Futbol /texting

36

Dudaklarını dudaklarımdan çekince boşluğa düşmüştüm. Dudaklarının yeri dudaklarımdı ve hiç ayrılmamalıydı. Kendini hızlıca geriye atmıştı.

"Ben ben çok özür dilerim gerçekten off özür dilerim Bul-"

Bu sefer onun lafını benim dudaklarım bölmüştü. Yanına yaklaşmış ve dünyanın 8. harikası olan dudaklarına temas etmiştim. Suyun soğukluğunu unutmuştum çünkü Alinin dudakları yeteri kadar sıcaktı. Alin ilk başta hareketsiz kalsa da sonra öpüşüme karşılık vermişti. Bir süre sonra ikimizde yavaşça ayrılmıştık. Ben gülümserken Alin utanmış gibiydi. Gözlerini gözümden kaçırıyordu.

"Gidelim mi"

Cevap vermemi beklemeden hızlıca yürümüştü. Ben hala sırıtıyordum. Acayip güzel bir histi. Karnımda bir şeyler oluyordu. Bağırarak Aline aşık olduğumu söylemek istiyordum. Bağırarak şarkı söylemek istiyordum. Haykırmak istiyordum.

Alin hala hızlı hızlı yürürken nereye gittiğini bilmiyordum. Bence o da bilmiyordu. Yerdeki tshirtimi almıştım. Alin ise sonunda durmuş bana dönmüştü. 32 diş sırıtarak yanına gittim.

"Nereye gidiyorsun?"

"Bilmiyorum"

Mırıldanmıştı. Hala utanıyordu.

"Arabam şu tarafta gel"

Kafasını sallamış beni takip etmeye başlamıştı. Çok tatlıydı. Arabanın yanına gelince Aline dönmüştüm.

"Arabada yedek sweat ve şortum var. "

Arabadan aldığım poşeti uzatmıştım.

"Islak kıyafetlerini poşete koy istersen."

Sweati ve şortu uzatmıştım.

"Biraz büyük olabilir ama hasta olmandan iyidir"

"Ama seninde üstün yaş"

Elimdeki tshirti havaya kaldırmıştım.

"Tshirtim kuru. "

Biraz önce verdiğim şortu uzatmıştı.

"Bu sweat zaten bana uzun olur şorta gerek yok. Sen giy"

Kafamı sallayıp şortu almış arabanın diğer tarafına geçmiştim. Şort ve tshirtimi giymiş yeniden Alinin yanına gitmiştim. O hala üstünü giyinmemişti.

"Hala giyinmedin mi?"

Kafasını kaldırıp bana bakmıştı.

"Ben nereye gideceğim?"

"İstersen eve bırakırım ya da Kaan egelerde demiştin oraya bırakabilirim. Sen nereyi istersen"

"Eve gitmek istemiyorum. Egelere de gidersem 2 saat soru soracaklar abime evdeyim dedim ben. Merve de yarın geliyor evinin anahtarı var ama evde. Kısacası benim şuan gidebileceğim bir yer yok"

Derin bir nefes alıp vermişti.

"Hayır var."

Gözleri yeniden gözlerimi bulmuştu.

"Neresi var?"

"Benim evim. Yani benim evim senin evin. İstiyorsan ben eve gelmem seni bırakır Alilere veya Emir'e giderim. Nasıl rahat edeceksen farketmez. Ama senin gidecek bir yerin var Alin. Ben varım. Hep olacağım.Tamam mı?"

"İyi ki varsın."

Kollarını açıp sarılmak için yanıma yaklaşmıştı ama sonra bir anda durup geri çekilmişti.