Korkak!

19.bölüm

Derin bir nefes alarak kafamı toparlamaya çalıştım. Adel bana zaman verdi. Ona anlatacağım demiştim ve anlayışlı davranıyordu. Saçlarını toplayıp ev topuzu yaptığında gülümsedim. Elini elimin üstüne koydu.
"Sigara içsem sorun olur mu?"
Sevmezdi. Sigara sevmezdi.
"İçebilirsin."
Elimi hafifçe sıktıktan sonra ayağa kalktı.
"Nerede? Getirmemi ister misin?"
"Şu ilk dolapta."
Parmak uçlarında yükselerek dolabı açtı ve paketi aldı. Önüme bıraktı.
"Abim de aynı markadan içiyor."
Camı ve balkon kapısını açtıktan sonra yerime oturdum.
"Üşümüyorsun değil mi Adel?"
"Sorun değil."
Üstü kalındı ama yine de kapüşonunu kafasına geçirdi.

Sigarayı yaktım ve derin bir nefes aldım.
"Abinle arkadaştık. Bir dönem... Ben ondan büyüğüm. Ona göz kulak olmuşluğum var. Bilgisayardaki fotoğrafları o anlardan kalma. Detaylarını veremem. O dönemlerde çok fazla yakındınız. Abinin yanından ayrılmıyordun. Çok tatlıydın. İlk başlarda şımarık bir kız çocuğu olduğunu düşünüyordum. Bir şey hissetmemiştim ve merak etmemiştim."
Cümleleri nasıl devam ettireceğimi bilemedim. Bir süre duraksadım.
"Abin bir gece bana geldi. Çok kötü durumdaydı. Babanla kavga etmişlerdi."
Lafımı kesti.
"Hayır, öyle bir şey olmadı. Babam ve abim hep iyiydiler."
Gözlerine baktım. Sinirle bakıyordu. Yalan söylediğimi sanmıştı.
"Sen kavga ettiklerinde evde değildin. Bilmiyorsun. Abin anlatmadı."
Kaşlarını çattı.
"Abim bana her şeyi anlatırdı."
"Sevgilisini dövdüğünü anlatmamıştı?"
Sendeledi.
"Ö-Öyle bir şey-"
"Yaptı."
Dudaklarımı ıslattım. Detaylı anlatıp anlatmamak konusunda kararsız kalmıştım. İlla ki öğrenecekti ama benden mi duymalıydı?

Sigaramı söndürdüm.
"Uyuşturucu kullanıyordu. Benden ona yardım etmemi istemişti. Aynı zamanda birkaç kişiye de satışını yapmıştı."
Yeni bir sigara yakarken elimle masada ritim tuttum.
"O sokaktaki adam uyuşturucu sattığı adamlardan biriydi. Abinin bu işlerden sıyrılmasına yardım ettikten sonra satış yapmayı da bırakmıştı. Nereden duyduysa senin kardeşi olduğunu öğrenmişti ve tehdit etmek için sana saldırmıştı."
O geceyi hatırlamamaya çalışarak tezgaha tutundu. Anlatmaya ara verdim.

"Kahve ister misin?"
"Belki anlattıktan sonra içebiliriz."
Sigaramı söndürürken dışarıdaki havaya baktım.
"Yağmur yağacak gibi duruyor. Beraber izleyebiliriz."
Kaşlarını çattı.
"Dışarı mı çıkacağız?"
Kafamı salladım.
"Birkaç planım vardı. Seni götürmek istediğim yerler... Hoşuna gideceğini düşünüyorum. Bu ev senin için çok kasvetli. Rahat olabileceğin başka bir yere gidebiliriz."
"İşlerin burada değil mi?"
"Ayarlayacağım. Burada kalmam için artık bir nedenim kalmadı. Belki işimi değiştiririm. Bu bir sorun değil."

Karşımdaki sandalyeye oturdu.
"Devam etmeni istiyorum. Sorularımı sonra soracağım."
Kafamı salladım.
"O gece seni kurtardıktan sonra içimde oluşan duyguları fark ettim. Gerçekten hoş bir kızsın. İlk başta sadece güzel olduğun için böyle hissettiğimi sandım. Ondan değilmiş. Ürkek bakışların, utanman, ağlarken göğsüme sokulman..."
Gülümsememi engelleyemedim. Elinin üstüne dokundum.
"Abini bahane ederek evinize girip çıkmaya başladım ama sen gelmediğin zamanlar uğruyordum sadece. Abin de senden çok bahsediyordu. Neşeli oluşundan, sakarlığından, bazı mantıklı kararlarından... Senin hakkındaki çoğu bilgiyi de ona sorarak öğrendim. Abine sana karşı bir şeyler hissettiğimi söylediğimde beni kendinden uzaklaştırdı. Yanına yaklaşmamamı yoksa..."
Saçlarımı karıştırdım.
"Neden bilmiyorum ama sana zarar vereceğini söyledi."
Kafası karıştı.
"Bana ilgi duyan sensin ama cezasını ben mi çekiyorum?"
Omuz silktim.
"Ceza çekmene izin vermezdim Adel. Biliyordu. Seni yalnız bırakmazdım."
"Sen ne yaptın?"
"Uzak durmaya çalıştım. Sadece uzaktan takip etmeye devam ettim."
"Odama da geldin?"
"Kendime engel olamıyordum Adel. Seni gördükçe daha fazla görmek istiyordum. Her saniyene ortak olmak, tüm mimiklerini aklıma kazımak istiyordum. Uyurken bile..."
"Duyguların nasıl bu kadar kuvvetlendi?"

"Anlayamazsın Adel. Bu duyguları yaşamadan anlaşılmıyor ama insanı çok aciz hissettiriyor."
Dediklerimi duyduğu anda ayağa kalktı.
"Hayır. Hayır Barkın."
Yüzümü kavrayarak eğildi.
"Sevgi acizlik değildir."
"Küçük düşürücü bir şey."
"Değil!"
Kafasını beni ikna etmek için hızla salladı.
"Barkın neden böyle düşünüyorsun?"
Sandalyemi geriye ittiğimde dizlerime oturdu.
"Barkın, sadece bu kadar takıntı olması..."
"Söylemiştim. Geçmişimin etkisinden dolayı ama sana olan sevgim gerçek. Buna eminim."
"Aşık mısın?"