Korkak!

8.bölüm

Kucağında yastığıyla köşeye sinen Adel
dizlerini kendine çekti.
"Üşüyor musun?"
Bana doğru dönerken tırnaklarını yastığa bastırdı.
Sandalyeden kalkarak yanına ilerledim. Yaklaşıp elimi yüzüne koydum.
Üşümüştü.
"Neden söylemiyorsun güzelim?"
Dudaklarını ıslatırken saçlarını yüzünden çektim.
"Kıyafetin olmadığı için mi?"
Yutkundu.
"Üstümdekileri nereden buldun?"
"Gel hadi sana daha kalın kıyafetler giydirelim."
"Üstümdekileri nereden buldun ki? Devamı da mı var?"

"Bebeğim bunları düşünme. Sana sonra anlatacağım."
"Şimdi anlatmazsan giymeyeceğim."
"Üşüyüp hasta olursun."
"Anlatmanı istiyorum. Neden anlatmıyorsun?"
Yüzüne eğildim.
"Hasta olursan seni duşa sokarım."
Gözlerini gözlerime diktiğinde daha da yaklaştım. Kafasını geriye çekerken odama ilerledim. Kalın eşofmanımı aldım. Yanına geri döndüm. Elini uzattığında yüzüne eğildim.
"Kışın normalde taytın üstüne eşofman giyiyorsun. Taytının üstüne mi giydireyim?"
Ürperdi. Onu bu kadar iyi tanımamı beklemiyordu. Cevap vermediğinde ayak bileğini yakaladım.
"Nerede uyumak istersin?"
"O oda benim odamı andırıyordu."
"Senin için yaptırdım o odayı. Kıyafetlerin hepsi de senin bedenin."
"Orada mı uyuyacağım?"
"Nerede istersen?"
Eşofmanı bacaklarından geçirdikten sonra kalçasından da geçirdim. Kıkırdadı. Güzel gülüşünü duyduğumda kalbim tekledi.

"Neye gülüyorsun?"
Muzipçe sorduğumda gülmeyi bıraktı. Dudakları aralandı.
"Sadece öyle demen komik geldi. Parkenin üzerinde uyumak istesem izin mi vereceksin?"
"O kadar yer varken neden zeminde yatmak istiyorsun?"
"Yer kaplamak istemiyorum."
Şaşkınlıkla elimi koltuğun kenarına koydum. Üstüne daha çok eğildim.
"Ne demek yer kaplamak?"
"Sana yük oluyorum."
Kaşlarımı çattığımda ellerini yüzüne kapattı.
"Bakma öyle. Üzgünü-"
Elini öptüğümde sustu.
"Yanımda yatmak ister misin?"
Ellerini yüzünden çekerek gözlerini büyüttü.
"Dışarıda yağmur yağıyor o yüzden söyledim."
Kafasını dışarıya çevirip sesleri dinledi.

"Neden bunu yapıyorsun?"
"Ne yapıyorum?"
"Garip oluyorum."
"Ne kadar garip?"
"Ah, lütfen daha fazla yaklaşma. Ağlayacağım."
Kafamı biraz geri çektim. Ellerimi, göğsüne çektiği dizlerine koydum.
"Tamam. Uzaklaştım. Daha iyi mi?"
"Hmm hmm... daha iyi."
"Kucaklamamı ister misin?"
"H-Hayır. Yürüyebilirim."
Doğruldum. Elimi uzattım. Parmaklarımı tutarak koltuktan kalktı. Kanepenin üstündeki ayıcığını aldım. Odama ilerlerken koridordaki halıya takıldı. Sırtıma çarptı. Ona döndüm.
"Acıdı mı?"
"İyiyim."
Yatağa ilerledim. Elimi bıraktı. Durdu. Yatağıma ilerleyip yorganı açtım.
"Alçak yastıkları daha çok seviyorsun değil mi?"
"Hm hm..."
Beni onayladı. Yastığımı yana koyup yeni bir yastığa uzandım.

"Gel bebeğim."
Tedirgin oldu. Neden tedirgin olduğunu anladıktan sonra ona döndüm. Dudaklarımı ıslattım.
"Yanında yatmayacağım. Bu gece bir işi yetiştirmem gerekiyor. İçeride olacağım."
Yüzü başta rahatladı, sonra tekrar tedirgin oldu.
"Odadan çıkmamalı mıyım?"
İç çekerek kendimi rahatlattım.
"Hayır güzelim. Hayır bebeğim. Hayır meleğim."
Yanına ilerledim. Yanaklarını kavradım.
"Neden böyle düşünüyorsun? Esirim değilsin. Daha rahat olmaya çalış lütfen. Seni mutlu etmek için her şeyi yapmaya çalışıyorum."
Elinden çekerek yatağa ilerlettim. Yatağa oturdu. Tedirgin ve rahatsızca sırt üstü uzandı. Yorganı üstüne örttüm. Yatağın etrafından dolanıp yorganın üstüne yattım. Ayıcığı aramızda kalmıştı. Kafamı elime yaslayıp Adel'i izlemeye başladım. Yüzüme baktı. Yorganı sıkıca kavradı. Tırnaklarını batırdı. Stresliydi. Dudaklarını kemiriyordu.

"Neden ben?"