყველაფერი მითხრა", - თქვა მან.
უცებ წელზე ხელი შემომხვია მე კისერზე და მის ტუჩებს დავეწაფე, მანაც საპასუხოდ მაკოცა. ხელები მისი თმისკენ ავიწიე,ხოლო მისმა ხელებმა  ჩემი პერანგისკენ აიღეს გეზი.
"კაპო, დობიამო პარლარე" თქვა კაცმა და შემოვიდა ჩვენზე. (ბოს, ჩვენ უნდა ვილაპარაკოთ)
"ოჰ, ბოდიში" - თქვა მან და შემობრუნდა. ტუჩები მოვაშორე.
"ჩე კოზა?" ჰკითხა დანტემ. (რა)
"ალესანდროს უნდა შენთან საუბარი" თქვა კაცმა.
"მოვდივარ" თქვა დანტემ და მამაკაცს წასვლის ნიშანი მისცა.
"გრაზი, კარა მია" - მითხრა, შუბლზე მაკოცა და გარეთ გავიდა. (მადლობა ძვირფასო)
მე ვგრძნობდი პეპლებს მუცელში,რა ხდება? რას ვგრძნობ? შეიძლება ეს იყოს სიყვარულის გრძნობა?

აბა რას ფიქრობთ შეიძლება იყოს სიყვარულის გრძნობა?