Jimin ve Taehyung iyi anlaşamazlardı ta ki on yıl sonraki hayatlarına zaman yolculuğu yapıp otuz yaşındaki hallerinin yerine geçene kadar. İkisi de, evli oldukları bu geleceğe yabancıyken iki de küçük çocukları olduğunu öğrenmişlerdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2032
Taehyung Jimin'in dans stüdyosuna gitmemesi gerektiğini düşünse de Jimin evden çıkarken bir şey dememişti. Amacı Jimin'in hayatını kısıtlamak değildi sadece hastalık olaylarından sonra biraz kuruntulu hale gelmişti. Jimin evde olmadığında da onu merak etmeden duramıyordu. Tüm gün her şeyin iyi olacağını ve aşırı tepki verdiğini kendine hatırlarmış kafasını uzaklaştırmak için resim çizmişti.
Saat beşe gelirken Taehyung sonunda çizim odasından çıkmış çay yapmak için mutfağa geçmişti. Telefonu üst üste titrediğinde mesajlara bakmıştı. Yazan Jimin'di
Jimin: Taehyung
Müsaitsen yarım saate dans stüdyosuna gelebilir misin
Taehyung: Bir problem mi var, iyi misin
Jimin: İyiyim, sevgilimi iş yerine çağıramaz mıyım
Seokjin hyung her gün Hoseok hyungu almaya geldiği için kıskanmışımdır belki
Taehyung: :( Beni mi özledin
Jimin: Olayı ele alış şeklini sevdim ;
Gelecek misin?
Taehyung: On dakikaya evden çıkıyorum.
Taehyung Jimin'in dans stüdyosunu ilk defa görecekti. Açıkçası merak ediyordu, ayrıca Jimin'i dans ederken görse kesinlikle büyük bir artı olurdu. Üstünü değiştirdikten sonra arabasına binmişti şimdi sorun konumun onda olmamasıydı. Jimin'in konumu kaydettiğini umarak haritaya bakmıştı, konum kayıtlıydı. Mesafe uzak değildi arabayla on dakikada gidebileceği bir mesafedeydi.
Trafiğe takılmadan on dakikada dans stüdyosuna varmıştı. Beklediğinden de büyük bir stüdyoydu. Bahçede omuzlarında çantaları olan birçok öğrenci vardı. Derslerin bittiği saatlerdeydiler.
Jimin'e haber vermek için telefonu çıkardığı sırada birinin omzuna dokunması ile irkilerek geri adımlamıştı. Arkasını döndüğünde Seokjin'in tanıdık yüzünü görmesi ile korkunun yerini bir gülüş almıştı. "Ah, gerçekten her gün Hoseok hyungu almaya gelmen bir efsane değilmiş."
Seokjin'de onun gibi gülerken Taehyung'un omzuna attığı eli ile onu binaya yönlendirmişti. "O lisede ben de üniversitedeyken her zaman benden erken çıkıp çıkışta yanıma gelirdi büyüdükçe işlerimiz bu alışkanlığa engel olmaya başlasa da vakit buldukça birbirimizi iş yerinden almayı severiz. Birlikte yolculuk yapacak çok vaktimiz olmadığı için bu şekil telafi ediyoruz."
Taehyung bu alışkanlığı hoş bulmuştu. Yorucu bir günden sonra sevdiğin insanı görmek için beklemen gerekmemesi kesinlikle moral yükseltici bir şey olmalıydı. Stüdyoya gittiklerine Hoseok'u görmüşlerdi o da çıkmak üzereydi. Taehyung onunla da selamlaştıktan sonra Jimin'in hâlâ odasında olduğunu öğrenmişti. Odanın yerini bilmediğini çaktırmamak zorunda olmasa işler daha kolay olur ve gideceği yeri hemen bulabilirdi ama maalesef mümkün değildi. Ortalığa biraz bakındıktan sonra kısa sürede üstünde Jimin'in adının yazılı olduğu odayı bulmuştu.
