Jimin ve Taehyung iyi anlaşamazlardı ta ki on yıl sonraki hayatlarına zaman yolculuğu yapıp otuz yaşındaki hallerinin yerine geçene kadar. İkisi de, evli oldukları bu geleceğe yabancıyken iki de küçük çocukları olduğunu öğrenmişlerdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2032
Kafenin kapısını araladığında kapının üstteki zile çarpması ile çıkan ses zaman değiştirmelerine sebep olan kafeyi hatırlatmıştı ona. Aradan uzun bir süre geçmişti. Isınan havalarla birlikte tatil sezonu yaklaşıyordu ve yaşadıkları bölge insanların tatil sezonlarında rağbet ettiği bir yerdi. Kafe sakin olsa da normal zamanlara göre biraz daha kalabalıktı. Taehyung gözlerini içeride gezdirmiş abisinin hangi masada oturduğuna bakmıştı.
Sabahın erken saatlerinde Namjoon onu arayıp konuşmaları gerektiğini söyleyince Taehyung meraklanmıştı. Öğleden sonra buluşmak için sözleşmeleri sonucu da buradaydılar. Kafenin köşe kısmında, diğer masalardan uzak oturan abisini görünce yanına doğru adımlamıştı. Önünde bir defter ve telefonundaki notlar açıktı. Aradan geçen yıllara rağmen çalışma metodu değişmemişti. Her zaman aklına gelen sözleri telefonuna not ederdi; ilham hiç beklemediği anlarda ona uğrardı ve telefona not almak daha pratikti. Daha sonra tüm notları gözden geçirir birlikte kullanılabilecek sözleri bir araya toplardı.
Kulaklarındaki kulaklıklar ile mekandan soyutlanmış abisinin yanına varınca deftere eğilip ne yazdığına bakmıştı. Yazısı çok okunaklı olmasa da Yoongi ile yapacakları şarkı üzerinde çalıştığını belirtecek notlar göze çarpıyordu. Namjoon defterine düşen gölge ile başını kaldırmıştı. Dalgın yüz ifadesi kardeşini görünce yerini bir gülüşe bırakmıştı. "Dalmıştım geldiğini fark etmemişim." Yerinden kalkıp Taehyung'a sarılmıştı.
Selamlaştıktan sonra Taehyung masanın diğer tarafına geçip abisinin karşısına oturmuştu. Konuşmaları gereken şeyin ne olduğunu merak ediyor ve bu konu biraz gerilmesine sebep oluyordu. Namjoon onları ve çocukları görmek için evlerine sık sık uğrardı neden yine evlerine gelip konuşmamış onun yerine buraya çağırmıştı merak ediyordu.
Namjoon önündeki kağıtları hızlıca toparlayıp kulaklığını ve telefonunu kaldırmıştı. Gelen garsonla birlikte siparişlerini vermiş gündelik bir konuşma başlatmışlardı. Taehyung bir an önce abisinin söyleyeceği şeyi duymak istiyordu. Bu konu kafasını kurcalarken günlük konuşmaya çok fazla konsantre olamıyor yalnızca kısa cevaplar vermekle yetiniyordu.Onun kısa cevapları normalde Namjoon'un bir sorun olduğunu düşünmesine sebep olurdu ama o an Namjoon'da oldukça gergindi. Taehyung bunu konuya fazla odaklanmamasından anlayabiliyordu. "Çok gergin duruyorsun bunun anlatacağın şeyle alakası var mı?"
Namjoon onun bir anda sorduğu soruyla dalgınlığından kurtulur gibi silkelenmişti. Derin bir nefes alıp oturduğu yerde yaslanmış ve kollarını bağlamıştı. Salladığı bacağı ve dişlediği dudakları ile bir süre öyle durduktan sonra sesli bir nefesle kollarını çözmüş dirseklerini masaya dayayarak dik oturmuştu. Taehyung kaşlarını kaldırmış onu izliyordu. Namjoon konuşmaya nereden başlayacağını bilmiyorsa işler oldukça kötü olmalıydı. Endişeli ve çekingen sesi ile abisine yönelmişti. "Yoongi hyung'la bir problem mi var?"
