Jimin ve Taehyung iyi anlaşamazlardı ta ki on yıl sonraki hayatlarına zaman yolculuğu yapıp otuz yaşındaki hallerinin yerine geçene kadar. İkisi de, evli oldukları bu geleceğe yabancıyken iki de küçük çocukları olduğunu öğrenmişlerdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2032
Telefonun yüksek sesi rahatsız edici bir şekilde çalarken Taehyung telefonu sessize alıp cebine koymuştu. İkizlerin kahkaha sesleri arasında onları salıncakta sallıyordu. Namjoon'un sabah ona emanet ettiği köpeği de az ilerde koşturup çocuları daha da mutlu ediyordu.
Jimin sabah dans stüdyosuna giderken Taehyung çocukların yanındaydı. Bakıcı yanlarında olsa da Taehyung onlarla vakit geçirmeyi sevdiği için yanlarında duruyordu. Kook salıncakta ayaklarını çırpıp Taehyung'dan onu indirmesini istemiş köpeğin yanına gidip topu ona atmıştı. Gguk ise salıncakta kalıp onları uzaktan izlemeyi tercih ediyor oyunlarına kahkaha sesleri ile katılıyordu.
Taehyung telefonunun tekrar çalması ile bıkkınlıkla ekrana bakmıştı. Arayanın Jimin olduğunu görünce ise telefonu açmıştı. Kendini izole ettiği için kimse ile iletişim kurmuyordu. Sadece Namjoon ve Jimin'in telefonuna bakıyor ve acil durumlar için bakıcı evde değilse onunla iletişim kuruyordu.
Telefonu kulağına dayayıp önce karşı tarafın konuşmasını beklemişti. Jimin'in nefes nefese sesini duymuştu. Esmer, diğerinin işi sadece yöneticilik olsa da dans etmeyi sevdiği için stüdyoda çalıştığını biliyordu.
"Taehyung insanların telefonuna cevap vermediğin her an senin sekreterinmişim gibi beni arıyorlar."
Arkadan gelen seslere bakılırsa Jimin pratik odalarının hemen dışındaydı.
"Sen de onların telefonuna cevap vermezsen ikimizin de problemi kalmaz."
Jimin'in sesli iç çekişi duyulmuştu.
"Burada sorumluluklarımızın olduğunu hani kabul etmiştik. İnsanlar sana ulaşamazsa nasıl sorumluluklarını yerine getireceksin."
Jimin esmerin aksine hem iş yerine gitmiş hem ailesini ziyaret etmiş hem de her şey yolundaymış gibi insanlarla iletişim kurmaya devam etmişti. Taehyung ise sınırlı iletişimi dışında tamamen kendini eve kapatmış bu hayata adapte olmayı reddetmişti.
"Çocuklara bakıyorum, başka önemli sorumluluğum olduğunu da düşünmüyorum." Bakıcının yanına gelip Gguk'u sallaması ile Taehyung salıncakların yanından ayrılıp evin bahçesindeki sandalyelerden birine oturmuştu.
"İşin de senin sorumluluğun, evden çıkman için ısrar etmiyorum beni ilgilendirmez, ama en azında işine devam etmelisin."
"Ne zaman resim çizeceğime ben karar veririm."
"İşte o öyle değil, menajerin aradı sergi için çalışmalarının gidişatını kontrol etmesi gerekiyormuş ama sana ulaşamamış."
Taehyung etrafta gezdirdiği gözleri ile çocuklara bakmıştı. Eve kimsenin gelmesini istemiyordu. Oturduğu sandalyede kaymış bıkkınca ayaklarını sallıyordu.
"Çok iyi ilerlediğimi söyle, gelmesin kimse." Huysuz çıkan sesi ile mırıldanmıştı.
"Asistanın değilim dedim, ayrıca hiç çizim de yapmadın bırak gelsin belki yönlendirir seni, en azından buradan gidene kadar uğraşacak bir şeyin olur."
