Korkak!

4.bölüm

Anahtarı çevirirken yorulmuş gözlerimi ovuşturdum. Kapım gıcırtıyla açıldıktan sonra içeriye girip monitöre doğru ilerledim. Kameradan sokakları kontrol ederken fark ettiğim şeyle gözlerim kısıldı. Dudaklarım aralınırken hızla elimi fareye uzatıp sağ tıkladım ve görüntüyü büyüttüm.
Adel pembe kısa elbisesi ve ayıcığıyla karşılaştığımız sokakta öylece bekliyordu.
TANRI'M İYİ Kİ ERKEN FARK ETMİŞTİM.

Koşuşturarak odamdan çıktım ve anahtarımı cebime sıkıştırdım. Merdivenleri çıktıktan sonra soluma döndüm ve Adel'e baktım.
"Adel!"
Bağırmamla birlikte sıçradığında dilimi ısırdım.
Küçük kızımın bu kadar korkak olduğunu arada unutuyordum. En ufak şeyde bile panikleyip sıçrıyordu.
"Seni bulmak için gelmiştim."
Elimle kendimi işaret ederken iyice dibine yaklaşıp yüzüne doğru eğildim.
"Neden beni bulmak istedin Adel?"
Geriye doğru bir adım atarken titrek nefesler aldı.
"Ç-Çünkü..."
Elindeki ayıcığı havaya kaldırdı. Dudaklarımı birbirine bastırarak ayıcığı elinden çektim.

"Ayıcığını tamir edecektim değil mi?"
Kafasını olumlu anlamda sallarken eline uzandım. Elini sıkıca kavrayıp hafifçe çektim.
"İp ve iğne almam gerekiyor."
Yavaş yavaş yürüdük ve merdivenlerin başına geldik. Basamakları inerken benimle gelmedi.
"Gelemem."
"Bana güven Adel."
Panikle elini çekerken olduğu yere çöktü.
Kollarını dizlerinin etrafına sardı.

"G-Gelemem."
Sıkıntıyla nefes aldım.
"Buradan bir yere ayrılma. Sokağa insanlar girerse anında aşağıya inip karşı kapıya doğru koştur. O evde yaşıyorum."
Kafasını sallayarak beni onaylarken aşağıya indim.

Ona bu teklifi yaptığımdan beri yaklaşık iki hafta geçmişti. Ne olmuştu ne değişmişti bilmiyorum ama mutluydum. Geldiği için kalbim sıkışıyordu. İki haftadır kapımın girişinde tuttuğum iğne kutusunu alırken boş bodrum katta yankılanan çığlık kulaklarımı çınlattı. Hızla arkamı döndüğümde Adel kucağıma atladı.
"İmdat! İmdat! Kurtar!"
Belini sıkıca tutarken arkasından gelen iki kişiye baktım.
"Salaklar. "
Efe ve Ozan beni gördüklerinde şok oldular.
"Abi kusura bakma."
Kafamla gitmeleri için işaret verdim.
"Gidip Doruk Abinize bu olanları anlatın. "

Onları fena döveceğimi anlamışlardı. Kabullenerek merdivenleri çıkarlarken Adel'in kolları titriyordu. Kafamı eğerek boynunu ve saçlarını öptüm.
"Şşttt... geçti."
"O-Onlarda bıçak."
Hıçkırırken sırtını okşadım.
Onları hastanelik edeceğim!
Geniş iki kişilik koltuğa oturarak düzgünce kucağıma çektim.
"Ayını tamir edince ağlamanı durduracak mısın?"
Ellerinin tersiyle gözlerini kurularken ayıyı önüme aldım.