Korkak!

16.bölüm

Kucağımda bir kıpırtı olunca panikle doğrulup elimin altındaki belini sıktım.
"Ah!"
Adel şaşkın bakışlarla bana bakıyordu. Belini acıttığımı fark edip elimi gevşettim.
"Üzgünüm. Korktun mu?"
Elindeki boş bardağı fark ettiğimde doğruldum. Elindeki bardağı sehpaya bırakıp geri çekildim. Yüzüme dokundu.
"Çok yorulmuşsun Barkın. "
Gözlerimin altına dokundu.
"Sabah uyumanı söylemiştim."
"Sen uyumuyordun."
"Olsun. Seni bekleyebilirdim."
"Olmaz."
Önümüzdeki sehpayı ittim. Hızla koltuğa uzanıp Adel'i üzerime çektim. Sırt üstü yatarken kafası göğsüme çarptı.
"Şimdi uyuyalım. Olur mu?"
Çoktan gözlerini kapatmıştı bile. Elini göğsüme koyarken başucumdaki battaniyeyi kavradım.
"İşin yok değil mi Barkın?"
"Bu gecelik yok."
Battaniyeyi üstümüze üstümüze örttüm. Doğruldu. Karşı koltuğa baktığında kaşlarımı çattım.
"Ben uyuduktan sonra kalkmayacaksın değil mi Adel?"
Saçlarını kulağının arkasına sıkıştırırken bana döndü.
"Neden?"
"Ben seninle uyumak istiyorum."
"Çok rahatsız."
Yana döndüğümde sarsıldı. Göğsüme tutunmuş bulundu. Ona doğru döndüm. Koltukla aramda yatıyordu. Koltuğu açmadığımız için çok yakındık.

"Hala rahatsız mı?"
"Evet. Hem de çok yakınsın."
"Öyle mi? Bence uzağım."
Kaşlarını çatarak beni itti.
"Hayır. Yakınsın."
"Düşeceğim."
İtmeyi bırakınca gülümseyerek daha çok yaklaştım.
"Bence çok uzağım."
Sinirle inledi. Alnımı alnına vurdum.
"Eğer uzak değilsem neden yanımda rahat değilsin? Benden kaçmaya çalışıyorsun. "
"Barkın, lütfen."
Uzaklaştım. Yüzüne baktım. Huzursuzdu.

Doğruldum. Ayağa kalktım. Elimi saçlarımın arasından geçirip dağıttım.
"Sana uzak olmaktan kastım bedensel mesafemiz değildi. Kalbine hala uzağım Adel. Bana kendini açmıyorsun. Rahat bırakmıyorsun. Senden tek isteğim bu! SADECE RAHAT OL! DÜŞÜNME!"
Fazla bağırdığımı fark edip yutkundum. Bağırırken farkında olmadan koltuğa da tekme atmıştım.

Sırtımda parmaklarını hissettiğimde kasıldım.
"Lütfen, uyu Adel."
Elimi tuttu.
"Sana bu gecelik izin vereceğim."
Beni koltuğa yatırdı.
"Zorunda değilsin Adel."
"Ben öyle istiyorum."
Net bir şekilde konuşunca üstemedim. Gerçekten söylediğim şeyler beraber uyumamız için değil, geleceğimiz içindi. Rahat kalması içindi.

Tedirgince yanıma yattı. Kolunu belimden geçirdi.
"Üşüdün mü?"
Soğuk ayakları bacağıma değdiğinde ürperdim.
"Sen çok sıcaksın."
Kollarını ve ellerini okşadım. Onlar da soğuktu. Ellerini ellerimin arasına alarak dudaklarıma yaklaştırdım ve üfledim. Geri çekilip iç çektim.
"Kombiyi açacağım."
Kalkacakken izin vermedi. Göğsümü sıkıca tuttu.
"Gitme. Isınacağım. Sadece biraz daha..."
Battaniyeyi boynuna kadar çekip sarmaladım.
"Tamam. Yanındayım Adel."
Battaniyeyi kavrayıp benim üzerime de örttü ve çekiştirdi.
"Kollarını içeri sokmalısın Barkın."
"Kollarım üşümüyor. Böyle duracağım."
Kollarımı battaniyenin üstünden vücuduna sardım. Sırtımı kapattı.
"Soğuk."
Burnunu öptükten sonra yanağımı yanağına sürttüm.
"Isıtacağım."