Bir Seri Katilin Günlüğü - Uyanış (Kitap olarak yayınlandı)

09 Mayıs 2006

09 Mayıs 2006

Dün gece bardaydım yine. Belki de son defa. İçeri girdiğimde herkesin bana baktığını hissettim. Bora yoktu. Acaba benimle karşılaşmamak için mi gelmemiş diye düşündüm. Fırat oradaydı. Gerçi o iş çıkışlarında hep gelirdi buraya. Bana karşı yine samimiydi ama eskisi gibi değildi sanki. Çizgiyi ben aştım. O sürekli etrafımızda hastanede çalışanları süzüyordu. Benimle görünmekten dolayı çok tedirgindi. Zengin bir ailenin çocuğu olmasına rağmen, hâlâ Aslan'la geçinmek durumundaydı.

Berna izinliydi. O benimle sohbet ederdi. O bana karşı her zamanki gibi davranırdı. Sadece bir kadeh içtikten sonra ayrıldım. Kendimi iyi hissetmiyordum. Hastanedeki yalakalarla bir akşam geçirmek bana bir şey katmayacaktı.

Heyecana ve sesli müziğe ihtiyacım vardı. Bu saçma düşünceleri kafamdan uzaklaştırmalıydım. Böylece geceye akmaya karar verdim. İstiklal Caddesi'ndeki mekânlara gitmeye karar verdim. O tip mekânlarda kimse kimin ne olduğuna bakmaz, sadece eğlence arar.

Bu tip barlarda insanlar eğlence peşinde. Alkolün etkisiyle yeni tanışmalar peşindeler. Bakışmalar gülüşmeler falan. Ama onları izlemek eğlenceliydi. Ben de öyle yapıyordum. Gülüyorlardı, dans ediyorlardı ve bağrışıp tepiniyorlardı. Benim mesken tuttuğum bar buraya kıyasla kahvehaneyi andırıyordu.

Sadece birkaç hastam vardı bugün. Dün gecenin ve alkolün bıraktığı acımasız etkiyi uyuyarak atlattım. O barlarda verilen ucuz içkileri içerseniz sabahına benim gibi olursunuz. Gazete okumak, radyo dinlemek, biraz nette takılmak haricinde içmekten başka bir şey yapmadım.

Kuzenim Murat aradı, benimle yarın Kadıköy'de öğle yemeği yemek için buluşmak istedi. Umarım Aslan'ın bana dava açacağı anlamına gelmiyordu bu durum. Hayır, bunu yapamazdı. Bu sefer hastane için kötü bir reklam olurdu bu.

Murat'ın niçin aradığını merak ediyordum. Beni hiç aramazdı. Onu sadece özel günlerde görürdüm. Yıldızımız hiç barışmadı sanırım. İkimiz de işimiz sebebiyle çok yoğunuz. Tüm aile yılda iki kere bayram tatilinde bir araya gelirdi. Ama nedense bir kopma oldu herkeste. Niye bilmiyorum.

Bu akşam çıkmalıyım. Muayenehanede daha fazla tıkılıp kalamam. Sanırım yine İstiklal Caddesi'nde takılacağım. En azından orada tanınmıyorum. Kimse Aslan'a yaptıklarımdan dolayı beni yargılamayacak.