Korkak!

22.bölüm

Arabamızın önünde Adel'i göremeyince etrafa bakındım. Ara sokaktan bir çığlık geldiğinde poşetleri elimden atarak oraya doğru koştum.
"O p*çin yanında rahat olacağını mı sanıyorsun?! Hala eve dönmediğine göre mutlusun! Seni rahat bırakmayacağım!"
"B-Beni evden kovdun."
Tokat sesi sokakta yankılanırken sonunda varabildim.
"Uzak dur!"
Abisi Adel'in yakasına yapışmış tokat atıyordu. Hızla yanlarına gidip abisinin tişörtünü kavradım ve kafa attım.
"Adel iyi misin?"
Kolunu tutup kalkması için destek olurken yediğim yumrukla birlikte sendeledim.

"Seni şerefsiz..."
"Kardeşime yan gözle bakan sensin."
Adel'i arkama aldıktan sonra sert bir yumruk geçirdim. Yere düştüğünde karnına sert bir tekme attım.
"Uzak dur Adel'den!"
"Abisiyim. Yaklaşırken sana sormayacağım."
"Soracaksın."
Yerden kalkamayacağı belliydi. Adel ile ilgilenmem gerekiyordu. Elini sıkıca tutarak çekmeye çalıştım. Abisine odaklanmış acı içinde kıvranmasını izliyordu.
"Hadi, Adel."
Sokaktan çıkıp arabaya ilerledik.

"Üzgünüm."
"Şştt... sorun yok Adel."
Adel ağlıyordu. Arabaya bindirip poşetleri topladım ve arka koltuğa koydum. Sürücü koltuğuna geçer geçmez Adel elimi kavradı.
"G-Gerçekten onu gördüm ama ben gitmedim. O yanıma geldi."
Torpidomda malzeme var mı diye baktım. Hiçbir şey kalmamıştı. En azından dudağındaki kanı silseydim iyi olurdu.

Koltuğumu geriye çekip Adel'e uzandım. Belini sıkıca kavrayarak kucağıma çektim. Şiddetli bir şekilde hıçkırıyordu. Göğsü göğsüme sertçe çarpıyordu. Yüzünü okşadım.
"Sana inanıyorum Adel. Geçti artık. Canın yanıyor mu?"
Adel'in titreyen dudakları büküldü. Kafasını iki yana salladı.
"Acımıyor."
Dudağından akan kanı kazağımla silmeye çalıştım.
"Eve gidince pansuman yapacağım. Lütfen sabret."
"B-Ben sana söylemeli miyim emin olamadım. Bana bir şey yapacağı aklıma gelmedi. Canının acımasını istemedim."
Ellerini yanaklarıma koyup okşadı. Abisinin yumruk attığı kısım kızarmış olmalıydı. Bu yüzden gördükçe daha çok ağlıyordu.

"Canım acımıyor Adel."
"Sana çok sert vurdu."
"Sorun değil. Hissetmed-"
Yanağımı öptü. Birçok kez... Canımın acımamasına dikkat etti.
"Üzgünüm. Gerçekten üzgünüm."
Saçlarını geriye ittim.
"Ağlamayı bırakırsan seni affedeceğim Adel."
Adel yüzünü kuruladı. Hala ara ara hıçkırıyordu. Ağladığı için mutsuzdum. Ne güzel mutlu ilerliyorduk. Böyle bir olayın yaşanacağını tahmin ediyordum ama bu kadar yakın zamanda değil.

"Onun sana bir daha zarar vermesine izin vermeyeceğim bebeğim. Merak etme. Her şeyi halledeceğim."
"Beni rahat bırakmayacağını söyledi."
Ağzımdan küfür çıkacakken dudaklarımı birbirine bastırdım. Adel yumruk yaptığım elimi iki eliyle kavradı. Okşadı.
"Elin de acımış."
Parmaklarımı açtıktan sonra elimi öptü. Yüzüme baktı. Doğruldu.
"D-Dudağın da acıdı mı?"
Kararsızca yüzüne baktım.
"Dudağıma darbe aldığımı sanmıyorum."
Parmağını dudağıma koydu.
"Acımış gibi görünüyor."
Hafifçe gülümsediğinde demeye çalıştığı şeyi anladım.
"Belki biraz acımış olabilir. Seninki de acıyor değil mi?"
Alt dudağını büktü.
"Çok."
"Çok mu acıyor?"
"Çok..."
Kafasını bana uzattı. Gözlerini kapadı.
"Beni delirteceksin."

Korkuyla geri çekildi ve gözlerini açtı.
"Barkın, yanlış bir şey-"
"Hayır. Hayır."
Yanlış anladığını fark edince nasıl toparlayacağımı bilemedim.
O kadar güzelsin ki kalbim patlayacak gibi oluyor. Seni öpmeyi her aklıma getirdiğimde zihnim bulanıklaşıyor. Senden başka bir şey düşünmüyorum. Uyurken bile seni düşünüyorum. Bu yüzden delirmiş gibiyim.

"Sana olan hislerimle başa çıkamadığım için delirecek gibi oluyorum. Sana zarar vermek veya hızlı giderek seni zorlamamak için kendimi sakinleştirmeliyim."
Gülümsedi. Dudaklarımı hafif ve hızlı bir şekilde öptü.
"Sorun değil Barkın. Hislerini belli edebilirsin."
Kucağıma düzgün bir şekilde oturdu. Adel kendini bana doğru yaklaştırdı. Koltuğumu arkaya yatırdım. Karnıma oturdu. Yüzümü kavrayıp dudaklarımı öperken kazağını sıktım. Bir elim kazağının içinden girip çıplak sırtını okşadı. Ateşli bir şekilde öpüşürken inledi. Kalçalarını oynatarak karnıma sürtündüğünde dudaklarım aralandı. Alt dudağımı kavradı.
"Onun dediği gibi biri değilsin Barkın. Sana inanıyorum. Sen iyi birisin."
Dudaklarıma fısıldarken yutkundum.
"Bana inanmalısın Adel. Ben iyi biriyim. Sana karşı hep iyi olacağım."

Dudağının kenarındaki yarayı öptüm. Kanların iz bıraktığı yüzünde öpe öpe gezindim. Çenesinin altını öptükten sonra inledi. Kazağımı sıktı. Bir elimi kalçasına koyup sıktığımda karnıma sürtündü. Boynunu öptüğümde ürperdi. Nefes nefese bir şekilde yükseldiğinde kafasını arabanın tavanına çarptı ve inledi. Doğruldum. Kucağıma oturduğunda tam da o bölgeye denk gelmiş oldu. Göz göze geldik.