Korkak!

11.bölüm

Tedirgince dudaklarını kemirdi. Kolumu kaldırdım.
"Çekiniyor musun?"
Yutkundu. Geriye doğru adım attığında doğrulup bileğini kavradım.
"Adel, lütfen."
Dudaklarını bükerek bileğini çektiğinde bakışlarımı kaçırdım. Bileğini bıraktığımda birkaç adım daha geriye gitti. Benden uzaklaşıyordu. Moralim hayli bozulmuştu.

Biraz önce uyuyalım dediğinde odama gitmeyi isteyip istemediğini sorduğumda tedirgin olmuştu. Sonra koltuğu işaret edince beraber uyuyabileceğimizi düşünmüştüm. Yanılmıştım.

"K-Kızdın mı?"
Sorusuyla birlikte hızla toparlandım.
"Hayır bebeğim. Neden kızayım?"
Tedirgince yanıma yaklaşıp oturdu. Benden uzaklaştığında dudaklarımı birbirine bastırdım. Ellerini dizlerine vurdu ve bana baktı.
"Y-Yatmak ister misin?"
Sorusuna karşılık şaşırdım. Adel'in masum bakışları yüzümü incelerken neden benden uzaklaştığını anlamıştım. Dizlerini yatmama izin veriyordu. Kafamı dizlerine yasladığımda elini yanağıma koydu. Bacaklarımı koltuğa uzatıp rahatça yerleşirken dudaklarını ısırdı.
"Rahatsız mısın?"
Dizini ovuşturup yüzüne baktım. Aşağıdan bakmak çok garip hissettirmişti.
"Gayet rahatım Adel."
"Sevindim."
Saçları önüne düştükten sonra buklelerine dokundum.
"Ben de sevindim."
Kıkırdadı.

Gözlerimi yumduğumda saçlarıma dokundu. Okşadı. Parmaklarını saçlarımın arasından geçirdi. Yanağıma dokundu. Elini yanağımdan çektiğinde elini tuttum. Sıktım. Elini tekrar yanağıma koyup gözlerimi araladım.
"Sakalların batıyor."
"Sevmedin mi?"
Kafasını olumsuz anlamda salladı. Doğrulup ona doğru döndüm. Yüzüne doğru eğildim. İki elini kavrayıp yanaklarıma koydum. Sakallarıma dokundu. Okşadı.
"Sakallarımı kesmemi ister misin?"
"B-Bilmiyorum. Sen karar vermelisin."
"Sakallarımı sevmiyorsun değil mi?"
Suskunlaştı.
"Sana yakışıyor."
"Eline batıyor."
"Olsun. Sana yakışıyor."
"Kalsın mı?"
"Hm hm... Kalsın."
"Tamam."
Aklına bir şey takıldı. Dudaklarını ıslattı.

"Kesmeni isteseydim kesecek miydin?"
"Evet. Hemen şimdi kesecektim."
Hafifçe gülümsedi.
"Tamam."
Bunu o kadar tatlı söyledi ki yemek istedim. Kafasını kaldırdı. Havaya baktı.
"Bugün işin var mıydı? Hiç uyumadın."
"Sadece akşam dörtte uyanmam gerekiyor."
"O zaman uyu. Seni uyandıracağım."
Sehpanın üstündeki saate baktı. Kafamı tekrar dizlerine koydum.
"Uyuyacağım."
"İyi uykular."
Ellerini yüzümden çekerken gözlerimi araladım.
"Dokunabilirsin. Uykumda hissetmem."
"Olmaz."
"Saçlarıma dokunabilirsin."

Gözlerimi kapatıp kıpırdanırken on dakika boyunca hareketsiz kaldım. Uyuduğumu düşünen Adel ellerini saçlarıma koydu. Bunu başta narince yaptı. Uyuduğumu fark ettiğinde hareketleri daha rahat bir hal aldı. Yüzüme dokundu. Saçlarımı okşadı. Alnımı, gözlerimi, kirpiklerimi okşadı. Dokunuşları tenimi yakıyor gibi hissettim. Parmaklarını dudağıma koyunca araladım. Panikle geri çekti. Yüzümü dikkatlice inceledi. Uyanmadığımdan emin olduktan sonra tekrar dudaklarıma dokundu. Parmağını gezdirirken aklıma gelen şeyle birlikte gülmemek için kendimi zor tuttum. Alt dudağıma dokunduğunda hızla ağzımı aralayıp parmağını ısırdım. Adel panikle zıplayıp çığlık attı.
"Barkın!"
Gülümseyerek gözlerimi açtığımda kaşlarını çattı.
"Neden korkuttun?"
Dudaklarını büzünce kahkaha attım.
"Çok mu korktun?"
Kafasını salladı.
"Beklemiyordum. Üzgünüm."
Üzgünce bakınca anlayamadım. Kafam karıştı.
"Neden üzgünsün? Ne oldu?"
"Yüzüne dokundum. Rahatsız olduğunu düşündüm. Uyurken yapmamalıydım."
"Adel ne istiyorsan onu yap. Rahatsız olmadım."

Dışarıdaki güzel havaya baktım.
"Yürüyüş yapalım mı?"
"Uyumadın!"
Bağırdığında doğruldum.
"Uykum kaçtı."
Koltuktan kalkıp gerindim. Koltuktan kalkıp üzerini düzeltti.