Kendinizi sevmediğiniz, hatta nefret ettiğiniz, aynalara küstüğünüz zamanlar vardır. Herkes kaderinde bazı şeyleri değiştirmek ister, ama Açelya kendi kaderini yaratmak istedi. Bu hikâyeyi okurken onun bu serüvenine eşlik edeceğiniz bir hayat anlatt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alya Demir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özgür Altan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevim demir ( Alya'nın Annesi )
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Canan Çelik ( Açelya'nın Annesi )
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendinize güvendiğiniz zamanlar motivasyonunuzu yüksek tuttuğunuz zamanlardır. Açelya aynaya baktığında hiçlikten başka birşey göremiyordu. Küçükken ona yapılan zorbalıklar onda iz bırakmıştı. Babası çocukken terk etmiş, annesi 4 yıl önce kaybolmuştu ve sevgilisi artık hayatta değildi. Yalnız yaşayan bu kız, artık kendini toparlayıp hayatını belli bir düzene oturtmaya karar vermişti. Liseyi bitirdikten sonra farklı bir ülkede üniversite okumuştu. Hayali yoktu, gelişigüzel yaşıyordu sadece. Bir şirkette video editörü olarak çalışıyordu. Saçları bakır kızılı, gözleri deniz mavisi, çilleri ise beyaz tenine ayrı bir hava katıyordu. Ama yine de herşeye rağmen kendini güzel hissetmiyordu. Güzel olmadığından değil de küçükken ona yapılan zorbalıkların ileriye dönük hasarlarıydı bu.
*** Yaşanan herşeyin kader olduğu söyleniyor peki bizim seçimlerimizin bir önemi yokmuydu? bir hiç uğruna mı yaşıyorduk? Tüm soruların cevabını netleştirmeği kafasına koymuştu. Herşey kaderdi ama seçimlerimiz bizim elimizdeydi. 1. yolu mu seçeceksin? 2.yolu mu farketmez ikisi de senin kaderin, hangi kaderi yaşayacağına sen karar veriyorsun sadece. Açelya kendi kaderini kendi yaratmak istemişti ve hayat hikayesi de böyle başlamıştı. Dünya adil değildi. Yaşamak ise seçimi değil mecburiyetiydi. Zamanda yolculuk yapmayı öğrendiği o gün herşeyin değişeceğine inanmıştı. Herşey hazırdı geçmişe dönmek için gözlerini kapattı ışık hızından hızlı hareket edilebildiğini düşünmeye başladı ve 3'den geriye saydı, gözlerini açtığında artık o gündeydi.
"Kaderi değiştireceğim o güne gelmiştim. Sevdiğim adamı kaybettiğim zamandaydım. Karşıdan karşıya geçmek için yeşil ışığın yanmasını bekliyordu, saçları rüzgarın etkisiyle usulca savrulurken bir anda gözlerinin bana bakmasıyla kendime geldim. Baktığı kişi ben olamazdım ama beni görüyormuşcasına gözlerim dolmuştu. Uzun zaman sonra ilk kez görüyordum onu. Hızlıca kendime geldim, çünkü onu oyalamak için birşey bulmam gerekiyordu. Ama o beni duyamaz ve göremezdi. Zamanım daralıyordu, az sonra kamyonlar çarpışıp onun üzerine devrilecekti. Ne yapsam diye düşünürken o an mantıklı geldiği için yapmış bulundum. Onun beni arayacağı zaman telefonu açmayacaktım ve böylelikle olayı erken farkedip oradan uzaklaşacaktı. O anda nerde olduğumu düşünmeye başladım, o günde kendimi buldum ve kısa sürem olduğunu hatırlayıp o anın paniği ile telefonu mikrodalgaya koydum, o zamanda olan ben, telefonu daha sonra orada kolayca bulabilir diye düşündüm. Olay anına geri döndüm ve tahmin ettiğim gibi beni arıyordu açmadığımı görünce telefonu kapattı, kamyonlar aniden çarpıştığı anda oradan çabucak uzaklaşmıştı, başarmıştım. Gözlerimi açtım ve onu evde bulmayı ümit ettim.
"Özgür" diye evin içinde seslenerek gezmeye başladım. Cevap yoktu. Kader değişmemiş miydi? neyi hesaba katmamıştım diye düşünüyordum aniden bedenimde ürperti hissi ile uyandım. "Açelya" seslenen kişi annemdi.
