Futbol /texting

37

"Al bilgen senin olsun dedin ya. Boşver Bilgeyi. Sen benim ol. Ben senin"

____

"Bulut uykum var"

Gerçekten ne dediğimi algılayamıyordum. Ne alakaydı şuan uyku. Bende biraz mallık vardı galiba.

"Tamam hadi geç yat"

Biraz önceki söylediği söz kulaklarımda yankılanıyordu.

"Sen benim ol. Ben senin"

AAAAĞ BULUTTTTT.

"Yatıyım"

Bulutun yatağına doğru adımlarken odanın ne kadar güzel koktuğunu düşünüyordum.

"İyi geceler sana"

Bulut odanın ışığını kapatıp çıkmıştı. İyi geceler bile dememi beklemeden... Haklıydı aslında. Sıkılmıştı belkide. Doğaldı sıkılması. Bekletiyordum onu resmen. Umutla çabalıyordu o da. Ben Bulutu gerçekten seviyor muydum? Bu sorunun cevabını bulamıyordum ve gerçekten sevmediğim birisi ile sevgili olmak en son isteyeceğim şeydi. Karşı tarafı kandırmak olurdu bu.
Bulut farklıydı diğer insanlardan. Kendimi iyi hissetmeme sebep oluyordu. Yanındayken zaman akıp gidiyordu. Bana değer veriyordu. Benim için bir şeyler yapıyordu. Bulut beni gerçekten seviyordu. Yani umarım. Ben? Bence bende gerçekten seviyordum.

Buluttan

Sevdiğiniz kız için çok çabaladığınız halde bir şey olmuyorsa ne hissederdiniz? Kendimi çok çaresiz hissediyordum. Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum artık. Ne yapmam gerekiyordu. Akışına mı bırakmalıydım. 1 saattir yattığım koltukta tavanı izleyerek bunu düşünüyordum. Ben daha ne yapmalıydım?

Aklıma Coffee gelmişti. İlk defa yatarken yanıma gelmemişti. Sessizce ayağa kalktım. Mutfağa baktığımda yoktu. Tek tek diğer odalara bakmıştım ama yoktu. Tek bakmadığım kendi odam kalmıştı. Alini uyandırmamak için yavaşça odaya girmiştim. Coffee Alinin yanında yatıyordu. Manyak oğlum benim. Geldiğimi anlayıp kafasını kaldırmış bana bakmıştı. Çok tatlılardı. 24 saat onları izleyebilirdim. Alinin üstüne örtüyü örtüp fotoğraflarını çekmiştim. Hayran kalmamak elde değildi. Hayatımda gördüğüm en güzel manzaraydı. Derin bir nefes almış odadan çıkmıştım. Koltuğa yatmış gözlerimi kapatmıştım.

__

Kulaklarıma gelen telefon sesi ile gözlerim aralanmıştı. Telefonuma baktığımda çalmıyordu. Saat 7.44 dü. Boş boş halıya bakarken yeniden çalan telefonla yavaşça ayaklanmıştım. Alin'in telefonu olmalıydı. Odaya girdiğimde Alin ve Coffee hala uyuyordu. Alin'in telefonu ise ısrarla çalıyordu. Telefonu elime aldığımda arayan kişiye bakmıştım. Beyaz kalp ile kayıtlıydı. Alini uyandırmak istemiyordum. Yorgundu. Ama telefonu da açamazdım. Arayan kişi ısrarla arıyordu önemli bir şey olmalıydı. Yavaşça Aline seslenmiştim ama asla etki etmemişti. Elimi kolun koymuş yine yavaşça sarsmıştım. Gözleri aralanmış beni bulmuştu.

"Telefonun çalıyor"

"Abimdir boşver"

Mırıldanarak arkasını dönmüştü.

"Önemli olabilir sürekli arıyor. Beyaz kalp ile kayıtlı"

1-2 dakika cevap vermemiş sonra hızlıca dönmüştü. Yatakta doğrulmuş telefonu elimden almıştı.

"Aaaaa ben unuttum ya"

Telefonu açmıştı.

___

Alinden