SON MANOLYA KOKUSU

24.BÖLÜM : KURALLAR VE KURALSIZLAR

Duman - Her Şeyi Yak

Gökhan Türkmen -Mahşer

🌺

YAZARDAN

Saniyeler geçtikçe umutlar tükeniyor, saniyeler geçtikçe canlar daha çok yanıyor, saniyeler geçtikçe korku daha çok bedeni sarıyor, saniyeler geçtikçe çiçekler soluyor, saniyeler geçtikçe hasar riski yükseliyordu.

Doğuş doktor asla parmaklarını çekmeden durmaksızın Manolya'ya kalp masajı yapmaya devam ediyordu. Onun için düşünmeyi bırakmıştı resmen. Tek bildiği onu kurtarmak, onun kalbini attırmaktı. Sırf bu yüzden tek bir göz yaşı bile akıtmıyordu. Çiçeğini kurtarmalıydı.

İnatçıydı. Bir şeyi isterse onu oldurmadan bırakmazdı. Şuanda tek istediği onu kurtarmaktı ve bunu başarmanın pahasına her şeyi yapardı. Bu zamana kadar inat ettiği her şeyi başarmıştı ve bunu da başarmak istiyordu.

Baskılarını durmadan ısrarla devam ettiriyordu. Hala umudu vardı. Onun için her zaman umudu olurdu. Umudu bittiği an, işte her şey o an biterdi çünkü.

Üç dakika olmamıştı henüz. Dakikaları düşünüp aklını dağıtamazdı. Tek düşündüğü şey onun kalbini attırmak olmalıydı. Yerde ölü gibi yatan kadını yaşamına döndürmek olmalıydı.

Bir elini hemen tekrar alnına koydu. Başını hafifçe yukarı kaldırdı. Alnına koyduğu elinin baş ve işaret parmağıyla burnunu kapattı. Bir soluk alarak üzerine eğildi. Dudaklarını Manolya'nın dudaklarının arasına alacak şekilde yerleşti. Diğer eliyle dudak çevresini kapatıyordu. Kendi nefesinden tekrar iki kere ona verdi.

Tekrar dikleşerek kalbine baskılarına devam etti. Nefes bile almadan onu yaşatmak için uğraşıyordu. Arada aldığı nefesler sadece nefessizlikten ölmemek içindi, dolayısıyla ölürse onu kurtaramazdı. Sesler geliyordu ama hiçbirini algılamıyordu.

"Hadi hadi hadi! N'olursun lütfen..." Esma'ya ait ses.

"Allah'ım lütfen yaşasın..." Bayar'a ait ses.

"Ölmesin. Ölmemeli..." Burak'a ait ses.

"Ay çok kötü..." Firdevs'e ait ses.

Elleri tekrar kalbine gittiği an bir hareketlenmeyi hissettim. İçten bir hareketlenmeyi. Gözleri açılmak üzereyken anında eğilerek kalp atışlarını dinledi. Atıyordu. Çiçeği solmamıştı. Doğuş doktor çiçeğinin solmasına izin vermemişti. Onu hayatına döndürmüştü.

Doğuş doktor dikleşmeden ömrü boyunca susmamasını istediği ninnisini dinledi. Yüzünde gülümseme oluşurken bağırdı. "Atıyor! Manolya yaşıyor!"

Sadece bir saniyeliğine sessizlik oldu. Hemen ardından hep bir ağızdan sevinç bağırışları yükseldi. Etrafta neşeli gürültüler oluşurken herkes bir anda bulduğu ilk insana sarılmaya başladı yada bulduğu en yakın gelen insana. 

"Vallahi mı lan?" Bayar'ın sevinçle haykırışı ve hemen ardından bir anda yanında bulunan Gümüş'e sıkı sıkı sarışı.

"Yaşıyor! O ölmedi!" Esma'nın Fatih'e sıkı sıkı sarılırken sayıkladığı sözler. 

"Arkadaşımız yaşıyor!"  Volkan'ın Firdevs'i kolunun altına alırken söylediği neşe içindeki sözcükleri. "Neler oluyor anlamıyorum ama sanırım gerçekten yaşıyor..." Firdevs'in yorgun sesi.

Doğuş gözleri kapalı bir şekilde kalp atışları olan ninnisini dinlemeye devam etti. Şuan için ondan mutlusu olamazdı. Şu mutluluk gösterisi yaparak mutluluğunu belli eden insanlardan bile mutluydu şuan. Manolya çiçeğini yaşatmıştı çünkü.