Bir Seri Katilin Günlüğü - Uyanış (Kitap olarak yayınlandı)

07 Mayıs 2006

07 Mayıs 2006

Sarhoşken yazmamam gerekir. Çevremdekiler içince farklı bir insan olduğumu söylüyorlar. Yalan! Ayıkken farklı bir insanım asıl.

Ayıkken insanların görmek istediği ama benim asla olmak istemediğim bir adamım. Gerçek kimliğim gizleniyor. O yüzden sevmediğim insanlarla içmiyorum. Onlar gerçek beni hak etmiyorlar. Her zaman gittiğim barın da en güzel yanı bu ya. Olduğum gibiyim. Orada Leyla'nın kocası değilim. Ya da çocuklarımın babası. Veya Murat'ın kuzeni. Olduğum gibiyim. Olgun, yakışıklı, eli açık.

Berna diyor ki içince çok komik biri oluyormuşum. Ama esprilerimin şişeden geldiğini sanmıyorum. Bence benim esprilerimi kolayca anlayamıyor insanlar. Hatta rahatsız oluyorlar. Bazen insanlarla dalga geçerek espriler yapmam rahatsız ediyor olabilir. Ama benim barımda bu böyle değil.

Neden bu yolu izliyorum, bilmiyorum. Bundan sonra nasıl bir yol izleyeceğim daha önemli hatta. Ne yaptıysam kendime yaptım bu zaman kadar.

Öğleden sonra kendimi toparlayıp Aslan'ın yanına gittim. Onunla mantıklı ve sakin bir konuşma yapacaktım. Beni görmek istemedi. Ben yine de sabırlı bir şekilde sadece birkaç dakika istediğimi belirttim. Bu piçin 5 dakikasını rica etmek son derce aşağılayıcı bir durumdu benim için.

En uyumlu halimle karşısındaydım. Oraya giderken yolda ne söyleyeceğimi ve nasıl tavır alacağımı resmen ezberledim. "Efendim," diye söze başladım. O piçe efendim diye hitap ettiğim için asla kendimi affetmeyeceğim. "Eğer size ve hastanemize bilmeden bir zarar verdiysem çok özür dilerim. Hatamın farkındayım ve sizden çok özür diliyorum." Ağzımdan dökülen kelimelerin bıraktığı tat iğrençti ama yüz ifademden hiçbir şey anlaşılmıyordu. Rol yapmayı iyi beceririm.

"Efe Bey," dedi bana, karşımda hindi gibi kabararak, "Hastanemde her zaman üst düzey ve disiplinli doktorlar görmek isterim. Siz disiplinsiz tavırlarınızla bu kuralı çiğnediniz ve en ağır cezayı hak ediyorsunuz. Bugün itibariyle 2 ay boyunca ameliyat etmenizi yasaklıyorum. Ve uzaklaştırma cezanız bitene kadar da sizi bu hastanenin çevresinde dahi görmek istemiyorum."

Yıkılmıştım. Hastalarıma ne diyecektim? İki ay ne demek? Sakinliğimi koruyarak, bu durumu kendisine izah ettim. Beni başından savarcasına, bu saçma tartışma için daha fazla vakit ayıramayacağını söyledi.

Kontrolümü kaybettim. Orospu çocuğunun yakasına yapışarak yere serdim iti. Ne söylediğimi hatırlamıyorum ama onun boğazını sıktığım o kısa sürede yüzünün aldığı o ifade gözümün önünden gitmiyor. Onu öldürmek istiyordum. O da bunun farkındaydı.

O anda bittim.